Jubileusze kapłańskie to nie tylko liczba lat – to pieśń wyśpiewana życiem. Czasem z radością, czasem ze łzami, zawsze z nadzieją. W ich świetle lepiej widać, czym naprawdę jest kapłaństwo – nie zawodem, nie tytułem, ale codzienną zgodą na to, by ręce były dostępne dla sakramentów, a serce dla ludzi.
W tym roku w diecezji świdnickiej świętujemy jubileusze kapłanów, którzy idą za Jezusem od 10, 20, 30, 40, 50, 60, a nawet 70 lat. Każda z tych biografii to osobna księga – pełna imion, modlitw, konfesjonałów, chrztów i pogrzebów. Warto poznać naszych jubilatów, warto za nich dziękować. Dlatego trzeba zatrzymać się choć na chwilę i spojrzeć z wdzięcznością na kapłanów, którzy w tym roku świętują kolejne rocznice swojego „tak” wypowiedzianego Chrystusowi.
Jubilaci roku 2025
10-lecie. Kapłani obchodzący pierwszą dekadę służby to ci, którzy przeszli już etap „nowicjatu” i stają się filarami młodego duchowieństwa: ks. Mirosław Benedyk, ks. Wiktor Bednarczyk, ks. Arkadiusz Harbar, ks. Jerzy Kozłowski, ks. Kamil Pawlik, ks. Jacek Piskrzyński, ks. Sebastian Tomaszewski, ks. Łukasz Trzeciak.
20-lecie. Dwadzieścia lat kapłaństwa to czas posługi wielu pokoleniom – od chrztu po ślub i ostatnie pożegnanie. Swój jubileusz świętują: ks. Tomasz Michalski, ks. Damian Mroczkowski, ks. Marek Nowak, ks. Paweł Szałek i ks. Rafał Śliwiński.
30-lecie. Trzy dekady służby – często to czas proboszczowania, budowania wspólnot i duchowego ojcostwa: ks. Robert Begierski, ks. Ryszard Filipski, ks. Krzysztof Krauzowicz, ks. Dariusz Nowak, ks. Krzysztof Pełech, ks. Piotr Szajner, ks. Marek Zołoteńki.
Reklama
40-lecie. To kapłaństwo doświadczone, w pełni dojrzałe, często z zapisem wielu parafialnych dziejów na kartach serca: ks. Andrzej Białek, ks. Stanisław Chomiak, ks. Michał Jaremko, ks. Krzysztof Kaczmarek, ks. Stanisław Karawan, ks. Marek Korgul, ks. Rafał Kozłowski, ks. Jerzy Rząsowski, ks. Dariusz Strzelecki, ks. Andrzej Walerowski.
50-lecie. Złoty jubileusz to świadectwo życia w pełni oddanego Bogu i ludziom. Tyle historii, tylu parafian, tyle Eucharystii: ks. Romuald Brudnowski, ks. Włodzimierz Dmitrów, ks. Tadeusz Duda, ks. Jan Maciołek, ks. Jan Mrowca, ks. Jerzy Osoliński, ks. Jan Sroka.
60-lecie. Diamentowe lata służby – czas trwania, który zasługuje na szacunek i kontemplację: ks. Tadeusz Szacoń.
70-lecie. To już niemal legenda. Ksiądz Stanisław Franczak, który wciąż daje świadectwo wierności, to żywy znak tego, że kapłaństwo się nie kończy – ono dojrzewa do świętości.
Proboszcz z Ars, św. Jan Maria Vianney, podkreślił: „Wszelkie dary Boże na nic by się nam nie zdały, gdybyśmy nie mieli wśród nas kapłanów. (…) Kapłan ma klucze do niebieskiego skarbca: to on otwiera nam drzwi nieba, jest administratorem dóbr Pańskich i ekonomem domu Ojca. Bez kapłanów na nic by się nam zdały Męka i śmierć naszego Pana. (…) Po Bogu kapłan jest najważniejszy! Kiedy ktoś chce zniszczyć religię, najpierw atakuje kapłanów, gdyż tam, gdzie nie ma kapłana, nie ma już ofiary Mszy świętej, nie ma kultu Bożego”.
Wdzięczni Bogu za każdy z tych jubileuszy, módlmy się za naszych kapłanów – by byli święci, gorliwi i zawsze z ludem.
Z uchodźcami, przebywającymi w domu prowadzonym przez Caritas Diecezji Świdnickiej w Zagórzu Śląskim spotkał się bp Marek Mendyk
Przybywający w dalszym ciągu uchodźcy do naszych miast, nie są pozostawieni sami sobie. Mogą liczyć na niesamowitą gościnność ludzi dobrej woli, w tym ludzi Kościoła, duchownych i świeckich.
Od jakiegoś czasu podnoszone są głosy, że Kościół katolicki za mało pomaga uchodźcom, albo, że pomaga w niewystarczającym stopniu. W ten sposób niektórzy chcą zdeprecjonować pomoc Kościoła w tym zakresie. Rzekomą bezczynność zarzuca się także Kościołowi katolickiemu w diecezji świdnickiej. Tym czasem duchowni i wierni, często bez rozgłosu, udzielają pomocy potrzebującym, a przecież Kościół tworzymy my wszyscy, ochrzczeni.
Kto jest patronem leśników? Pewien niemal jestem, że mało kto zna właściwą odpowiedź na to pytanie. Zapewne wymieniano by postaci św. Franciszka, św. Huberta. A tymczasem już od ponad pół wieku patronem tym jest św. Jan Gwalbert, o czym - przekonany jestem, nawet wielu leśników nie wie. Bo czy widział ktoś kiedyś w lesie, czy gdziekolwiek indziej jego figurkę, obraz itd.? Szczerze wątpię.
Urodził się w 995 r. (wg innej wersji w 1000 r.) w arystokratycznej rodzinie we Florencji. Podczas wojny między miastami został zabity jego brat Ugo. Zgodnie z panującym wówczas zwyczajem Jan winien pomścić śmierć brata. I rzeczywiście chwycił za miecz i tropił mordercę. Dopadł go przy gospodzie w Wielki Piątek. Ten jednak błagał go o przebaczenie, żałując swego czynu i zaklinając Jana, by go oszczędził. Rozłożył ręce jak Chrystus na krzyżu. Jan opuścił miecz i powiedział: „Idź w pokoju, gdzie chcesz; niech ci Bóg przebaczy i ja ci przebaczam” (według innej wersji wziął go nawet do swego domu w miejsce zabitego brata). Kiedy modlił się w pobliskim kościółku przemówił do niego Chrystus słowami: „Ponieważ przebaczyłeś swojemu wrogowi, pójdź za Mną”. Mimo protestów rodziny, zwłaszcza swojego ojca, wstąpił do klasztoru benedyktynów. Nie zagrzał tu jednak długo miejsca. Podjął walkę z symonią, co nie spodobało się jego przełożonym. Wystąpił z klasztoru i usunął się na ubocze. Osiadł w lasach w Vallombrosa (Vallis Umbrosae - Cienista Dolina) zbudował tam klasztor i założył zakon, którego członkowie są nazywani wallombrozjanami. Mnisi ci, wierni przesłaniu „ora et labora”, żyli bardzo skromnie, modląc się i sadząc las. Poznawali prawa rządzące życiem lasu, troszczyli się o drzewa, ptaki i zwierzęta leśne. Las dla św. Jana Gwalberta był przebogatą księgą, rozczytywał się w niej, w każdym drzewie, zwierzęciu, ptaku, roślinie widział ukrytą mądrość Boga Stwórcy i Jego dobroć. Jan Gwalbert zmarł 12 lipca 1073 r. w Passigniano pod Florencją. Kanonizowany został w 1193 r. przez papieża Celestyna III, a w 1951 r. ogłoszony przez papieża Piusa XII patronem ludzi lasu. Historia nadała mu także tytuł „bohater przebaczenia” ze względu na wielkie miłosierdzie, jakim się wykazał. Założony przez niego zakon istnieje do dzisiaj. Według jego zasad żyje około 100 zakonników w ośmiu klasztorach we Włoszech, Brazylii oraz Indiach.
Jana Paweł II przypominał postać Jana Gwalberta. W 1987 r. w Dolomitach odprawił Mszę św. dla leśników przed kościółkiem Matki Bożej Śnieżnej. Mówił wówczas: „Jan Gwalbert (...) wraz ze swymi współbraćmi poświęcił się w leśnym zaciszu Apeninów Toskańskich modlitwie i sadzeniu lasów. Oddając się tej pracy, uczniowie św. Jana Gwalberta poznawali prawa rządzące życiem i wzrostem lasu. W czasach, kiedy nie istniała jeszcze żadna norma dotycząca leśnictwa, zakonnicy z Vallombrosa, pracując cierpliwie i wytrwale, odnajdywali właściwe metody pomnażania leśnych bogactw”. Papież Polak wspominał św. Jana także w 1999 r. przy okazji obchodów 1000-lecia urodzin świętego. Mimo to jego postać zdaje się nie być powszechnie znana. Warto to zmienić.
Emerytowany profesor Uniwersytetu Przyrodniczego im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, leśnik i autor wspaniałych książek na temat kulturotwórczej roli lasu, Jerzy Wiśniewski, od wielu już lat apeluje i do leśników i do Episkopatu o godne uczczenie tego właściwego patrona ludzi lasu. Solidaryzując się z apelem zacnego profesora przytoczę jego słowa: „Warto by na rozstajach dróg, w rodzimych borach i lasach stawiano nie tylko kapliczki poświęcone patronowi myśliwych, ale także nieznanemu patronowi leśników. Będą to miejsca należnego kultu, a także podziękowania za pracę w lesie, który jest boskim dziełem stworzenia. A kiedy nadejdą ciemne chmury związane z pracą codzienną, reorganizacjami, bezrobociem, będzie można zawsze prosić o pomoc i wsparcie św. Jana Gwalberta, któremu losy leśników nie są obce”.
Redakcja portalu TOK FM zamieściła na swojej stronie sprostowanie do nieprawdziwych informacji zawartych w artykule „Raport NIK ws. Funduszu Sprawiedliwości. Ks. Olszewski i o. Rydzyk zwrócą miliony?” z 26 maja bieżącego roku. „Nie jest prawdą, iż Fundacja Lux Veritatis miała nielegalnie wydatkować pieniądze z Funduszu Sprawiedliwości. Raport Najwyższej Izby Kontroli nie zawiera takich ustaleń” – podała redakcja portalu.
26 maja tego roku na portalu tokfm.pl pojawił się artykuł „Raport NIK ws. Funduszu Sprawiedliwości. Ks. Olszewski i o. Rydzyk zwrócą miliony?”. Zawierał on nieprawdziwe informacje. Redakcja zamieściła sprostowanie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
