USA: wspólny dokument katolicko-prawosławny o roli świeckich w Kościele
Wyzwania stojące przed katolikami i prawosławnymi ze szczególnym uwzględnieniem problemów klerykalizacji i miejsca świeckich w życiu kościelnym były przedmiotem obrad katolicko-prawosławnej komisji konsultacyjnej w Ameryce Północnej. Zebrała się ona w dniach 28-31 maja br. w prawosławnym Centrum Wiary i Dziedzictwa św. Metodego w Contoocook (stan New Hampshire) na swej 96. sesji, a treść uchwalonego wówczas dokumentu „Powołanie i posłannictwo ludu Bożego: plemię wybrane, kapłaństwo królewskie, naród święty” ogłoszono 6 sierpnia.
Wyraża on nowe podejście do dialogu ekumenicznego, w którym – zamiast wspólnego roztrząsania zagadnienia, przeszkadzającego osiągnięcia pełnej jedności między Kościołami – teologowie katoliccy i prawosławni zajmują się wyzwaniami, stojącymi przed ich Kościołami. Chodzi przede wszystkim o sprawę klerykalizacji i o rolę świeckich w świetle eklezjologii, rozpatrującej sakrament chrztu jako podstawę powołania i posługi każdego chrześcijanina, zarówno duchownego, jak i świeckiego.
Dokument, będący owocem pięciu lat pracy wspólnej komisji, odrzuca przeciwstawianie duchowieństwa świeckim, podkreślając przy tym, że ci drudzy winni móc wypowiadać się na różne tematy. Jednocześnie przypomniano, że ma to się dokonywać w ramach procesu synodalnego na szczeblu lokalnym, w którym rozeznawanie problemu i ostateczne podejmowanie decyzji spoczywa na barkach biskupów. Teologowie obu stron przyznali, że w dotychczasowych rozmowach między obu Kościołami do roli świeckich nie przywiązywano należytej uwagi.
Szczególne miejsce we wspólnym dokumencie zajęły sprawy młodzieży. „Tym, którzy utożsamiają swoją wiarę z religią skrajnie nacjonalistyczną lub z pseudoreligijnym światopoglądem indywidualistycznym, musimy ukazać prawdziwą jedność ze świeckimi, aby zaproponować alternatywę, której można ufać” – napisali autorzy opracowania.
Północnoamerykańskie Katolicko-Prawosławne Konsultacje Teologiczne są organem doradczym, utworzonym w Stanach Zjednoczonych w 1965 r. Patronują im wspólnie Komitet Spraw Ekumenicznych i Międzyreligijnych episkopatu USA i Kanadyjska Konferencja Biskupów Katolickich oraz Zgromadzenie Kanonicznych Biskupów Prawosławnych w Stanach Zjednoczonych (SCOBA). Obecnie Konsultacjom współprzewodniczą: katolicki metropolita Newarku kard. Joseph W. Tobin i prawosławny metropolita Bostonu Metody (Patriarchat Konstantynopola). W ciągu ponad półwiecza swej działalności ciało to uzgodniło około 30 wspólnych oświadczeń na różne tematy.
W USA istnieje ponadto od 1981 r. jeszcze jedna podobna organizacja – Wspólny Komitet Biskupów Katolickich i Prawosławnych, który na swych posiedzeniach omawia sprawy duszpasterskie dotyczące obu Kościołów.
Na mocy opublikowanego dziś Listu Apostolskiego-Motu proprio „Intima Ecclesiae natura” Ojciec Święty wydał postanowienia dotyczące organizacji pracy charytatywnej Kościoła. Jego celem jest zapewnienie, by praca ta odbywała się zgodnie w wymogami nauki Kościoła, intencjami wiernych oraz aby respektowano normy władz świeckich.
Dokument składa się z wprowadzenia oraz zarządzeń. Mowa w nich m.in. o tym, że organizacje charytatywne, jeśli pragną prowadzić swoją działalność w Kościele i w oparciu o wkład wiernych, muszą przedstawić swoje statuty do zatwierdzenia kompetentnej władzy kościelnej, zaś posługiwanie się mianem „katolicka” przysługuje jedynie tym z nich, które uzyskają pisemną zgodę Kościoła. Przypomniano, że do obowiązków odnośnego Biskupa diecezjalnego należy czuwanie, aby w działalności tych organizacji i w zarządzaniu nimi zawsze były przestrzegane normy prawa powszechnego i partykularnego Kościoła, a także wola wiernych, którzy złożyli ofiary lub uczynili zapisy z przeznaczeniem na te konkretne cele. Katolickie organizacje charytatywne zobowiązane są do wybierania swoich pracowników spośród osób, które podzielają, a przynajmniej szanują katolicki charakter tych dzieł. Biskup diecezjalny winien dbać o to, by osoby działające w duszpasterstwie charytatywnym Kościoła, oprócz tego, że „posiadają wymagane kompetencje zawodowe, dawały przykład życia chrześcijańskiego oraz świadectwo takiej formacji serca, która ukazywałaby wiarę działającą w miłości”.
Benedykt XVI podkreśla, że obowiązkiem Biskupa diecezjalnego i poszczególnych proboszczów jest czuwanie, aby w dziedzinie pracy charytatywnej wierni nie zostali wprowadzeni w błąd lub nie doszło do nieporozumień. Winni oni zabronić reklamowania za pośrednictwem struktur parafialnych czy diecezjalnych tych inicjatyw, które choć prezentowałyby się jako mające cele charytatywne, proponowałyby jednak wybory lub metody sprzeczne z nauczaniem Kościoła. W szczególności Biskup diecezjalny winien dbać o to, aby podlegające mu organizacje charytatywne nie były finansowane przez organizacje lub instytucje, których cele są sprzeczne z nauką Kościoła. Podobnie, aby nie dawać wiernym powodów do zgorszenia, Biskup diecezjalny musi zapobiegać temu, aby wspomniane organizacje charytatywne przyjmowały ofiary przeznaczone na finansowanie inicjatyw, które co do celów lub sposobów w ich osiąganiu nie byłyby zgodne z nauką Kościoła. Biskup diecezjalny ma obowiązek, jeśli zaistnieje taka potrzeba, podać do publicznej wiadomości swoich wiernych, że działalność danej organizacji charytatywnej nie odpowiada już wymogom nauki Kościoła, i w takim wypadku zakazać posługiwania się mianem „katolicka” oraz zastosować odpowiednie środki w przypadku, gdyby ujawniła się osobista odpowiedzialność.
Papież zachęca, tam gdzie jest to stosowne, do podejmowania inicjatyw charytatywnych we współpracy ekumenicznej, z zachowaniem jednak specyfiki właściwej danemu Kościołowi czy wspólnocie kościelnej. Postanawia, że dykasterią odpowiedzialną za stosowanie tych norm oraz czuwanie nad katolickimi dziełami charytatywnymi na poziomie międzynarodowym jest Papieska Rada „Cor unum”.
Podobno głosił kazania, siedząc w konarach orzechowego drzewa w pobliżu Padwy, gdzie dziś znajduje się niewielki kościółek Sant’Antonio di Noce. 13 czerwca Kościół katolicki wspomina w liturgii św. Antoniego Padewskiego – doktora Kościoła, jednego z najpopularniejszych świętych, patrona „od zagubionych osób i rzeczy” oraz ubogich.
Indyjskie linie lotnicze Air India potwierdziły, że w katastrofie Boeinga 787-8 Dreamliner, która wydarzyła się w czwartek w mieście Ahmadabad, zginęło 241 osób. Na pokładzie były 242 osoby, katastrofę przeżył jeden pasażer.
"Samolot rozbił się wkrótce po starcie. Z przykrością informujemy, że spośród 242 osób na pokładzie 241 osób potwierdzono jako zmarłe. Jedyny ocalały jest leczony w szpitalu" - brzmi komunikat Air India, zamieszczony na platformie X.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
