Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana Naszego Jezusa Chrystusa, który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym w Chrystusie” - słowami hymnu św. Pawła rozpoczęły w Wielowsi świętowanie jubileuszowego roku Siostry Dominikanki, założone przez Sługę Bożą Matkę Kolumbę Różę Białecką: „W dniu dzisiejszym - jak podkreślała matka Beniamina Potoczna, przełożona generalna Sióstr Dominikanek - rozpoczynamy jubileuszowy rok wpisujący się w 800-lecie zakonu dominikanów. Celem zgromadzenia stało się niesienie pomocy najbardziej potrzebującym. To tutaj zaczęła się nasza historia pisana godzinami adoracji, której owoce niesione były chorym i umierającym, dzieciom, młodzieży i starszym, wszystkim potrzebującym wsparcia. Jubileuszowy rok wdzięczności, to także spojrzenie na to, co może uczynić jeden człowiek złączony z Bogiem. Dziękujemy dziś Bogu i ludziom: Bogu, bo bez Niego nic uczynić nie możemy i ludziom, bo przez nich czyni On wielkie rzeczy”. Przywołano świetlane postaci dominikanek, jak bł. s. Julia Rodzińska - świadek wiary, męczennica z obozu, czy siostry zmarłe w opinii świętości: s. Krzysztofa, s. Ekspedyta, s. Brygida, s. Gonzalfa i wiele innych. Matka Beniamina wyraziła wdzięczność wobec śp. matki Juli Bakalarz, która bezpośrednio przygotowała Zgromadzenie do jubileuszu. „Właśnie tutaj w Wielowsi cztery kandydatki rozpoczęły nowicjat - ten dzień uznaje się jako początek Zgromadzenia, które w 1911 r. zatwierdzone zostało przez Stolicę Apostolską”. Ojciec Święty Benedykt XVI wyznaczył z racji jubileuszu klasztory stacyjne w Wielowsi, Krakowie i Białej Niżnej, gdzie przez cały rok nawiedzający mogą otrzymać odpust zupełny.

Od 150 lat w Wielowsi

8 sierpnia w kościele parafialnym św Gertrudy i św. Michała Archanioła w Tarnobrzegu uroczystą Eucharystią rozpoczęto świętowanie i przeżywanie roku jubileuszowego, upamiętniającego powstanie Zgromadzenia Sióstr Dominikanek, które od 150 lat posługują w Wielowsi i na czterech kontynentach naszego globu. Mszy św., w której modliło się wielu kapłanów, siostry dominikanki i przybyli wierni, przewodniczył ordynariusz diecezji sandomierskiej bp Krzysztof Nitkiewicz. W czasie Eucharystii zostały złożone śluby wieczyste, które w tym roku przyjęło pięć dominikanek: s. Benedykta Baumann (parafia św. Mikołaja w Krakowie), s. Wincenta Mielewczyk (parafia Niepokalanego Poczęcia NMP w Grzybnie), s. Januaria Cugier (parafia św. Stanisława Biskupa w Rydzynie), s. Zacharia Hryc (parafia Bożego Ciała w Międzylesiu) oraz pochodząca z naszej diecezji s. Tymoteusza Gil (parafia św. Jana Ewangelisty i św. Marty w Chobrzanach).
Na początku Mszy św. o. Wojciech Krok, OP odczytał przesłanie Benedykta XVI na rok jubileuszowy Zgromadzenia. Papież, dziękując w nim za liczne owoce duchowe, które stały się udziałem wiernych dzięki posłudze sióstr pracujących na czterech kontynentach, wyraził w nim uznanie dla ofiarnej apostolskiej pracy Sióstr Dominikanek, której owoce widoczne są szczególnie w dziedzinie pracy z dziećmi i młodzieżą oraz w opiece nad chorymi i potrzebującymi. Ojciec Święty, zawierzając Najświętszej Maryi Pannie wszystkie siostry i ich dzieło, udzielił jednocześnie Zgromadzeniu i wszystkim uczestniczącym w jubileuszu swojego błogosławieństwa, zapewniając o duchowej jedności i modlitewnej pamięci.
Matka generalna s. Beniamina Potoczna wyraziła wdzięczność Bogu i wszystkim ludziom, których Opatrzność złączyła z Siostrami za lata istnienia Zgromadzenia i za owoce jego działalności.

Dwa pokoiki i duch modlitwy

W homilii bp Krzysztof Nitkiewicz, przypominając postać patrona zakonu św. Dominika, odwołał się do historii obecności Sióstr Dominikanek w Wielowsi. „Matka Kolumba Róża Białecka przybyła półtora wieku temu do malarycznej zapadłej wielowiejskiej wsi kierując się ideałami św. Dominika i św. Katarzyny - mówił Biskup Ordynariusz - i w dwóch przeciekających wodą pokoikach rozpoczęło istnienie nowe Zgromadzenie. W Dyrektorium zapisała, że siostry kongregacji wielowiejskiej prowadzą swoją aktywność w dwóch wydziałach: oświacie i opiece chorych. Matka Kolumba często odwiedzała szkołę, spotykała się z uczniami, zachęcała słabszych, chwaliła zdolnych. Chodząc po domach Siostry uczyły starsze dzieci, bawiły małe, sprzątały domy wielowiejskich chłopów. Klasztor wybudowany hojną ręką rodziny Tarnowskich był zawsze otwarty dla wszystkich. W czasie Powstania Styczniowego Siostry zorganizowały szpital dla powstańców, a w czasie epidemii cholery, jaka tutaj wybuchła, opiekowały się, grzebały zmarłych. Przez wierność waszemu powołaniu i charyzmatowi Zgromadzenia uczestniczycie drogie Siostry w dziele ewangelizacji - precyzował Ksiądz Biskup. - Ona rozpoczęła się w Wielowsi, pośród biednego wiejskiego ludu, z którym związałyście swoje losy. Od 150 lat troszczycie się o jego ducha i ciało, dzieląc radości i smutki, jak w czasie ubiegłorocznej powodzi. Wasz klasztor nosi do dzisiaj jej ślady, a jednak potrafiłyście zaprosić do swojego skromnego stołu innych. Dotknęło Was nieszczęście, lecz nie utraciłyście nadziei, niosąc pociechę sąsiadom. Na tym polega prawdziwa ewangelizacja, która nie może ograniczać się do głoszenia pięknych słów, nie może być oderwana od życia. Ona ma się wyrażać w konkretnych dziełach miłości i w konsekwentnym naśladowaniu Chrystusa we wszystkim. Rozpoczynając jubileusz winniście odwoływać się często do wspaniałego wielowiejskiego dziedzictwa, do tamtego Statutu napisanego przez Waszą Matkę Założycielkę. Ludzkie kalkulacje bywają zawodne; to co po ludzku wydaje się opłacalne i korzystne nie zawsze podoba się Bogu, a człowiek prawdziwie mądry słucha Boga, kieruje się Jego prawdą. Nie obawiajcie się trudności, bo Opatrzność Boża wstaje wcześniej od słońca i nigdy nie opuszcza swoich wiernych. Matka Kolumba zanim przybyła do Wielowsi miała propozycję założenia pierwszej placówki w gotowym już klasztorze koło Bełżca. Po ludzku było to o wiele bardziej korzystne, Siostry miałyby wszystko, a jednak wybrała biedną nadwiślańska miejscowość, gdzie trzeba było wszystko budować od początku. Matka Kolumba - jak podkreślił bp Krzysztof Nitkiewicz - miała zwyczaj udawać się do dzikowskiego klasztoru Ojców Dominikanów i przed obrazem Matki Bożej Dzikowskiej trwała godzinami na modlitwie. Rozpalajcie w sobie, drogie Siostry, ducha modlitwy, pobożność eucharystyczną i maryjną, wynikającą z dominikańskiej duchowości”.
Po homilii odśpiewana została Litania do Wszystkich Świętych, a po niej Siostry Postulantki złożyły wieczyste śluby przeżywania każdego dnia w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie, włączając w ten sposób swoje życie w wielkie dzieło Sługi Bożej Matki Kolumby.