Zmartwychwstanie Chrystusa jest fundamentem wiary i stanowi największą uroczystość chrześcijaństwa. Obchód świąteczny trwa oktawę, a jego przedłużeniem jest trwający 50 dni okres wielkanocny (wcześniej nazywany Pięćdziesiątnicą). W tych dniach, nieustannie powtarzanego we Mszy św. i w Liturgii Godzin Alleluja, Lud Boży raduje się ze zwycięstwa Chrystusa i na nowo przeżywa prawdę, że wszystkie tajemnice ukrytego i publicznego życia Pana Jezusa były przygotowaniem do Jego Śmierci i Zmartwychwstania. Okres nieprzerwanej radości jest bogaty w elementy paschalne; liturgia tego czasu wprowadza nas w sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego - chrzest, bierzmowanie, Eucharystię. Rozważana jest prawda, że wierni odrodzeni przez chrzest zostają umocnieni w sakramencie bierzmowania, a w Eucharystii otrzymują pokarm życia wiecznego. Myśl tę akcentuje np. Kolekta II Niedzieli Wielkanocnej: „Boże, zawsze miłosierny, Ty przez doroczną uroczystość wielkanocną umacniasz wiarę Twojego ludu, pomnóż łaskę, której udzieliłeś, abyśmy wszyscy głębiej pojęli, jak wielki jest chrzest, przez który zostaliśmy oczyszczeni, jak potężny Duch, przez którego zostaliśmy odrodzeni, i jak cenna jest Krew, przez którą zostaliśmy odkupieni”.
W tym czasie także Kościół, wspólnota dzieci Bożych, odnawia swoją tożsamość, Lud Boży jest bowiem owocem tajemnicy paschalnej Chrystusa. Przez dar Ducha Świętego mała grupa uczniów Nauczyciela z Nazaretu przemieniła się i stała Mistycznym Ciałem Chrystusa, które rozrasta się niosąc Dobrą Nowinę na cały świat, stając się sługą i znakiem zbawienia w świecie. Życie chrześcijan biegnie między zmartwychwstaniem Chrystusa i Jego powtórnym przyjściem. Ich wiara opiera się na świadectwach ludzi, którzy widzieli Zmartwychwstałego. Świadectwa te słyszymy w Liturgii Słowa Bożego okresu wielkanocnego: „Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy oni mieli wielką łaskę (Dz 4, 33).
Wszystkie niedziele Pięćdziesiątnicy noszą obecnie nazwę niedziel Wielkanocy, choć w starych Sakramentarzach określano je jako niedziele „po zakończeniu Paschy” czy „po oktawie Paschy”. Nazwa ta akcentuje traktowanie Okresu Wielkanocnego jako jednego dnia świątecznego, jako - jak mówił św. Bazyli - „wielką niedzielę”. Na ten czas przewidziane jest 5 prefacji mszalnych, ukazujących skutki misterium paschalnego dla całej rzeczywistości stworzonej w wymiarze kosmicznym. Noszą one podtytuły: Misterium paschalne, Nowe życie w Chrystusie, Chrystus żyje i wstawia się za nami, Odnowa wszechświata przez misterium paschalne, Chrystus Kapłanem i Ofiarą.
Warto zwrócić uwagę, że dla męczenników liturgia w tym okresie przewiduje inne formularze mszalne. Ich celem jest podkreślenie związku, jaki zachodzi między śmiercią i triumfem męczenników a śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa. Teksty te ukazują chwałę korony męczeńskiej.