W związku z przypadającym w tym roku jubileuszem 85-lecia utworzenia łódzkiej diecezji, warto przypomnieć sylwetkę naszego pierwszego ordynariusza - bp. Wincentego Tymienieckiego.
Urodził się 3 kwietnia 1871 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Wychowywał się w domu o wspaniałych patriotycznych tradycjach, jako że ojciec - Bolesław był naczelnikiem powiatu podczas powstania styczniowego. Skazany na dożywotnią katorgę za swą działalność, po ułaskawieniu i powrocie pozostał wzorcem postępowania dla całej rodziny. Wincenty, po kształceniu domowym, kontynuował naukę w gimnazjum w Częstochowie, co nie pozostało bez wpływu na wybór przez niego życiowej drogi. W 1891 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie, a 6 stycznia 1895 r. otrzymał kapłańskie święcenia. Po rocznej posłudze w Skierniewicach został przeniesiony do parafii Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi.
Następnie w latach 1898-1909 ks. Tymieniecki zdobywał duszpasterskie doświadczenie w parafiach Warszawy, w jej okolicach (Słomczyk) oraz w Łowiczu. 28 grudnia 1909 r. został powołany na proboszcza budowanego wówczas kościoła św. Stanisława Kostki. Pełniąc równocześnie funkcję sekretarza warszawskiego konsystorza metropolitarnego, aktywnie uczestniczył w życiu archidiecezji warszawskiej. Organizatorskie umiejętności ks. prał. Tymienieckiego sprawiły, że w ciągu trzech lat doprowadził do zakończenia budowy świątyni.
Na podkreślenie zasługuje także jego aktywna działalność na rzecz biednych i opuszczonych w czasie I wojny światowej. Komitet Niesienia Pomocy Biednym, na czele którego stanął Ksiądz Prałat, zebrał do sierpnia 1915 r. sumę 5 mln rubli. Warto też wspomnieć o jego patriotycznej działalności podczas powstań śląskich w Łódzkim Okręgowym Komitecie Plebiscytowym czy Obywatelskim Komitecie Wykonawczym Obrony Państwa podczas bolszewickiego zagrożenia w 1920 r. Od czasu powołania diecezji łódzkiej 10 grudnia 1920 r., pełnił funkcję wikariusza generalnego. Bullą papieską z dnia 11 kwietnia 1921 r. został powołany na pierwszego łódzkiego pasterza. Łatwo wykazać, że przesłanie naszego pierwszego Biskupa jest nadal aktualne. Niezwykle nowatorsko jak na owe czasy Ksiądz Biskup wypowiadał się o roli świeckich: „Wielką pomocą w świętej sprawie szerzenia Królestwa Bożego na ziemi mogą być i powinni być świeccy... Katolik ma święty obowiązek nie tylko wierzyć i żyć według zasad świętej wiary, lecz współpracować w rozszerzaniu Królestwa Bożego na ziemi. Współpraca świeckich w dobie obecnej staje się potrzebą chwili...” - głosił bp Tymieniecki w 1929 r.
Podobnie współcześnie widać troskę o kult i nauczanie o Eucharystii. Biskup Tymieniecki już 1922 r. zarządził, by we wszystkich kościołach diecezji raz w miesiącu odprawiana była adoracja Najświętszego Sakramentu. Polecał, aby w każdej parafii zakładać krucjatę eucharystyczną, preferował comiesięczną spowiedź i Komunię św. dla dzieci.
Ważnym wydarzeniem były też organizowane Kongresy Eucharystyczne: w Łodzi w 1928 r., w 1930 r. w Łęczycy, w 1931 r. w Piotrkowie Trybunalskim czy w 1933 r. w Łasku. Uczestnictwo w tradycyjnych procesjach Bożego Ciała lub w 40-godzinnych nabożeństwach - dopełnia tylko obrazu świątobliwego Pasterza naszej diecezji. W 12. roku biskupiego posługiwania pierwszy Biskup łódzki zmarł 10 sierpnia 1934 r.
Śmierć Pasterza wywołała żywą reakcję wśród diecezjan. Przedstawiciele wszystkich grup społecznych zamanifestowali swoje uczucia wobec pierwszego Pasterza diecezji podczas uroczystego pogrzebu. Biskup pozostawił bogaty dorobek duszpasterskich wskazań. Jest on aktualnie i twórczo kontynuowany przez obecnego pierwszego łódzkiego metropolitę - abp. Władysława Ziółka.