Reklama

Z góralską duszą i pracowitością św. Józefa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Nad Wisłą, przy trasie z Rzeszowa do Radomia, rozciągają się malownicze sady. Wiosną jest tu najpiękniej, kiedy kwitną drzewa owocowe, ukrywając prawie wszystko; nad nimi wznosi się smukła wieża parafialnego kościoła. Chodków. Parafia obejmująca Bogorię, Chodków Nowy, Chodków Stary, Gągolin, Kępę Nagnajowską, Łążek, Piaseczno i Przewłokę. Ich mieszkańcy należeli niegdyś do pobliskiego Łoniowa, tam chodzili do kościoła, ale pragnęli, żeby pośród ich sadów, ich trudnej codziennej pracy zamieszkał Pan Bóg. Walczyli o miejsce dla Niego, pisali podania, wybudowali niewielką kaplicę, w której odprawiano Msze św., nie poddali się, kiedy ówczesne władze odpowiadały twardo „nie”.
Parafię erygowano w 1981 r., a wcześniej, pod przewodnictwem ks. Henryka Malczyka, chodkowianie zbudowali tutaj kościół w latach 1974-76, wg projektu arch. Stanisława Preussa. Nadali mu nowoczesny styl i razem z bp. Walentym Wójcikiem uroczyście go poświęcili w 1982 r. Wewnętrzny wystrój, zaplanowany wg projektu arch. mgr W. Pawłowskiej, został wykonany za czasów ks. proboszcza Mariana Brodeckiego. Niedługa historia pisana pracą, wiarą, poświęceniem, ofiarnością. Tak się zapatrzyli na swojego patrona, któremu poświęcili parafię i kościół - na św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny.
- Patron na wszystkie czasy, a może na nasze szczególnie - opowiada ks. Wacław Gieniec, który w Chodkowie proboszczuje od 3 lat. - Patron rodziny, naszej parafii. Dzisiaj, kiedy przeżywamy kryzys rodziny, należy wrócić do św. Józefa, któremu Kościół wiele zawdzięcza. Szczególne nabożeństwo do św. Józefa wyniosłem z domu rodzinnego i cieszę się, że mogę pracować w parafii, w której on jest pierwszorzędnym patronem.
A może to sam św. Jozef przysłał tutaj ks. Wacława? - W Chodkowie ludzie mają wielką cześć do św. Józefa. Świadczy o tym bardzo uroczyście przeżywany odpust. Staramy się ożywiać kult św. Józefa i pewnie wszystko, co dobre, co się tutaj dzieje, zawdzięczamy właśnie jemu. Rodziny tutaj są dobre, nie ma małżeństw rozbitych, rozwodów: 300 rodzin, 1300 osób i taka sytuacja bardzo cieszy. Myślę, że to jest także oddziaływanie św. Józefa - opowiada ksiądz proboszcz.
Parafia Chodków to parafia rolnicza, gdzie ludzie bardzo ciężko pracują, a dzisiaj sytuacja rolnictwa wiadomo, jaka jest. Ciężkiej pracy nikt nie doceni, a najbardziej zarabiają na niej pośrednicy. - Obserwując ich, widzę ich ciężką pracę; trwa ona cały rok, od wczesnej wiosny aż po koniec zimy. Nawet zimą siedzą w chłodniach, sortują owoce, jesienią jeżdżą po okolicach, stoją godzinami, żeby gdzieś je sprzedać. Przyszedłem tutaj z dobrym nastawieniem, słyszałem dobrą opinię o tej parafii i codzienność to potwierdza. Ludzie mają tutaj, jak ja to mówię, „duszę góralską”: jak górale żyją ze sobą, dzielą się wzajemnie tym, co posiadają, są bardzo życzliwi i otwarci - tutaj to właśnie obserwuję i może dlatego, jako dla człowieka z gór, ta parafia staje mi się z każdym dniem coraz bliższa - kontynuuje ks. Wacław.
Proboszcz z Chodkowa jest szczególnym proboszczem - jest jednym z medalowej drużyny mistrzów Europy w piłce nożnej. Razem z kilkoma księżmi z diecezji sandomierskiej, tarnowskiej i kieleckiej tworzy kadrę księży piłkarzy, która w tym roku zdobyła tytuł Mistrza Europy. Nie byle co! - Granie w piłkę jest tylko moim hobby, a tutaj jestem księdzem dla moich parafian. Piłka jest dla mnie odskocznią od pracy, po katechezie, po trudnym dniu, ale najważniejsza jest dla mnie parafia - opowiada ks. Wacław. - Czasami zagram z ministrantami, którym kopanie w nogę z proboszczem daje możliwość zdobywania tego, co sport człowiekowi przynosi: umiejętność rywalizacji, współpracy w drużynie, zdolność do przeżywania porażek, dążenie do osiągania sukcesu, stawianie sobie poprzeczki coraz wyżej. Sport to fajna szkoła życia. Nie ogłaszam w parafii swoich sukcesów, swoich zainteresowań, bo to nie jest ważne dla duszpasterstwa, a trudno ludzi zanudzać mówieniem o swoim hobby - pewnie jest im miło, że ich proboszcz „nie jest taki dziad”. Całe moje życie to kapłaństwo i parafia, a piłka to jedynie dodatek do reszty - śmieje się ks. Gieniec.
W Chodkowie prace idą cały czas do przodu: trwa budowa dzwonnicy, która będzie też i wieżą kościoła, w niej planowana jest kamera żałobna. Dzwonnica będzie miała 27 m wysokości, tam chodkowianie zawieszą dzwony, które na razie stoją w kościele, a jeden wisi przy bramie. Potem mają zamiar położyć kostkę przy kościele - po zakończeniu prac przy dzwonnicy, myślą o większym parkingu, bo w niedzielę robi się ciasno. Jeszcze będzie polichromia w kościele, jako zwieńczenie prac. Zawsze jest coś do zrobienia. - Im piękniej w kościele, tym bardziej rozwija się wiara ludzi: mam takie doświadczenia z moich rodzinnych terenów - mówi ksiądz proboszcz. - Mama uczyła mnie w domu, że „kto na dom Boży łoży, ten nigdy nie zuboży”, i to obserwuję na rodzinnych terenach: piękne kościoły i ludzie, którzy nie narzekają, że są biedni. Tutaj ofiarność była zawsze: zbudowali kościół, pracują przy nim wzorem swojego patrona.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2007-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na drodze do budowy ekspresówki stanęła kapliczka. Co zrobił wykonawca?

