Nasze Zgromadzenie Salezjańskie, a raczej według oficjalnej nazwy Towarzystwo św. Franciszka Salezego - mówi ks. Tadeusz - zostało założone przez św. Jana Bosko w 2. poł. XIX wieku w Turynie. Ks. Bosko, duszpasterz i opiekun, ojciec i nauczyciel opuszczonej, pozbawionej środków do życia turyńskiej młodzieży, wielokrotnie był zachęcany do zapewnienia przyszłości założonym przez siebie oratoriom poprzez powołanie do życia zgromadzenia zakonnego. Zachęty płynęły nie tylko ze strony kościelnych hierarchów, ale także od ówczesnego rządu, który pomimo przeciwnej Kościołowi orientacji politycznej widział potrzebę kontynuowania dzieła wychowania zapoczątkowanego przez turyńskiego «kapelana włóczęgów». Ks. Bosko korzystając z poparcia Ojca św. Piusa IX oraz z praktycznych wskazówek ówczesnego ministra Ratazzi’ego, pomimo obowiązującego prawa kasaty zakonów, 13 kwietnia 1874 r. doprowadził do zatwierdzenia reguł Zgromadzenia Salezjańskiego przez Stolicę Apostolską.
Jan Bosko (Don Bosco) urodził się 16 sierpnia 1815 r. w Becchi - w północnych Włoszech (Obecna nazwa tej miejscowości to - Castelnuovo Don Bosco). Gdy miał zaledwie 2 lata, zmarł jego ojciec Franciszek. Wówczas ciężar wychowania i utrzymania całej rodziny spoczął na wdowie - Małgorzacie, która także w ostatnich latach swego życia była pierwszym pomocnikiem w pracy Ks. Bosko. Jan Bosko jako kilkuletni chłopiec, widząc jak wielkim powodzeniem cieszą się przygodni kuglarze i cyrkowcy, za pozwoleniem swej matki zaczął ich naśladować. W ten sposób zbierał mieszkańców swojego osiedla i zabawiał ich w niedziele i święta, przeplatając popisy modlitwą, pobożnym śpiewem i «kazaniem», które było powtórzeniem wcześniej usłyszanego w kościele. Pierwszą Komunię św. przyjął, gdy miał 11 lat. Dopiero w wieku 14 lat rozpoczął naukę u pewnego kapłana. Po przerwie spowodowanej śmiercią tego księdza, ukończył szkołę podstawową i średnią, pracując na swoje utrzymanie. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Turynie, gdzie 5 czerwca 1841 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Za radą św. Józefa Cafasso wstąpił do Konwiktu w celu pogłębiania swojej wiary i wiedzy. Szybko jednak rozpoczął działalność polegającą na niesieniu wszechstronnej pomocy młodzieży, która wówczas bardzo licznie napływała do szybko rozwijającego się miasta, by szukać środków na utrzymanie. Jako datę rozpoczęcia przez ks. Bosko pracy z młodzieżą, która wkrótce przerodziła się w wielkie dzieło, przyjmuje się dzień 8 grudnia 1841 r. - święto Niepokalanego Poczęcia NMP. Ponieważ ciągle przybywało tych, którym potrzebna była pomoc, włącznie z udzieleniem dachu nad głową, ks. Bosko zaczął organizować specjalne domy. Tak powstawały oratoria i szkoły. Dla zapewnienia lepszej opieki i w celu rozszerzania dzieła założył Towarzystwo św. Franciszka Salezego (1859) i zgromadzenie Córek Maryi Wspomożycielki Wiernych (1872). O życiu i posłudze św. Jana Bosko można by mówić w nieskończoność. Poprzestańmy, więc - kontynuuje opowieść o patronie zgromadzenia ks. Tadeusz Żebrowski SDB - tylko na wymienieniu najważniejszych dat, które ukazują bogactwo jego apostolskiej działalności: 1846 - Oratorium Wędrowne na Valdocco, 1853 - otwarcie pierwszej szkoły zawodowej na Valdocco, 1854 - nadaje swoim współpracownikom nazwę Salezjanie, 1854 - spotkanie z Dominikiem Savio, 1855 - pierwszy krok do założenia Towarzystwa Salezjańskiego: kleryk Rua składa śluby na ręce ks. Bosko, 1857 - śmierć Dominika Savio, 1858 - pierwsza podróż do papieża, 1859 - ks. Bosko podejmuje publicznie decyzję o założeniu Towarzystwa Salezjańskiego, 1863 - otwarcie pierwszego domu poza Turynem, 1864 - spotkanie z Marią Dominiką Mazzarello, 1865 - poświęcenie kamienia węgielnego pod budowę bazyliki MB Wspomożenia Wiernych, 1865 - pierwsze śluby wieczyste salezjanów, 1868 - konsekracja bazyliki Wspomożycielki, 1874 - Stolica Apostolska zatwierdza Konstytucje Zgromadzenia Salezjańskiego, 1875 - ks. Bosko wysyła pierwszych misjonarzy do Ameryki Południowej, 1881 - śmierć Marii Dominiki Mazzarello, 1884 - ks. Caliero otrzymuje sakrę biskupią, 1887 - konsekracja bazyliki Serca Jezusowego w Rzymie. Św. Jan Bosko zmarł 31 stycznia 1888 r., pozostawiając umocnione już zgromadzenia. Beatyfikowany został w 1929 r., a jego kanonizacja dokonana została 1 kwietnia 1934 r.
Salezjanie - jako kapłani, bądź jako bracia zakonni (koadiutorzy), kontynuują dzieło swojego Założyciela, urzeczywistniając tajemnicę zbawienia przede wszystkim w życiu młodzieży według stylu ks. Bosko: «chcę abyście byli szczęśliwi tutaj na ziemi i w przyszłości w niebie». Charyzmat salezjański urzeczywistnia się w różnych formach pracy i zaangażowania duszpasterskiego: na polu wychowania, misji, ewangelizacji poprzez środki masowego przekazu oraz prowadzenie różnych ośrodków duszpasterskich, szczególnie w środowiskach ubogich. Od pierwszych lat istnienia dzieło ks. Bosko cechował ogromny dynamizm rozwoju. W roku 1888 w dniu śmierci ks. Bosko jego Zgromadzenie liczyło 774 członków i 57 wspólnot zakonnych w różnych państwach Europy i Ameryki”.
Bardzo ważnym dziedzictwem ks. Jana Bosko jest wypracowana i wypraktykowana przez niego metoda wychowawcza zwana „systemem prewencyjnym”, m.in. polega ona na akcentowaniu takich wartości, jak: religia, miłość i rozum oraz na ciągłej asystencji przy młodzieży. Dla współczesnych ks. Bosko, owa metoda była niezwykle nowatorska, nie od razu znajdująca zwolenników. A i dziś nie jest łatwą w praktykowaniu. O tej bardzo specyficznej metodzie opowiemy jeszcze w kolejnym odcinku naszego spotkania z księżmi salezjanami, prezentując w pełni owoce myśli pedagogicznej św. Jana Bosko.