Reklama

Wiara

ELEMENTARZ BIBLIJNY

Ochrzczeni Duchem Świętym

Pierwszy rozdział Dziejów Apostolskich stanowi kluczowe wprowadzenie do misji Kościoła po zmartwychwstaniu Jezusa. Autor – św. Łukasz adresuje swoje pismo do Teofila, wskazując tym samym na swój zamysł przekazania wiarygodnej relacji o działalności Jezusa i początkach Kościoła.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Łukasz przypomina o swoim wcześniejszym dziele, co podkreśla ciągłość przekazu, i wskazuje na całościowy zamysł: ukazanie działalności Jezusa – od Jego nauczania aż po moment wniebowstąpienia. Kluczowym aspektem tego przekazu jest fakt, że Jezus po swoim zmartwychwstaniu ukazuje się uczniom, dowodząc, że pokonał śmierć. Łukasz wskazuje na „królestwo Boże” jako główny temat nauk Jezusa i Jego konkretną realizację w tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania.

Niezwykle istotne są instrukcje Jezusa, stanowiące Jego swoisty testament przed powrotem do Ojca: oczekiwanie na Ducha Świętego, który ma nadejść. Chrzest Duchem Świętym to wydarzenie kluczowe dla początku misji apostolskiej. Uczniowie oczekują rychłego ustanowienia królestwa. Jezus jednak podkreśla, że ma ono charakter duchowy i jest ściśle związane z wolą samego Ojca – czas i sposób jego realizacji są wyłącznie w Jego władzy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Chrzest Duchem Świętym będzie stanowić umocnienie Kościoła jako wspólnoty uczniów Jezusa oraz potwierdzenie jego ściśle misyjnego charakteru. Moc od Ducha Świętego uzdolni wierzących do składania świadectwa i dzięki temu umożliwi im głoszenie Ewangelii.

Uczniowie, których wzrok skupiony jest na wstępującym do nieba Jezusie, stanowią model oczekiwania na powrót Mistrza. W ich postawie uwidacznia się prawdziwie chrześcijańska nadzieja na przyjście Chrystusa. Jezus wyraźnie poucza uczniów, aby pozostali w Jerozolimie i oczekiwali na spełnienie obietnicy Ojca. Mówi o obietnicy, którą uczniowie słyszeli od Niego we wcześniejszym Jego nauczaniu, odnoszącym się szczególnie do zapowiedzi zesłania Ducha Świętego (por. J 14, 16-17; 16, 7). Jezus wskazuje, że samo oczekiwanie uczniów jest kluczowe i że nie powinni oni opuszczać Jerozolimy przed otrzymaniem daru Ducha. Boskie obietnice są związane z określonym momentem i domagają się konkretnej odpowiedzi, która sprowadza się do cierpliwości, wierności i zaufania.

Jezus wskazuje na zasadniczą różnicę między chrztem z wody, którego dokonał Jan Chrzciciel, a chrztem Duchem Świętym, który uczniowie otrzymają od Niego. Chrzest wodą symbolizuje nawrócenie, oczyszczenie i wejście w relację z Bogiem. Z kolei chrzest Duchem Świętym wyraża duchową moc, zdolność do misji i urzeczywistnienie w życiu wierzących Bożej obietnicy. Słowo „wkrótce” wskazuje na bliski czas wypełnienia się tej obietnicy, choć dokładny moment nie jest jeszcze znany uczniom. Dla nich jest to element nadziei i przygotowania do duchowego doświadczenia, które ma odgrywać kluczową rolę w ich misji. Jezus podkreśla, że otrzymanie Ducha Świętego jest fundamentalnym wydarzeniem, które zasadniczo odmieni życie uczniów i będzie stanowić nowy początek Kościoła zrodzonego z przebitego boku Chrystusa.

2025-05-27 14:43

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jezus przewodzi w wierze

Autor Listu do Hebrajczyków nazywa Chrystusa przewodnikiem wiary. Określenie to z jednej strony podsumowuje dotychczasowe rozważania, zawierające przykłady wiary bohaterów Starego Testamentu, z drugiej zaś – otwiera nowy wątek, w którym uwaga skupia się już nie na poszczególnych świadkach wytrwałości w wierze, ale na samym Jezusie jako na fundamencie wiary i jej wzorze.
CZYTAJ DALEJ

Szkaplerz „kołem ratunkowym”