2025-06-09 15:39

[ TEMATY ]

kapliczka

GDDKiA

Via Carpatia

droga ekspresowa

S19

Oddział Rzeszów

GDDKiA-Oddział Rzeszów

Kapliczka przy nowo budowanej drodze ekspresowej S19

Kapliczka przy nowo budowanej drodze ekspresowej S19

W Polsce realizowanych jest wiele inwestycji drogowych, w tym droga ekspresowa S19. Jest to część trasy Via Carpatia, która powstaje we wschodniej części Polski, od granicy z Białorusią do granicy ze Słowacją. Na drodze ogromnej inwestycji stanęła mała kapliczka. A właściwie stoi tu już około 100 lat.

Budowa drogi ekspresowej S19 na odcinku Babica - Jawornik to nie tylko monumentalne podpory obiektów, imponujące ilości wykorzystanej stali, betonu, sprzętu oraz ciężka praca ludzi. To również wyjątkowa historia przydrożnych kapliczek, które są integralną częścią podkarpackiego krajobrazu.
CZYTAJ DALEJ

#LudzkieSerceBoga: Ktoś oddał za ciebie życie w ten sposób

[ TEMATY ]

#LudzkieSerceBoga

Episkopat.pl

Serce Jezusa, krwawa ofiaro grzeszników… „Człowiek z miasteczka Nazaret, sprawca tego wszystkiego, nie był duchem. Jego ciało rozpięte na drzewie hańby naprawdę cierpiało męczarnie, o czym co dzień próbujemy zapomnieć” – pisał Czesław Miłosz w wierszu "Karawele".

Skazańca przybijano do krzyża w pozycji całkowicie nienaturalnej i niemożliwej do utrzymania z anatomicznego punktu widzenia. W pierwszych minutach wiszenia na krzyżu cały ciężar jego ciała spoczywał na mięśniach ud nóg zgiętych pod kątem około 45 stopni. Z powodu bólu oparcie się na przebitych stopach było praktycznie niemożliwe na dłużej niż kilka niepewnych chwil. Po kilku minutach występowały więc silne skurcze ud i łydek, a następnie, z powodu osłabienia mięśni kończyn dolnych, ciężar ciała przenosił się na barki, ramiona i nadgarstki – oczywiście niezdolne dłużej udźwignąć ciężaru całego ciała. Te więc ciągu kolejnych kilku minut ulegały one wyłamaniu ze stawów. Przez to kończyny górne wydłużały się o około 20 centymetrów. Teraz zaczynała się właściwa tortura.
CZYTAJ DALEJ

Z pamiętnika pielgrzyma - dzień 4

2025-06-10 18:35

ks. Łukasz Romańczuk

Wczoraj zapomniałem powiedzieć o jednym ze świętych, który towarzyszył nam przez cala drogę. Gdy rozpoczynaliśmy wędrówkę z Sutri na placu była figura tego świętego. Podobnie w kościele, w którym sprawowaliśmy Mszę świętą tak żeby jego obraz i figura. Święty ten jest bardzo charakterystyczny ponieważ obok jego nóg jest świnia. Patrząc oddali na tę figurę myślałem że to Święty Roch a zwierzę pod jego stopami to pies. Przyjrzałem się jednak bliżej okazało się że jest to prosiaczek.

A wspomnianym świętym jest święty Antoni Opat, znany także jako Pustelnik. Swoje wspomnienie liturgiczne ma 17 stycznia a dlatego jest ukazywany z prosiaczkiem ponieważ według pewnej historii, gdy podróżował drogą morską pewna locha przyniosła do niego chory prosię, on uczynił na nim znak krzyża. Prosię wyzdrowiało. Co ciekawe dzisiejszy dzień, także jest z prosiakiem w tle. A związany jest on z sanktuarium, które mijaliśmy po drodze. Santuario Madonna della Sorbo. Swoje początki sakralne to miejsce ma w 1427 roku, kiedy to papież Marcin V przekazał to miejsce karmelitom. Według miejscowych opowieści krąży historia o objawieniu Matki Bożej i dlatego jest w tym miejscu kult maryjny Historia opowiada o człowieku z jedną ręką, który pasł świnie w dolinie Sorbo. Pewnego dnia, szukając jednej z zabłąkanych świń, znalazł ją w pobliżu jarzębiny, gdzie ukazała mu się Madonna. Maryja sprawiła, że ręka młodzieńca odrosła i powiedziała do niego: „Idź do wsi i przekonaj ich, aby zbudowali sanktuarium na tym wzgórzu. Każdy, kto przyjdzie tu w procesji, otrzyma moją łaskę. Jeśli ci nie uwierzą, pokaż im swoją rękę”. Nie znając tej historii, mogę powiedzieć, że Via Francigena pomaga, aby tę prośbę zrealizować. Do sanktuarium prowadzi 14 krzyży, na których znajdują się tabliczki z numerami stacji. Pierwszy krzyż czyli pierwsza stacja jest już około 3,5 km od sanktuarium. To idealny dystans, aby między poszczególnymi stacjami rozważać te ważne wydarzenia, związane z misterium naszego zbawienia. Idąc między stacjami była idealna przestrzeń, aby te 14 stacji odnieść do życia swojego oraz wydarzeń, które dzieją się obecnie w Kościele, świecie, czy też w sposób szczególny mnie dotykają. Takie myśli wypływające z serca i wlewające nadzieję. Żałuję tylko, że nie udało mi się ich nagrać, bo chętnie bym do nich jeszcze wrócił, a pamięć niestety bywa ulotna.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję