Kardynał Adrianus Simonis urodził się 26 listopada 1931 w mieście Lisse koło Rotterdamu jako najstarsze z 11 dzieci miejscowego dentysty. Po ukończeniu wyższego seminarium duchownego w Warmond oraz po studiach na dwóch uczelniach papieskich w Rzymie przyjął 15 czerwca 1957 święcenia kapłańskie w Rotterdamie. Udzielił mu ich pierwszy biskup tej diecezji, utworzonej niespełna dwa lata wcześniej – Antonius Jansen.
Neoprezbiter pracował najpierw duszpastersko w parafiach swej diecezji, po czym w latach 1959-66 kontynuował studia teologiczne i biblijne w Rzymie. Po powrocie do kraju był proboszczem i kapelanem szpitalnym w Hadze. W latach 1966-71 uczestniczył w kilku sesjach synodu duszpasterskiego Kościoła holenderskiego. 29 grudnia 1970 Paweł VI mianował go biskupem Rotterdamu sakrę biskup-elekt przyjął 20 marca 1971 w miejscowej katedrze św. Wawrzyńca i Elżbiety. 27 czerwca 1983 Jan Paweł II powołał go na stanowisko arcybiskupa-koadiutora z prawem następstwa archidiecezji Utrechtu. 3 grudnia tegoż roku abp Simonis objął w niej rządy jako kolejny arcybiskup-metropolita i prymas Holandii (Niderlandów). Na konsystorzu 25 maja 1985 Ojciec Święty obdarzył go godnością kardynalską.
Reklama
Jako biskup i kardynał A. Simonis uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych, zwłaszcza w zgromadzeniach zwyczajnych i nadzwyczajnych Synodu Biskupów, a w latach 1983-2008 był przewodniczącym Holenderskiej Konferencji Biskupów. W kwietniu 2005 wziął udział w konklawe, które wybrało papieża Benedykta XVI. 14 kwietnia 2007 ustąpił z urzędu arcybiskupa Utrechtu, ale kierował tą archidiecezją do 26 stycznia 2008, gdy władzę objął w niej nowy metropolita kard. Willem J. Eijk. Po przejściu na emeryturę kard. Simonis mieszkał przez jakiś czas w Nieuwkuijk w Brabancji, a następnie w Mariapolis- ośrodku ruchu Focolari. Ostatnie lata spędził natomiast w domu opieki w Voorhout.
W nocie episkopatu Holandii podkreślono, że kard. Simonis był głęboko zatroskany przyszłością Kościoła w Holandii, co wyrażał regularnie w rozmowach i wywiadach. Karta. Willem Eijk, następca kard. Simonisa na stolicy w Utrechcie stwierdził, że w osobie zmarłego purpurata Kościół stracił osobę „o wielkim sercu duszpasterskim”.
Po śmierci kard. Simonisa Kolegium Kardynalskie liczy 210 członków, w tym 122 posiadających prawo do udziału w ewentualnym konklawe oraz 98, którzy przekroczyli 80 rok życia i są pozbawieni tego prawa.
