Reklama

Oddana Bogu na własność

W uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata bp Kazimierz Górny dokona konsekracji świątyni Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny i poświęci nowy dom parafialny w Zagorzycach Dolnych

Niedziela rzeszowska 47/2010

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Z kart historii parafii

Z przekazów historycznych dowiadujemy się, że Zagorzyce wchodziły w skład Księstwa, następnie województwa sandomierskiego i od XV wieku powiatu pilzneńskiego. Kościelnie związane były z prepozyturą wiślicką. W tym czasie wielkie znaczenie odgrywał Sędziszów, gdzie w drugiej połowie XII wieku powstała parafia obejmująca swym zasięgiem Ropczyce, Górę Ropczycką i Zagorzyce. W 1346 r. utworzono parafię w Górze, w 1362 r. w Roczycach, a w XIV wieku w Nockowej i Witkowicach. Pierwsza wzmianka o Zagorzycach pojawiła się w dokumencie z 10 listopada 1379 r., w którym to dostojnicy z małopolski prosili Króla Ludwika Węgierskiego o zwrot kasztelanowi sandomierskiemu wsi Wiercany, Witkowice, Zagorzyce i Iwierzyce. Miejscowość ludnościowo i obszarowo była duża w XX wieku, dlatego wprowadzono nazwy Zagorzyce Górne i Dolne. W Górnych w okresie międzywojennym powstała parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła, a Dolne pozostały w obrębie Góry Ropczyckiej. 15 sierpnia 2006 r. bp Kazimierz Górny utworzył nową parafię Niepokalanego Serca NMP, która obejmuje swym zasięgiem miejscowość Zagorzyce Dolne i kilkadziesiąt domów z Zagorzyc Górnych.

Służebniczki Dębickie w służbie parafii

Reklama

Z miejscowością i parafią związana jest posługa Sióstr Służebniczek Bogurodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej (Służebniczki Dębickie). Wojciech Toton, ur. w 1861 r., został w sposób cudowny ocalony po przygnieceniu wozem z drewnem. Cud ocalenia skłonił go do pokutniczego życia i ufundowania „Ochronki”. Był to drewniany dom z kaplicą i dużą salą, przeznaczony dla wiejskich dzieci oraz budynek gospodarczy. Odbył pieszą pielgrzymkę do Rzymu, a jako dar dla „Ochronki” przyniósł obraz Niepokalanego Serca Maryi i dzwonek, sygnaturkę, która w przekonaniu parafian chroni od burzy. Fundator zmarł w 1903 r. Po II wojnie światowej wybudowano murowany dom sióstr i nową kaplicę, która została uroczyście poświęcona w 1955 r. Władze komunistyczne kilkakrotnie chciały ją zamknąć. Nie dopuścił jednak do tego ks. prał. Wojciech Święs, proboszcz w Górze Ropczyckiej, którego wierni wspominają jako kapłana głębokiej wiary, całkowicie oddanego służbie Chrystusowi i drugiemu człowiekowi. Kiedy w zimie drogi były nieprzejezdne, pieszo szedł 5 km, aby w „Ochronce” odprawić Mszę św. - wspominają wierni. Siostry pełniły posługę w miejscowości i parafii przez 106 lat do 2008 r.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Postanowiono, że stanie tu kościół

Od początku lat 70-tych dojrzewała myśl, aby rozbudować kaplicę u sióstr. Postanowiono jednak, że zostanie wybudowana nowa kaplica - kościół. W 1994 r. zakupiono działkę, a trzy lata później zarejstrowano Stowarzyszenie na Rzecz Budowy Kaplicy w Zagorzycach Dolnych. 27 kwietnia 1998 r. bp Edward Białogłowski poświęcił plac pod budowę, na którym postawiono okolicznościowy krzyż. Kiedy projekt świątyni był gotowy, w 1999 r. uzyskano pozwolenia na budowę. W tym roku wykonano ławy fundamentowe oraz ściany i strop piwnicy pod prezbiterium, a także przyłącza elektryczne i gazowe. 13 maja 2000 r., w święto Matki Bożej Fatimskiej przystąpiono do murowania ścian świątyni, a następnie betonowania stropów nad chórem, zakrystią i prezbiterium. Strop nad nawą główną został wykonany rok później. 10 czerwca 2001 r. biskup ordynariusz Kazimierz Górny podczas uroczystej Mszy św. dokonał wmurowania kamienia węgielnego poświęconego przez Jana Pawła II w Starym Sączu. Poświęcił również dzwon, na którym widnieje napis: „Dla upamiętnienia 80. rocznicy urodzin Ojca Świętego oraz 40. rocznicy święceń kapłańskich pierwszego Biskupa Diecezji Rzeszowskiej Kazimierza Górnego, fundują Stanisława i Augustyn Szkotniccy, rodacy z Zagorzyc”. Prace na budowie postępowały szybko, wykonano dach, na wieży ustawiono krzyż. Wnętrze wymalowano i uposażono w tabernakulum, marmurowy ołtarz i ambonkę, figurę Niepokalanego Serca NMP naturalnej wielkości w ołtarzu głównym, stacje drogi krzyżowej, płaskorzeźby świętych: Jana Chrzciciela, Józefa, Wojciecha, Floriana i obrazy Najświętszego Serca Jezusa, „Jezu, ufam Tobie” oraz organy. 1 sierpnia 2004 r. był wyjątkowym dniem dla Zagorzyc Dolnych, bp Kazimierz Górny poświęcił nową świątynię. W czasie homilii Ksiądz Biskup podkreślał, że budowanie świątyń jest zawsze przejawem wielkiej kultury, a nade wszystko przejawem wiary świętej i miłości do Pana Boga, świątynia nieustannie przypomina nam, że jest Bóg i jest życie wieczne.
W uroczystościach brali udział przedstawiciele władz samorządowych, goście z USA i sąsiednich parafii, miejscowi wierni.

