Szanowny Panie Prezydencie

Czcigodni Księża Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi

z nowym Metropolitą Krakowskim!

Z należytym wzruszeniem przyjmuję Order Orła Białego – najstarsze i najwyższe odznaczenie państwowe Rzeczypospolitej Polskiej. Starałem się zrozumieć, dlaczego dziś podjął Pan Prezydent decyzję o odznaczeniu mnie tą wysoką godnością. Dzień bowiem jest szczególny. Dzisiaj, po ponad jedenastu latach służby Kościołowi Krakowskiemu, przekazałem stery łodzi tej wyjątkowej wspólnoty wiary mojemu następcy – Arcybiskupowi Markowi Jędraszewskiemu.

Przyjmuję odznaczenie jako wyraz uznania dla spraw, które dokonały się podczas minionych lat, również dla dobra Polski. Służąc Chrystusowi i Jego Ewangelii, zawsze miałem świadomość, że w ten sposób najlepiej służę człowiekowi, a także Polsce. Przecież nasz Naród od ponad tysiąca lat, mniej lub bardziej wiernie, rzeźbi swoją tożsamość na fundamencie ewangelicznych wartości dobra i miłości, godności człowieka stworzonego na obraz i podobieństwo Boże. Ta sama świadomość towarzyszyła mi podczas wieloletniej pracy u boku Jana Pawła II w Watykanie.

Służba w Krakowie jest zobowiązująca. Zdawałem sobie zawsze sprawę, jak wspaniałym klejnotem w koronie Rzeczypospolitej jest podwawelski Gród z jego dziedzictwem nauki i kultury, wiary i świętości. W tę rzeczywistość wpisuje się Uniwersytet Jagielloński, nowy Uniwersytet Papieski Jana Pawła II oraz pozostałe wyższe Uczelnie Krakowa, stanowiący ogromny potencjał naukowy i formujący kolejne pokolenia Polek i Polaków. W ten duchowy pejzaż wpisuje się także powstałe w latach mojej służby Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!” oraz – skromniejsze, ale znaczące – Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego w Wadowicach.

Ubiegłoroczny Światowy Dzień Młodzieży był nie tylko świętem wiary niezliczonej rzeszy młodych chrześcijan ze wszystkich niemal narodów. To wydarzenie odsłoniło przed światem piękno Polski, bogactwo jej kultury i sztuki. To było nasze wspólne dzieło. Wyrosło one ze zgodnej współpracy Kościoła, władz państwowych i samorządowych Miasta Krakowa, Regionu Małopolskiego oraz władz centralnych, a także wielu wspólnot, środowisk, instytucji i pojedynczych osób. To był sprawdzian drzemiących w nas pokładów dobra, pragnień i zdolności.

Panie Prezydencie, jeszcze raz bardzo dziękuję. Będę się starał nadal służyć sprawie, która nas wszystkich łączy. Tej sprawie na imię Polska.