Krasnojarsk: konferencja na temat katolicyzmu na Syberii
Korzenie katolicyzmu w sercu Syberii, począwszy od XIX wieku, aż do dziś - rozmawiali o tym uczestnicy konferencji zorganizowanej przez miejscowych historyków i wiernych w bibliotece miejskiej w Krasnojarsku.
W powszechnym mniemaniu Syberia, to ziemia grozy i cierpienia polskich zesłańców. Jednak w jej krajobraz wrosły pokolenia katolików, którzy tutaj żyli i posiadali swoje świątynie. „To ze względu na pamięć o nich zorganizowaliśmy tę konferencję” – mówi jeden z organizatorów spotkania, polski klaretyn, ks. Dariusz Białek, proboszcz krasnojarskiej parafii Przemieniania Pańskiego.
„W czasie wykładów i dyskusji prelegenci przywołali wiele historycznych faktów i świadectw. Potwierdzają one dawne i głębokie korzenie wiary katolickiej wśród społeczności Sybiraków w Krasnojarsku i przyległych regionach. Sceptycy twierdzą, że historia uczy nas jedynie tego, że nikogo i nigdy niczego nie nauczyła... Jednak, kiedy spoglądamy wstecz, na swoją własną historię w tym miejscu, to zaczynamy rozumieć, kim jesteśmy dzisiaj i co może stać się z nami w przyszłości. Niektóre świadectwa były dla nas wyjątkowo poruszające – mówi Radiu Watykańskiemu ks. Białek. – Wzruszały nas, ponieważ nie słyszeliśmy w nich jedynie suchych danych historycznych, ale historię pisaną krwią naszych przodków. Słuchaliśmy opowieści o ludziach, dzięki którym jesteśmy dziś tacy, jacy jesteśmy. Nie można oderwać się od własnych korzeni. Jedyne co możemy zrobić, to przyjąć nasze dziedzictwo, przemyśleć je i odpowiedzieć na wyzwania, które przed nami stawia”.
Zdjęcie ze zbiorów prywatnych Janiny Wierzbickiej-Kopeć.
Augustyn Wierzbicki, pierwszy od lewej
W szumie politycznych wystąpień, w obliczu prób przypisywania nam winy za wybuch II wojny światowej, w perspektywie pisania historii na nowo, mija 80. rocznica pierwszej masowej deportacji polskich rodzin na Sybir.
W nocy z 9 na 10 lutego 1940 r., - rozkazu Stalina - enkawudziści dokonali pierwszych zbiorowych aresztowań, w wyniku których na Nieludzką Ziemię zostało wywiezionych blisko 140 tys. obywateli polskich z terenów okupowanych od 1939 r. przez Związek Radziecki.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
O swej modlitwie za chorych i cierpiących a także za pracowników służby zdrowia zapewnił Ojciec Święty w opublikowanym przez Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej przesłaniu przed modlitwą „Anioł Pański”. Franciszek zaapelował także o pokój, tam gdzie toczone są wojny.
Ewangelia tej piątej niedzieli Wielkiego Postu przedstawia nam historię kobiety przyłapanej na cudzołóstwie (J 8, 1-11). Podczas gdy uczeni w Piśmie i faryzeusze chcą ją ukamienować, Jezus przywraca tej kobiecie utracone piękno: ona upadła w proch ziemi, a Jezus, na tym prochu, kreśli dla niej swym palcem nową historię - to „palec Boży”, który zbawia swoje dzieci (por. Wj 8, 15) i uwalnia je od zła (por. Łk 11, 20).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
