„Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.
...Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
a Jego imię jest Święte”.
(Łk. 1, 46-47.49)

Odmawiane codziennie w nieszporach słowa pieśni Maryi są nam dobrze znane. Jesteśmy do nich przyzwyczajeni i stąd przekonani, że rozumiemy ich treść, znaczenie i przesłanie. Jednak dopiero osobiste doświadczenie niezasłużonej i ponad miarę obfitej łaski Boga odsłania przed oczyma duszy tajemnicę Jego miłości tak, że w zadziwieniu nad swoją sytuacją chciałoby się wraz z Maryją powiedzieć „wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny”, a zaraz potem nieustannie Go adorować i uwielbiać.
Trwając od uroczystości moich święceń biskupich w takim właśnie zadziwieniu nad okazanym mi wielkim miłosierdziem Boga, pragnę podziękować tym wszystkim, którzy przez swoją modlitwę i osobiste zaangażowanie wspomagali mnie w podjęciu ofiarowanej mi łaski.
Dziękuję dostojnym gościom z kraju i z zagranicy, którzy odpowiedzieli na moje zaproszenie i wzięli udział we Mszy św. konsekracyjnej. Wasza obecność była dla mnie potwierdzeniem więzów przyjaźni i duchowej wspólnoty, które nadal pragnę zachowywać i umacniać.
Szczególnie wzruszający i skłaniający ku wdzięczności był pobożny udział w uroczystości oraz wyrażone w życzliwych słowach gratulacji zaangażowanie przedstawicieli duchowieństwa, zaproszonych gości i wiernych z terenu diecezji łowickiej. Przyjmuję je jako świadectwo głębokiej i mocno ugruntowanej wiary oraz szczerej miłości względem Kościoła i jego Pasterzy. Świadectwo to budzi we mnie - obejmującym posługę Pasterza Kościoła łowickiego - nadzieję prawdziwej jedności, wzajemnego zrozumienia i różnorodnych możliwości współdziałania w duchowym budowaniu i społecznym rozwoju naszej diecezji.

Pozostając w tej nadziei, jeszcze raz wszystkim dziękuję i z serca błogosławię.

Łowicz, 31maja 2004 r.