Reklama

Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja!

Niedziela łódzka 47/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wyróżnia się czerwienią cegły, z której został zbudowany, i kontrastuje z szarością okolicznych kamienic i bloków. To kościół pw. Matki Bożej Fatimskiej przy ul. Kilińskiego 228 - jedyny pod takim tytułem w całej archidiecezji. Jest sercem parafii, która została erygowana 1 października 1989 r. przez ordynariusza łódzkiego bp. Władysława Ziółka. Jej proboszczem został wówczas ks. Andrzej Galiński.
Dziś, po 15 latach, wspominamy kolejne wydarzenia w historii tej parafii: począwszy od wybudowania i poświęcenia tymczasowej kaplicy, przez poświęcenie placu pod kościół 13 października 1991 r., którego dokonał biskup senior Józef Rozwadowski, symboliczne rozpoczęcie budowy kościoła, którego dokonał abp Władysław Ziółek 13 maja 1992 r., poświęcenie kościoła w stanie surowym w dniu parafialnego odpustu 13 maja 2000 r., aż po dzień uroczystej konsekracji parafii - 13 października 2004 r., dokonanej przez Metropolitę łódzkiego.
Projektantem architektonicznego ośrodka duszpasterskiego jest inż. Lech Paperz, nadzór budowlany objął inż. Janusz Frey, zaś kierownikiem budowy był inż. Jan Kożuchowski.
Uroczystość konsekracji poprzedziły ewangelizacyjne misje święte, drugie w historii parafii, prowadzone od 3 do 10 października br. przez ojców franciszkanów: o. Bonawenturę i o. Sławomira oraz o. Bonawenturę, bernardyna. Mottem nauk misyjnych były słowa pieśni: „Nie zamykajcie serc, zbawienia nadszedł czas, gdy Chrystus puka do twych drzwi, może ostatni raz”. Na zakończenie misji, 10 października o godz. 9.30, został raz jeszcze poświęcony wielki krzyż ołtarzowy, a następnie celebransi i wierni udali się procesyjnie do krzyża misyjnego przed kościołem, gdzie została przybita kolejna tabliczka na pamiątkę przeprowadzenia misji świętych. Odbyła się też adoracja Krzyża jako znaku zbawienia.
W środowe popołudnie 13 października br., w ostatnim dniu fatimskim w tym roku, przy pięknej i słonecznej pogodzie trwały jeszcze ostatnie przygotowania. O godz. 17.00 rozpoczęła się wspaniała uroczystość poświęcenia ołtarza i kościoła Matki Bożej Fatimskiej, której dokonał abp Władysław Ziółek, a współkonsekratorami byli: ks. prał. Józef Fijałkowski - wikariusz biskupi ds. katechizacji i proboszcz parafii pw. Przemienienia Pańskiego, ks. prał. Stanisław Kaniewski - wikariusz biskupi ds. duszpasterstwa rodzin i dyrektor Centrum Służby Rodzinie, ks. Stanisław Jaworski - emeryt i wieloletni wikariusz parafii św. Anny, a także ks. kan. Andrzej Galiński - proboszcz parafii. To wyjątkowe i zarazem historyczne wydarzenie zgromadziło obok wielu kapłanów, ministrantów i czcicieli Matki Bożej także delegacje asyst z wielu łódzkich parafii oraz przedstawicieli władz samorządowych i miejskich.
Słowo wstępne wygłosił ks. kan. Andrzej Galiński, który powitał zgromadzonych i przedstawił 15-letnią historię parafii. Następnie poprosił Księdza Arcybiskupa, aby dokonał konsekracji świątyni, po czym wręczył Arcypasterzowi symboliczny klucz do kościoła.
Z kolei państwo Elżbieta i Wiesław Malinowscy przedstawili społeczności tej parafii jako wspólnotę ludzi wierzących głęboko w Chrystusa i działających w różnych grupach i zespołach parafialnych.
Podczas Eucharystii modlono się w intencji wszystkich parafian, dobroczyńców i życzliwych ludzi, dzięki którym kościół mógł powstać. Nie zapomniano również o zmarłych parafianach i dobroczyńcach.
W trakcie obrzędu dedykacyjnego Ksiądz Arcybiskup poświęcił wodę, pokropił nią ołtarz, ściany kościoła i zgromadzonych wiernych.
Następnie miała miejsce Liturgia Słowa, podczas której Pasterz archidiecezji wyraził podziękowanie Księdzu Proboszczowi za to, że przed 15 laty z całą gorliwością i poświęceniem przystąpił do organizowania nowej parafii i budowy kościoła. Metropolita łódzki podziękował także wszystkim parafianom za wspieranie Księdza Proboszcza i pracujących w parafii kapłanów.
W dalszej części Liturgii abp Ziółek dokonał namaszczenia ołtarza, zaś kapłani współkonsekratorzy namaścili ściany świątyni olejem krzyżma na znak poświęcenia jej na zawsze dla kultu Bożego. Następnie Dostojny Celebrans okadził ołtarz oraz świątynię i wiernych. Dym kadzidła, który uniósł się znad ołtarza, stał się znakiem i symbolem modlitw, wznoszonych z tej świątyni do Boga.
Na zakończenie obrzędu konsekracji nałożono obrus na ołtarz i zapalono świece - na znak Chrystusa, który jest Światłością świata. Wówczas zapaliły się wszystkie światła w kościele.
W procesji z darami niesiono chleb, komunikanty, wino i owoce, zaś parafianka Teodozja Anacik niosła własnoręcznie namalowany obraz jako dar dla świątyni.
Za przewodniczenie obrzędom poświęcenia podziękowania na ręce Metropolity łódzkiego złożyli przedstawiciele lokalnej społeczności parafialnej: Alicja Dyk i Henryk Koziorowski. Niech ta, wznoszona z tak wielkim poświeceniem i trudem, świątynia dla jej kapłanów oraz całej parafialnej wspólnoty będzie miejscem umocnienia i otuchy oraz szczególnej łaski i Bożego błogosławieństwa.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dr Branca Acevedo: byłam lekarką s. Łucji dos Santos, ona – moją lekarką duchową

2025-12-11 21:33

[ TEMATY ]

świadectwo

Łucja Dos Santos

red/db

Dr Branca Pereira Acevedo, która przez 15 lat opiekowała się się Łucją dos Santos, mówi, że wizjonerka z Fatimy stała się narzędziem głębokiego nawrócenia w jej życiu. „Byłam jej lekarką od ciała, ale ona była moją lekarką duchową” - powiedziała Pereira, opisując swoją relację z siostrą Łucją dos Santos. Swoimi doświadczeniami podzieliła się podczas prezentacji filmu dokumentalnego „Serce Siostry Łucji”, która miała miejsce w pałacu arcybiskupim w Alcalá de Henares. Film jest nakręciła katolicka HM Television.

Służebnica Boża Łucja, jedyne z trojga pastuszków, które dożyło późnej starości, w 1925 roku przeniosła się do miasta Tuy, w prowincji Pontevedra, w północno-zachodniej Hiszpanii gdzie mieszkała przez ponad dekadę, zanim wróciła do Portugalii i w 1949 r. wstąpiła do karmelitanek. W tym mieście wizjonerka otrzymała „nową wizytę z nieba” – objawienia Matki Bożej i Dzieciątka Jezus.
CZYTAJ DALEJ

Co wiemy o życiu Chrzciciela?

2025-12-10 09:38

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Bożena Sztajner/Niedziela

Są sytuacje, które zapraszają do poważnych rozważań. Zmuszają człowieka do zastanowienia się nad tym, co było i co może się stać, co robił i czy miało to sens, a jeśli miało, to jaki. Pyta się też, czy nie utracił talentów otrzymanych od Boga, czy dobrze wykorzystał swój czas, czy życia nie zmarnował. Czy wykorzystał wszystkie możliwości, by czynić dobro, podnosić na duchu, pocieszać, umacniać tych, którzy byli w potrzebie?

Gdy Jan usłyszał w więzieniu o czynach Chrystusa, posłał swoich uczniów z zapytaniem: «Czy Ty jesteś Tym, który ma przyjść, czy też innego mamy oczekiwać?» Jezus im odpowiedział: «Idźcie i oznajmijcie Janowi to, co słyszycie i na co patrzycie: niewidomi wzrok odzyskują, chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni, głusi słyszą, umarli zmartwychwstają, ubogim głosi się Ewangelię. A błogosławiony jest ten, kto nie zwątpi we Mnie».Gdy oni odchodzili, Jezus zaczął mówić do tłumów o Janie: «Co wyszliście obejrzeć na pustyni? Trzcinę kołyszącą się na wietrze? Ale co wyszliście zobaczyć? Człowieka w miękkie szaty ubranego? Oto w domach królewskich są ci, którzy miękkie szaty noszą. Po co więc wyszliście? Zobaczyć proroka? Tak, powiadam wam, nawet więcej niż proroka. On jest tym, o którym napisano: „Oto Ja posyłam mego wysłańca przed Tobą, aby przygotował Ci drogę”. Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on».
CZYTAJ DALEJ

Pamięć i solidarność

13 grudnia, w rocznicę wprowadzenia stanu wojennego w Polsce, rektor UKSW ks. prof. Ryszard Czekalski zapalił symboliczne Światło Wolności, włączając się w ogólnopolską inicjatywę Instytutu Pamięci Narodowej „Ofiarom stanu wojennego. Zapal Światło Wolności”

Gest ten jest wyrazem pamięci o osobach represjonowanych, internowanych i zabitych po 13 grudnia 1981 roku – o tych, którzy w obronie wolności, godności i wartości demokratycznych byli gotowi ponieść najwyższą cenę. Zapalone światło symbolizuje sprzeciw wobec przemocy państwa, solidarność oraz nadzieję, która przetrwała mimo prób jej zdławienia.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję