We współczesnym Kościele możemy dostrzec wzmożone zjawisko zrzeszania się katolików świeckich w stowarzyszenia, grupy, wspólnoty i ruchy. W posynodalnej adhortacji apostolskiej „Christifideles laici” Jan Paweł II napisał: „obok zrzeszeń tradycyjnych, a niekiedy z ich korzeni, wyrosły nowe ruchy i stowarzyszenia, o specyficznym charakterze i celach: wielkie jest bowiem bogactwo i wielorakie zasoby, którymi Duch Święty ożywia Kościół; wielkie też są zdolności organizacyjne i wspaniałomyślność laikatu” (ChL 29). Tekst wyraźnie mówi o dwóch rzeczach; że mamy dziś do czynienia z nową epoką zrzeszeń oraz że zrzeszenia te, aczkolwiek powoływane do istnienia przez ludzi, to są owocem Ducha Świętego, który inspiruje do miłości, pobożności oraz ożywienia powołania chrześcijańskiego w świecie po to, żeby Kościół stawał się tzw. Wspólnotą wspólnot.
Jednym z takich zrzeszeń w Kościele jest „stowarzyszenie”. Powstaje ono i działa w oparciu o statut, który nadaje stowarzyszeniu formę, określa strukturę, ustrój, podział funkcji, sposób nabywania członków, wytycza program i cel, w końcu mówi o środkach do osiągania celów.
Od 15 lat na terenie rzeszowskiej diecezji działa Stowarzyszenie Przyjaciół Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie. Powołane zostało przez biskupa ordynariusza Kazimierza Górnego 30 lipca 1993 r. 23 września 1993 r. dokonano jego rejestracji w Sądzie Wojewódzkim w Rzeszowie. Posiada więc osobowość prawną i statut.
Zasadniczą myślą przy powoływaniu Stowarzyszenia było stworzenie duchowo- materialnego zaplecza dla erygowanego 4 kwietnia 1993 r. Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie. Celem Stowarzyszenia jest szerzenie idei Wyższego Seminarium Duchownego, modlitwa w intencji społeczności seminaryjnej, niesienie pomocy finansowej i kształtowanie postaw religijno-moralnych członków Stowarzyszenia, zgodnie z nauką Kościoła Katolickiego (zob. Statut, rozdz. II par.8). Tak więc, już 15 rok Stowarzyszenie realizuje postawiony sobie cel. Na wdzięczność zasługują tutaj dotychczasowi prezesi: ks. T. Wyskiel, ks. S. Mazur, ks. K. Tyburowski, siostry zakonne - s. Maria Konsolata Lasek i s. Halina Flis, kapłani - proboszczowie i wikariusze, a nade wszystko ci, którzy przystąpili do Stowarzyszenia i pozostają jego członkami. Stowarzyszenie istnieje w 198 parafiach diecezji i posiada ponad 4 tys. członków. Nabór do Stowarzyszenia i zakładanie Parafialnych Oddziałów Stowarzyszenia (Kół parafialnych) odbywa się na mocy Dekretu Biskupa Diecezjalnego z 14 grudnia 1996 r. (L.dz.1777/96). W tym celu dwa razy w ciągu każdego roku przełożeni Seminarium z diakonami i alumnami wyjeżdżają do parafii w diecezji w celu zakładania parafialnych kół Stowarzyszenia.
Wspólnota seminaryjna świadoma długu wdzięczności wobec swych Przyjaciół, na różne sposoby stara się go spłacać. Czyni to przez redagowanie „Znaku łaski” i docieranie z nim do swoich dobroczyńców. Okazją do wyrażenia wdzięczności naszym Przyjaciołom są też spotkania świąteczne organizowane w seminarium i Tarnowcu, które odbywają się dwa razy w roku; w okresie Świąt Wielkanocy i Bożego Narodzenia. Są to spotkania o charakterze modlitewnym, towarzyskim, i służą zacieśnianiu wzajemnej więzi oraz realizowaniu celu Stowarzyszenia. Regularną praktyką stały się też majowe pielgrzymki autokarowe oraz wielkopostny dzień skupienia odprawiany w seminarium. Ponadto wspólnota seminaryjna pamięta o Przyjaciołach w modlitwie. W każdą niedzielę w kaplicy seminaryjnej jest odprawiana Msza św. za żywych i zmarłych członków Stowarzyszenia.
Odpowiadając na wezwanie Chrystusa: „Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo” (Łk 10,2), powstało też w 2002 r. „Modlitewne Dzieło Pomocy Alumnom Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie im. św. Józefa Sebastiana Pelczara”. Jest ono rodzajem duchowej adopcji konkretnego, z imienia tylko znanego alumna, za którego dana osoba się modli, alumn zaś odwzajemnia dar modlitwy swoją modlitwą. W ten sposób stworzony został łańcuch ludzi modlących się za powołanych, o powołania i za dobroczyńców tej sprawy.
Istnienie Stowarzyszenia Przyjaciół Seminarium Duchownego potwierdza, że wśród wiernych diecezji rzeszowskiej jest zainteresowanie losami Seminarium Duchownego. Można stwierdzić, że dzieje się to w znacznej mierze za sprawą P.T. Członków naszego stowarzyszenia, których właśnie zasadniczym celem jest szerzyć ideę Seminarium w diecezji, czyli robić dobrą, zdrową atmosferę wokół tej instytucji, a także wszystkich obdarzonych powołaniem duchownym. Te jak i inne jeszcze fakty świadczą, jak dużo jest w nas wspaniałomyślności, jak wielki jest wśród wiernych poziom dojrzałości chrześcijańskiej i odpowiedzialność za Kościół, oraz świadomego uczestnictwa w misji Kościoła. Bogu niech będą za to dzięki, a także tym wszystkim, którzy decydują się dzisiaj - w jakże trudnych i skomplikowanych czasach - utożsamiać z Kościołem i Seminarium Duchownym.

Jak ubiegać się o przyjęcie do seminarium?

Do Wyższego Seminarium Duchownego mogą wstępować kandydaci, którzy ukończyli szkołę średnią i zdali maturę. Powinni nimi być ludzie gorliwi w swej religijności i odczytujący głos powołania Chrystusowego do kapłaństwa.
Podstawą przyjęcia do Seminarium są pozytywne wyniki egzaminu ustnego z zakresu wiedzy religijnej i pisemnego z literatury polskiej. Ubiegając się o przyjęcie do Seminarium, należy przygotować następujące dokumenty:

Egzaminy wstępne odbywają się na początku lipca. W czasie egzaminów odbywa się również rozmowa kwalifikacyjna z Księdzem Rektorem lub innymi przełożonymi.