Uroczystości przystankami życia codziennego

Świątynia została wybudowana dzięki wielkiemu zaangażowaniu wiernych oraz ofiarności mieszkańców i rodaków ze Stanów Zjednoczonych. Trzeba tu podkreślić ogromną rolę sołtysa Franciszka Bochanka. Uwieńczeniem i nagrodą za wielki wysiłek wiary i pracy było powstanie parafii w 2006 r. Działają w niej grupy duszpasterskie: lektorzy i ministranci, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Caritas, Koło Przyjaciół Seminarium Duchownego, schola, chór i kilkanaście róż różańcowych. W świątyni parafialnej przeżywali swoje jubileusze 25-lecia kapłaństwa o. dr Jan Pach - paulin z Jasnej Góry i rodak o. Jerzy Marć - kapucyn. Przez cztery lata odbyło się wiele uroczystości, a wśród nich: intronizacja obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy, której dokonał o. Eugeniusz Karpiel - redemptorysta (sierpień 2008 r.), poświęcenie pomnika Sługi Bożego Jana Pawła II - bp Edward Białogłowski (październik 2008 r.), poświęcenie pomnika Sługi Bożego Stefana kard. Wyszyńskiego - ks. prał. Władysław Janowski (sierpień 2009 r.), poświęcenie witraży - bp Kazimierz Górny (styczeń 2010 r.).
Podczas niedzielnych uroczystości Ksiądz Biskup poświęci nowy Dom Parafialny, w którym mieści się Gminna Biblioteka Publiczna - księgozbiór liczy 10 tys. woluminów.
Wielu spośród tych, którzy brali udział w budowie odeszli już do Domu Ojca, nich Bóg obdarzy ich życiem wiecznym, a żyjących nich otacza płaszczem macierzyńskiej miłości Maryja patronka parafii.

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

Komunikat po spotkaniu Komisji Wychowania Katolickiego KEP

Po raz kolejny członkowie i konsultorzy Komisji jednogłośnie wyrazili stanowisko podtrzymujące sprzeciw wobec działań i wypowiedzi płynących z Ministerstwa Edukacji Narodowej odnośnie do ograniczeń i utrudnień w nauczaniu religii w szkołach - czytamy w komunikacie po spotkaniu Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski, które odbyło się 28 maja br.

Członkowie i konsultorzy Komisji z aprobatą przyjęli wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja br., który orzekł, że przepisy wyłączające ocenę z religii ze średniej ocen są niezgodne z Konstytucją. „Jednocześnie oczekuje się na rozpatrzenie przez Trybunał Konstytucyjny wniosku złożonego przez Konferencję Episkopatu Polski w związku z wprowadzonymi zmianami redukcji wymiaru godzin lekcji religii i ich umieszczania w planie bezpośrednio przed i po obowiązkowych zajęciach” - czytamy w komunikacie.
CZYTAJ DALEJ

Papież Franciszek nie wypoczywał tu nigdy. Czy Leon XIV wróci do urlopowej tradycji?

Czwartkowa, niezapowiedziana wizyta papieża Leona XIV w podrzymskiej letniej rezydencji w Castel Gandolfo rozbudziła w tym miasteczku nadzieje na przywrócenie tradycji papieskich wakacji. Franciszek nie wypoczywał tam nigdy, a Pałac Apostolski, do którego nie jeździł, zamieniono w 2016 r. na muzeum.

Przez 12 lat pontyfikatu Franciszek nigdy nie był tam na urlopie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję