Na pytanie, czym jest ekumenizm, padają różne odpowiedzi. W chrześcijaństwie - jak czytamy w portalu wiara.pl - przymiotnik „ekumeniczny” stosuje się na oznaczenie czegoś, co należy do Kościoła jako całości, do wszystkich chrześcijan. Obecnie terminy „ekumenia” i „ekumeniczny” oznaczają wszystko, co dotyczy jedności Kościoła. W prosty i głęboki sposób przedstawiają zjawisko ekumenizmu dokumenty Kościoła. W Dekrecie o ekumenizmie II Soboru Watykańskiego z 1964 r., w jednym z zasadniczych tekstów Magisterium Kościoła na ten temat czytamy, że jest on ruchem, który ma na celu przywrócenie jedności chrześcijan. Jest innymi słowy kierunkiem działania, który zmierza do budowania wspólnoty jednego Kościoła według Chrystusowej prośby.
Przywracanie jedności między podzielonymi, chrześcijanami odbywa się poprzez dialog, i co istotne, z pełnym poszanowaniem tożsamości religijnej każdej ze stron. W praktyce, jak mówi bp Andrzej Siemieniewski, sprowadza się to do kilku wymiarów: poznawania odrębnej historii i tradycji innych kościołów, wspólnego, praktycznego działania na gruncie społecznym, np. poprzez akcje charytatywne oraz pogłębiania wzajemnych relacji poprzez uczestnictwo w wspólnych nabożeństwach, uroczystościach czy modlitwach. Ostatecznie jednak jedność zawsze jest owocem łaski Bożej. Wyrazem wspólnych działań jest też np. ekumeniczne wydanie Pisma Świętego, które ukazało się w Polsce kilka lat temu, od czasów powojennych działa również Polska Rada Ekumeniczna zrzeszająca wiele kościołów chrześcijańskich, z którą współpracuje Rada ds. Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski.
Podstawą ekumenizmu jest chrzest i wiara w Jezusa. Dlatego w budowaniu jedności uczestniczą wszyscy ochrzczeni w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego i wierzący w Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego i Zbawiciela. Dlatego jedności trzeba szukać przede wszystkim we wnętrzu chrześcijanina, który ciągle na nowo nawraca się, staje się człowiekiem modlitwy, a przez to świadkiem Chrystusa. - To co pomnaża jedność i ją ugruntowuje, jest ekumeniczne - uważa bp Andrzej - Musimy jednak pamiętać, że istnieją także pseudoekumenizmy, które tę jedność uszczuplają. Często wiążą się one z jakimś duchem rywalizacji, a nawet duchem sekciarstwa.
Ekumenizm bywa też często mylony z dialogiem międzyreligijnym, który jest pojęciem odrębnym. Dialog z judaizmem czy islamem, skądinąd słuszny i potrzebny, nie jest działaniem ekumenicznym, gdyż ich wyznawcy nie są chrześcijanami.

Przykłady, które porywają

Wspólnota z tej małej francuskiej wioski jest przykładem wielkiego i udanego przedsięwzięcia ekumenicznego. Przez okrągły rok zjeżdżają tam katolicy, prawosławni i ewangelicy oraz przedstawiciele najrozmaitszych mniejszych wyznań. Wspólnie modlą się, pracują i poznają a przez bycie ze sobą przełamują narosłe przez wieki uprzedzenia. - Ekumenizm w wykonaniu wspólnoty Taizé pokazuje, że może on być realistyczną drogą Kościoła, a nie tylko niespełnionym marzeniem - mówi bp Andrzej. - Młodzi ludzie tam jeżdżący, np. katolicy, ugruntowują się w swojej tożsamości, ale też poznają i otwierają się na duchowość innych chrześcijan.
Znakiem rozpoznawczym działań braci są coroczne, modlitewne spotkania tysięcy młodzieży w różnych miastach Europy. Są one atrakcyjne tym bardziej, że towarzyszy im posmak przygody. Karimata, śpiwór, jazda przez pół Europy i niepewność… jak wyglądać będzie nocleg są magnesem przyciągającym zawsze tysiące młodych.

Poszukiwanie jedności po wrocławsku

W naszym mieście młodzież związana z Taizé przebywała dwukrotnie, najpierw w 1989 r., a następne sześć lat później, w 1995 r. Również ostatnie spotkanie, które odbyło się w Poznaniu, skupiło rzesze młodych chrześcijan. Koordynatorem wyjazdów wrocławskich grup jest od dwóch lat Karol Białkowski, na co dzień kierownik muzyczny Radia Rodzina, - W tym roku z Wrocławia pojechało w sumie w dwóch turach ok. 400 osób. To niezwykłe, że przez kilka dni przebywało ze sobą przeszło 30 tys. osób z różnych kultur i różnie rozumiejących wiarę, które modliły się o przyszłe zjednoczenie chrześcijaństwa, a towarzyszyło im ok. 20 biskupów z Europy.
Miejscem szczególnym dla wrocławskiego ekumenizmu jest kościół NMP na Piasku. Już od dwudziestu lat w każdą pierwszą środę miesiąca odbywają się tam otwarte spotkania modlitewne w nurcie duchowości Taizé. Rozpoczyna je Msza św. o 18.30, a po niej ok. 19.15 jest modlitwa. Dzięki spotkaniom w kościele NMP każdy wrocławianin ma możliwość stać się aktywnym działaczem na rzecz jedności chrześcijan. Więcej na temat wrocławskich wspólnot modlitewnych Taizé można znaleźć na stronie internetowej: www.malawiosna.pl
Innym fenomenem jest Dzielnica Czterech Świątyń, która powstała właściwie niedawno, a już jest znaczącym fenomenem marketingowym i turystycznym na mapie Wrocławia. Nie jest jednak tylko „reklamowym hitem”, ale posiada także głębokie znaczenie duchowe i religijne. - Obejmując trzy świątynie chrześcijańskie, katolicką, prawosławną i ewangelicką stała sie znakiem ekumenizmu, a wraz z synagogą żydowską jest również symbolem dialogu międzyreligijnego - twierdzi bp Andrzej. - W ramach Dzielnicy Czterech Świątyń co roku biorę udział w różnych nabożeństwach modlitewnych tam organizowanych, które pokazują, że Wrocław jest autentycznie ekumeniczny i szanuje tradycje niechrześcijańskie. Od lat w naszym mieście organizuje się przecież Dzień Judaizmu.
Do zwyczaju należą coroczne wrocławskie spotkania w ramach Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan, na których obecni są przedstawiciele większości wspólnot chrześcijańskich. W tych dniach w poszczególnych świątyniach homilie głoszą reprezentanci innych wyznań, np. 17 stycznia w kościele ewangelickim Opatrzności Bożej homilię wygłosił przełożony wspólnoty katolickiej, zaś dzień w kościele pw. św. Antoniego naukę głosił ksiądz z Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego. - Tydzień Modlitw pokazuje, że można do różnorakich inicjatyw zapraszać wielu wyznawców Chrystusa, rozmawiać ze sobą i razem się modlić - dodaje bp Andrzej. Pięknym ekumenicznym zwyczajem są też Bożonarodzeniowe życzenia składane wrocławianom przez chrześcijańskich biskupów. W tym roku na rynku składali je mieszkańcom abp Marian Gołębiewski oraz bp Ryszard Bogusz.