Tym razem w auli synodalnej wiele miejsca poświęcono kwestii edukacji w Amazonii i zadaniach Kościoła na tym polu. W ramach dyskusji nad ewentualnym zniesieniem celibatu, postawione zostały pytania o przyczyny braku powołań do kapłaństwa. Podkreślono też potrzebę powołania panamazońskiej komisji ds. formacji kapłanów.

Również i dziś mówiono o kluczowej roli kobiet w Kościele Amazonii. Podkreślono potrzebę ich równouprawnienia w posługach kościelnych, które nie są związane z kapłaństwem czy diakonatem.

Do tych tematów nawiązano też na popołudniowym briefingu dla dziennikarzy. Przyznano, że Kościół amazoński potrzebuje własnych kapłanów, wywodzących się z ludności tubylczej. Na tym polu pojawia się jednak wiele problemów. Zauważono, że przeszkodą jest tu nie tylko celibat, ale również i przede wszystkim nieprzygotowanie kandydatów pochodzących z puszczy do studiów akademickich. Inny problem polega na tym, że kapłani wywodzący się z ludów tubylczych nie chcą pracować w swym rodzimym środowisku.

Przypomniano ponadto, że zdecydowana większość mieszkańców Amazonii, a co za tym idzie również seminarzystów w tamtejszej diecezjach to nie Indianie. W związku z tym zastanawiano się nad zasadnością powołania specjalnego seminarium amazońskiego, który byłby przeznaczony wyłącznie dla kapłanów przeznaczonych do posługi w środowisku tubylczym.

Na dzisiejszym briefingu z dziennikarzami obecny był między innymi diakon stały z Peru, który pochodzi z ludów tubylczych. W kontekście negatywnych i oskarżycielskich głosów pod adresem misji Kościoła, wyraził on wdzięczność za to wszystko, co misjonarze zrobili do tej pory w Amazonii.