Módlcie się codziennie za Waszego Biskupa, aby był mocny w wierze (...) wrażliwy i miłujący wszystkich
(Jan Paweł II)

Biedni dzisiejszej Ewangelii nie mieli pieniędzy na leczenie. Choroba zepchnęła ich na margines życia ludzkiej wspólnoty. Mieli jednak szczęście, że drogę ich wegetacji przecięły stopy Jezusa. W momencie zostali uzdrowieni. Zrozumiała jest euforia, jaką musieli odczuć. Nie dziwi pewnie i to, że dziewięciu z nich zapomniało wrócić, by podziękować. Tym większe piękno emanuje z postawy dziesiątego, który to uczynił.
Jeden z mędrców mądrze zauważył, że wdzięczność bardziej jest cnotą nieszczęśliwych niż szczęśliwych. Zrozumiały jest również smutek Jezusa z powodu nieobecności pozostałych. To dobra, prosta perykopa, która zaprasza do refleksji nad naszym poczuciem wdzięczności.
Wpisuje się ten tekst w nasze dziś przemyskiego Kościoła. Dwadzieścia jeden lat temu, 16 października 1986 r. Sługa Boży Jan Paweł II przeciął drogę życiową młodego księdza i posłał go z powrotem do kraju nad Wisłą z misją niesienia Dobrej Nowiny, z poleceniem leczenia dusz złamanych. Siedem lat po tej ważkiej decyzji Papieża nasze przemyskie drogi skrzyżowały się ze stopami ustanowionego wtedy na Watykanie Pasterza.
We wtorek, 16 października, będziemy w sposób uroczysty dziękować za lata posługi w Kościele gorzowskim, przemyskim i od paru lat w sposób szczególny w Kościele w Polsce abp. Józefa Michalika, przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski.
Dzień po obchodach kolejnego Dnia Papieskiego staną przed nami Słowa Sługi Bożego wypowiedziane 21 lat temu w Bazylice św. Piotra: „Módlcie się codziennie za Waszego Biskupa, aby był mocny w wierze, odważny wobec zła i błędów, wrażliwy i miłujący wszystkich, cierpliwy i miłosierny”.
Pomni prawdy, że wdzięczność jest najpiękniejszą formą szczęścia: należy zarówno do jego przyczyn jak i skutków, śpieszymy ze słowami najlepszych życzeń, tych dla ducha i tych nieodzownych dla szczęśliwej codzienności. Niech Pan, który nam Cię, Pasterzu, ofiarował dopełnia każdego dnia swoje dzieło obfitością swoich darów. Jak Ty żyjesz Jego mocą, tak my chcemy z Twojej Pasterskiej mocy czerpać siły i inspiracje do drogi ku pełni.