Reklama

Nawracajcie się!

Niedziela toruńska 7/2008

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

U progu Wielkiego Postu, w Środę Popielcową, Kościół święty przypomina nam wołanie Boskiego Mistrza: „Nawracajcie się!” (Mk 1, 15). W wyobraźni serca widzimy Pana, jak po czterdziestodniowym poście staje naprzeciw tłumów i pełen Ducha wzywa do nawrócenia. Można rozumieć, że Boski Odkupiciel uznał nawrócenie za jeden z najważniejszych elementów swego nauczania, które właśnie rozpoczynał.
Jakże jesteśmy wdzięczni słudze Bożemu Janowi Pawłowi II, że do Różańca świętego, wśród tajemnic światła, włączył kontemplację Chrystusowego nauczania, w czasie którego „głosił On nadejście Królestwa Bożego i wzywał do nawrócenia, odpuszczając grzechy tym, którzy zbliżali się do Niego z ufnością, dając początek tajemnicy miłosierdzia, którą On sam będzie realizował aż do skończenia świata, szczególnie poprzez powierzony Kościołowi Sakrament Pojednania” (por. „Rosarium Virginis Mariae”).
Czym jest nawrócenie? Możemy powiedzieć, że jest to zwrot w pewnym kierunku w jakimś momencie naszego życia. Jest to powrót do Kogoś od kogo odeszliśmy, a Kto jest jednak dla nas bardzo ważny. Nawrócić się, to znaczy odwrócić się tak, aby zobaczyć, że Bóg jest blisko nas i ujrzeć możliwość powrotu. Tak więc w którymś momencie naszego życia zatrzymujemy się i wracamy do Pana Boga.
Ale do tego konieczna jest radykalna i zdecydowana zmiana naszego sposobu myślenia oraz postępowania, to zaś wymaga od nas odwagi. Jest to bowiem - jak mówił św. Jan Chrzciciel - „przyłożenie siekiery do korzenia”, do korzenia własnego grzechu, zobojętnienia, złych przyzwyczajeń i słabości. Nie jest to łatwe, dlatego posłuchajmy, jak zachęca nas bł. Maria Karłowska, Matka tysięcy „zabłąkanych owieczek” przywróconych do Chrystusowej Owczarni, pisząc do dziewcząt, które zagubiły się na drogach życia.
„Obawa trudności i lekkomyślność nie pozwala ci może nawrócić się do Boga. Powiesz: jakże zdołam uniknąć tego lub owego grzechu? Jakże przełamać to lub owo przyzwyczajenie? Jakże zerwać z tą grzeszną okazją, z tą namiętnością?
Trzeba chcieć nawrócenia i powiedzieć sobie: «Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia» (Flp 4, 13). Teraz jeszcze czas należy do ciebie i wspomaga cię łaska Boża. Czy zaczniesz się leczyć dopiero wtedy, gdy rany bardziej się rozognią? Każdy grzech nowe zadaje ci rany, rozdziera dawniejsze, namiętnościom dodaje zuchwalstwa, rozumowi odejmuje stopień rozeznania, pomniejsza siłę woli; od Boga oddala, zaciska pęta niewoli szatana i świata, i zacieśnia to czarodziejskie koło, w które nas zapędziło przywiązanie do grzechu. Zerwać te pęta, uciec z tego koła, łatwiej dziś niż jutro! Łatwiej jutro niż pojutrze!
Bóg żąda każdej chwili, abyś grzech porzuciła. Wreszcie, w każdej chwili jesteś zobowiązaną powrócić do Jego miłości, dążyć do swego wiecznego przeznaczenia i odpokutowania za swe winy. Jeżeli chcesz się nawrócić rzeczywiście - o, uczyń to natychmiast, uczyń dzisiaj jeszcze!
Szalona! Na czymże budujesz? Pragnęłabyś się nawrócić po roku, po pół roku, a któż ci zapewni, że noc dzisiejsza do ciebie należeć będzie? Może na łożu śmierci pragnęłabyś się nawrócić? A kto wie, czy nie jest nim to krzesło; ta ławeczka, na której siedzisz w tej chwili; ta ziemia, po której stąpasz; to posłanie, na którym spoczniesz dzisiaj wieczór?
O, czuwaj nieustannie! Nie wahaj się zwrócić do Pana i nie odkładaj tego od dnia do dnia. Czyżbyś wahała się nawrócić do Boga dlatego, że On jest dobry? Jakże więc? Dlatego, że Bóg dobry, ja miałabym być złą? Chciałabyś zatem lekceważyć skarby Jego dobroci i cierpliwości? Czy nie wiesz, że ta właśnie dobrotliwość Boga zachęcić cię ma do pokuty? (por. Rz 2, 4).
Które dziecko nowymi zniewagami zasmucać będzie Ojca swego, który Mu miłość okazuje? Czy łaska dobrego Władcy mogłaby sługę do nowego pobudzać buntu i miałaby go skłaniać do zaniedbywania obowiązków? Ponieważ Bóg jest dobry, pełen miłości, cierpliwy, skłonny do przebaczenia, powinnam i ja być dobrą, to znaczy uszanować należycie miłość, łaskę pochwycić, cierpliwości się poddać. W tej chwili jeszcze łaska Jego spływa na ciebie obficie. W tej chwili - patrz - jak się w duszy twej rozjaśnia, jak się porusza twoje serce... Jak cię pociąga coś do Boga... A później? Tak jak Bóg jest Panem czasu, tak też jest i Panem łaski! Tylko szczere nawrócenie od zguby cię uratuje. Do tego konieczną jest łaska Boża. Wprawdzie dopóki życia, dopóty Bóg gotów udzielić ci łaski potrzebnej do nawrócenia. Ale, czy ty użyć jej zechcesz? Albo, czy zechcesz przyjąć tę właśnie łaskę, która jest ci rzeczywiście do zbawienia potrzebną?
«Szukajcie Pana, gdy pozwala się znaleźć; wzywajcie Go, póki jest blisko» (Iz 55, 6). Dlaczego więc zawsze mówisz «jutro» i jakże długo to «jutro» powtarzać jeszcze będziesz? Dlaczego nie położyć końca teraz i natychmiast, dlaczego nie obmyć się w Sakramencie Pokuty świętej i nie rozpocząć nowego, lepszego życia; nie zaspokoić biednego, rozdartego twego sumienia?”.
Na koniec tych rozważań Błogosławiona Matka Maria wkłada w usta dziewczyny słowa wdzięczności: „Dzięki Ci, Panie, że czas do nawrócenia zostawiłeś mi jeszcze!” (Maria Karłowska, „Perły dla Dzieweczki”).
Trzeba nam uświadomić sobie, że nie tylko wychowankom Matki Karłowskiej potrzebne było nawrócenie, lecz wszyscy go potrzebujemy, nawet wówczas, gdy jesteśmy ochrzczeni, wierzący i szczerze praktykujący. Rachunek sumienia wskazuje nam każdorazowo, ile w naszym życiu trzeba poprawić, oczyścić, wzmocnić, abyśmy mogli zwać się uczniami Chrystusa. Dlatego otwórzmy się na słowa wielkopostnego wezwania: Dzisiaj, gdy usłyszycie głos Pana, nie zatwardzajcie serc waszych (por. Ps 95, 7-8).
Na zakończenie otwórzmy Pismo Święte, przeczytajmy przypowieści o radości z powracającego syna marnotrawnego i znalezienia zagubionej owcy. Niech nas to zachęci, byśmy ujrzeli wciąż wyciągniętą ku nam Ojcowską Dłoń bogatego w miłosierdzie Boga, gotową nas wspomóc i przygarnąć.
W zbawiennym okresie Wielkiego Postu módlmy się słowami Błogosławionej Matki Marii: „Ty, mój Boże, mnie znasz. Ty pragniesz mojego nawrócenia. Ty dla mnie przelałeś Swą Krew Najświętszą. Daj mi powrócić do Serca Twego przez pokutę, aby Twoja Męka nie była dla mnie daremną!”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2008-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych

[ TEMATY ]

wspomnienia

Karol Porwich/Niedziela

Obchodząc to wspomnienie przypomnijmy sobie, że wiara musi powinna przerodzić się w czyn. Jednak człowiek wierzący nie modli się jedynie ustami. Modli się także dobrem, które spełnia, niosąc pomoc potrzebującym; modli się także odpowiedzialnością za najbliższych.

Tak bliska, Matko nasza.
CZYTAJ DALEJ

Watykan: 500 euro premii dla pracowników - zdecydował Leon XIV

2025-05-23 21:10

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

PAP/EPA/ANGELO CARCONI

Pracownicy Watykanu otrzymali premię w wysokości po 500 euro z okazji wyboru nowego papieża - zdecydował o tym Leon XIV. Agencja Ansa wyjaśniła, że tym samym nowy papież przywrócił tradycję przyznawania takich nagród po konklawe, którą uchylił wcześniej Franciszek.

Pracownicy Watykanu, wśród których jest wielu świeckich, otrzymali premię w piątek, w przeddzień audiencji, na której spotkają się z Leonem XIV.
CZYTAJ DALEJ

120 lat Caritas we Wrocławiu

2025-05-24 20:01

Magdalena Lewandowska

Wolontariusze PZC przeszli z Kolegiaty Świętego Krzyża do auli PWT ze śpiewem Litanii do Serca Pana Jezusa.

Wolontariusze PZC przeszli z Kolegiaty Świętego Krzyża do auli PWT ze śpiewem Litanii do Serca Pana Jezusa.

– Boże Serce jest otwarte dla każdego – mówią siostry ze Zgromadzeniem Sióstr Bożego Serca Jezusa. To ich założycielka matka Gabriela Klausa w 1905 roku założyła we Wrocławiu Sodalicję Bożego Serca Jezusa, która dała początek Caritasowi w tym mieście.

Dokładnie 120 lat temu Sługa Boża Matka Gabriela Klausa powołała pierwszy Sekretariat Caritas we Wrocławiu. To wydarzenie zapoczątkowało piękną tradycję niesienia pomocy, która trwa do dziś! Z tej okazji na jubileuszowym zjeździe spotkali się wolontariusze Parafialnych Zespołów Caritas z archidiecezji wrocławskiej. Była uroczysta Eucharystia, przejście z Kolegiaty Świętego Krzyża do auli PWT ze śpiewem Litanii do Serca Pana Jezusa, konferencja ks. prof. Jacka Froniewskiego "Czułe Serce Boga" i panel z Siostrami Bożego Serca Jezusa, które opowiadały o początkach Caritas we Wrocławiu i o tym, jak dziś żyją dziedzictwem swojej założycielki.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję