Łódź

Ks. proboszcz Jarosław Kaliński, witając przybyłych gości, pośród nich pierwszego proboszcza parafii bp. Adama Lepę, ks. inf. Józefa Fijałkowskiego, prowadzącego wcześniej przez 7 lat Ośrodek Duszpasterski, poprzedniego proboszcza ks. dziekana Wiesława Durę oraz wszystkich kapłanów z dekanatu, a szczególnie tych, którzy pochodzą z parafii na czele z ks. prof. dr. Sławomirem Szczyrbą, przypomniał, że w dniu 10 lutego 1980 r. bp Józef Rozwadowski po wielu latach starań u władz komunistycznych, u progu czasów odwilży i „Solidarności” ustanowił parafię św. Urszuli Męczennicy. - W osobie siostry przełożonej domu s. Renaty Kolady witam radujące się z naszej rocznicy siostry urszulanki - mówił proboszcz. - Pragnę powitać z wielką radością i szczerością zgromadzonych tu, przy swoich duszpasterzach, naszych drogich parafian i przybyłych gości. W naszych modlitwach wspominamy też śp. ks. Ryszarda Chojeckiego, wieloletniego proboszcza, a także wszystkich wikariuszy, którzy przez te 30 lat pracowali w tej parafii.

Od kapliczki do kościoła

Wszystko zaczęło się od kapliczki z figurą Matki Bożej Niepokalanej, którą w 1902 r. postawili państwo Przybyłowie na rozstaju ulic: Obywatelskiej i Żurawiej (dziś Rejtana). Kapliczkę poświęcił ks. Wincenty Tymieniecki. Gdy w 1931 r.
Magistrat zwrócił się do bp. Tymienieckiego w sprawie usunięcia przydrożnej kapliczki, Ksiądz Biskup postawił wymagania, by w zamian w pobliżu wybudowano dużą kaplicę na potrzeby mieszkańców dzielnicy. Po wielu negocjacjach przedstawiono plan kaplicy m. Urszuli Ledóchowskiej, którego ona nie zaakceptowała, ale zaproponowała własny.
W listopadzie 1931 r. wykonano fundament pod przyszłą kaplicę. Wiosną 1932 r. wykonania prac murarskich podjął się Walenty Korbik, murarz sprowadzony z Pniew, któremu dzielnie pomagały siostry urszulanki, wprawione przy budowie kaplicy w Ozorkowie. Ludność miejscowa, widząc siostry przy budowie, chętnie włączała się do pomocy. Powstał dwudziestoosobowy Komitet Budowy Kościoła. 19 września 1932 r. bp Tymieniecki dokonał poświęcenia kamienia węgielnego, a jesienią 1932 r. kościół został pokryty dachem. Cała budowla, zaprojektowana przez arch. Wiesława Lisowskiego, została oddana pod opiekę św. Józefowi.
Wiosną 1933 r. przystąpiono do dalszych prac: otynkowano wnętrze, osadzono okna, położono posadzkę, założono parowe ogrzewanie i wykonano instalację elektryczną. 30 września poświęcone zostały dwa dzwony. Dzień św. Urszuli - 21 października 1933 r. był dniem szczególnej radości dla wszystkich trudzących się przy wznoszeniu świątyni - bp Wincenty Tymieniecki dokonał poświęcenia kościoła i odprawił pierwszą Mszę św. Stałym kapelanem został ks. kan. Julian Męciński, który jednocześnie pracował w Sądzie Kurii Diecezjalnej. W 1935 r. w kościele stanął nowy ołtarz z rzeźbą Chrystusa Ukrzyżowanego, wykonany przez Szkołę Akademii Krakowskiej, który ufundował Teofil Przybył. Trwały kolejne prace wewnątrz kościoła, zwieńczone umieszczeniem Drogi Krzyżowej. Rozpoczęto budowę domu zakonnego. W 1936 r. oddano do zamieszkania pierwszą część domu, tuż za kaplicą.
W czasie wojny i okupacji Niemcy zamknęli kościół i zajęli dom zakonny. Kościół został zamieniony na magazyn. W pierwszych dniach lutego 1945 r. siostry powróciły na Obywatelską. Opiekę duszpasterską od 1945 r. sprawował biskup piński Kazimierz Bukraba wraz ze swoim kapelanem, ks. Władysławem Jędruszukiem, który po śmierci księdza biskupa w maju 1946 r. nadal pełnił obowiązki kapelana do września 1947 r. Po nim funkcję tę pełnili: ks. Henryk Grabowski z diecezji kieleckiej, ks. Aleksander Jęczalik, ks. Antoni Jezierski TJ, ks. dr Stanisław Jaworski. Od 1957 r. posługę duszpasterską podjął ks. dr Jan Kulik, kanclerz Kurii Łódzkiej.
Decyzją Kurii Biskupiej z grudnia 1973 r. kaplica przy ul. Obywatelskiej 60 i salki katechetyczne zostały oddane do dyspozycji diecezji, a w lutym 1980 r. bp Józef Rozwadowski wydał dekret o utworzeniu przy domu zakonnym parafii św. Urszuli. Dnia 3 listopada 1983 r. został zmieniony tytuł kościoła św. Urszuli na kościół pw. bł. Urszuli (obecnie św. Urszuli Ledóchowskiej). Pierwszym proboszczem parafii został ks. Adam Lepa, obecny sufragan kościoła łódzkiego, członek Komisji Episkopatu ds. Środków Społecznego Przekazu. Wcześniej przez siedem lat Ośrodek Duszpasterski prowadził ks. Józef Fijałkowski - dzisiaj ksiądz infułat, wikariusz biskupi, przewodniczący Wydziału Katechetycznego.

Parafia z duszą

„Można powiedzieć, że tu się czuje duszę parafii, wspólnoty, duszę chrześcijańską” - takimi słowami ukazał wyjątkowość parafii ks. inf. Józef Fijałkowski. Wspominając czasy swojej posługi duszpasterskiej, podkreślił otwartość osób skupionych przy kościele, ich dyspozycyjność w podejmowaniu różnych wyzwań. Przypomniał również z wielką wdzięcznością osobę śp. Matki Andrzei Górskiej, ówczesnej przełożonej generalnej: „niezwykle mądrego człowieka i otwartego, która na propozycję bp. Rozwadowskiego bez cienia wątpliwości zgodziła się, żeby tutaj mogła w przyszłości powstać parafia”.
Bp Adam Lepa wspominając „tamte” czasy, podkreślił rolę współpracy z siostrami urszulankami: „Doznałem wyjątkowej współpracy ze strony sióstr urszulanek… To było niezwykłe, to było wspaniałe, można było zawsze liczyć na tę pomoc. One były wszędzie tam, gdzie było duszpasterstwo, z pełną odpowiedzialnością wypełniały swoje zadania. Jakże nie wspomnieć o siostrach katechetkach, o wypełnionych salach katechetycznych. Nie sposób nie wymienić dzisiaj chociażby s. Immakulaty Kowalskiej, która opiekowała się chorymi, mimo starszego wieku odwiedzała w każdy pierwszy piątek miesiąca wszystkich chorych. Wszystkie siostry wspominamy z największą wdzięcznością. To się nadaje na jakieś opracowanie, powinna powstać książka, która pokazałaby jak może przebiegać, pięknie, spokojnie, harmonijnie i owocnie współpraca duszpasterzy z siostrami”.
Ciepłym słowem Ksiądz Biskup objął całą bogatą historię kościoła i obecnej parafii: „Ogarniamy naszą wdzięcznością tych, którzy wcześniej podejmowali decyzje: Matkę Założycielkę św. Urszulę, która tu bywała i radowała się, że jest kościół otwarty dla ludzi, i bp. Wincentego Tymienieckiego. Te osoby dzisiaj wspominamy z największą, najbardziej serdeczną wdzięcznością. Życzę, aby ta parafia stawała się dojrzałą, eucharystyczną wspólnotą Jezusa Chrystusa - zakończył Ksiądz Biskup.