Szkaplerz to najpopularniejsza obok Różańca świętego forma pobożności maryjnej. Historia szkaplerza sięga góry Karmel w Ziemi Świętej, kiedy to duchowi synowie proroka Eliasza prowadzili tam życie modlitewne. Było to w XII wieku. Z powodu prześladowań ze strony Saracenów bracia Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel przenieśli się do Europy i dali początek zakonowi zwanemu karmelitańskim. W południowej Anglii w Cambridge mieszkał pewien bogobojny człowiek - Szymon Stock, generał zakonu, który dostrzegając grożące zakonowi niebezpieczeństwa, modlił się gorliwie i błagał Maryję, Najświętszą Dziewicę, o pomoc. Pewnej nocy, z 15 na 16 lipca 1251 r., ukazała mu się Najświętsza Panienka w otoczeniu aniołów. Szymon otrzymał od Maryi brązowy szkaplerz i usłyszał słowa: „Przyjmij, Synu najmilszy, szkaplerz Twego zakonu jako znak mego braterstwa, przywilej dla Ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania”. Od tamtej pory karmelici noszą szkaplerz, czyli dwa prostokątne skrawki wełnianego sukna z naszytymi wyobrażeniami Matki Bożej Szkaplerznej i Najświętszego Serca Pana Jezusa, połączone tasiemkami. Słowo „szkaplerz” pochodzi od łacińskiego słowa „scapulae” (plecy, barki) i oznacza szatę, która okrywa plecy i piersi. Papież Pius X w 1910 r. zezwolił na zastąpienie szkaplerza medalikiem szkaplerznym. Do wielkiej Rodziny Karmelitańskiej chcieli przynależeć wielcy tego świata - królowie, książęta, możnowładcy, ale i zwykli, prości ludzie. Dzięki papieżowi Janowi XXII - temu samemu, który wprowadził święto Trójcy Świętej i wyraził zgodę na koronację Władysława Łokietka - szkaplerz stał się powszechny. Papież miał objawienia. Matka Boża przyrzekła szczególne łaski noszącym pobożnie szkaplerz karmelitański. A Ojciec Święty ogłosił te łaski światu chrześcijańskiemu bullą „Sabbatina” z dnia 3 marca 1322 r. Bulla mówiła o tzw. przywileju sobotnim. Szczególne prawo do pomocy ze strony Maryi w życiu, śmierci i po śmierci mają ci, którzy noszą szkaplerz. Jest to niejako suknia Maryi, czyli znak i nieomylne zapewnienie macierzyńskiej opieki Matki Bożej. Kto nosi szkaplerz karmelitański, ten otrzymuje obietnicę, że dusza jego wkrótce po śmierci będzie wyzwolona z czyśćca. Stanie się to w pierwszą sobotę miesiąca po śmierci. Oczywiście, pod warunkiem, że ta osoba nosiła szkaplerz w należytym duchu i żyła prawdziwie po chrześcijańsku, zachowała czystość według stanu i modliła się modlitwą Kościoła. Jan Paweł II pisał do przełożonych generalnych Zakonu Braci NMP z Góry Karmel i Zakonu Braci Bosych NMP z Góry Karmel, że w znaku szkaplerza zawiera się sugestywna synteza maryjnej duchowości, która ożywia pobożność ludzi wierzących, pobudzając ich wrażliwość na pełną miłości obecność Maryi Panny Matki w ich życiu. „Szkaplerz w istocie jest «habitem» - podkreślał Ojciec Święty. - Ten, kto go przyjmuje, zostaje włączony lub stowarzyszony w mniej lub więcej ścisłym stopniu z zakonem Karmelu, poświęconym służbie Matki Najświętszej dla dobra całego Kościoła. Ten, kto przywdziewa szkaplerz, zostaje wprowadzony do ziemi Karmelu, aby «spożywać jej owoce i jej zasoby» (por. Jr 2, 7) oraz doświadczać słodkiej i macierzyńskiej obecności Maryi w codziennym trudzie, by wewnętrznie się przyoblekać w Jezusa Chrystusa i ukazywać Jego życie w samym sobie dla dobra Kościoła i całej ludzkości” (por. Formuła nałożenia szkaplerza). Papież Polak od wczesnych lat młodości nosił ten znak Maryi. I zawsze zaznaczał, jak ważny w jego życiu był czas, gdy uczęszczał do kościoła na Górce (Karmelitów) w Wadowicach. Szkaplerz przyjęty z rąk o. Sylwestra nosił do końca życia. (Szkaplerz św. Jana Pawła II znajduje się w klasztorze Karmelitów w Wadowicach.) W orędziu z okazji jubileuszu 750-lecia szkaplerza karmelitańskiego pisał, że szkaplerz „staje się znakiem przymierza i wzajemnej komunii między Maryją i wiernymi, a w rezultacie konkretnym sposobem zrozumienia słów Jezusa na krzyżu do Jana, któremu powierzył swą Matkę i naszą duchową Matkę”. Matka Boża, kończąc swe objawienia w Lourdes i w Fatimie, ukazała się w szatach karmelitańskich jako Matka Boża Szkaplerzna. Wszystkie osoby noszące szkaplerz karmelitański mają udział w duchowych dobrach zakonu karmelitańskiego. Ten, kto go przyjmuje, zostaje na mocy jego przyjęcia związany mniej lub bardziej ściśle z zakonem karmelitańskim. Rodzinę Karmelu tworzą następujące kręgi osób: zakonnicy i zakonnice, Karmelitańskie Instytuty Życia Konsekrowanego, Świecki Zakon Karmelitów Bosych (dawniej zwany Trzecim Zakonem), Bractwa Szkaplerzne (erygowane), osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością w różnych formach zrzeszania się (wspólnoty lub grupy szkaplerzne) oraz osoby, które przyjęły szkaplerz i żyją jego duchowością, ale bez żadnej formy zrzeszania się. Do obowiązków należących do Bractwa Szkaplerznego należy: przyjąć szkaplerz karmelitański z rąk kapłana; wpisać się do księgi Bractwa Szkaplerznego; w dzień i w nocy nosić na sobie szkaplerz; odmawiać codziennie modlitwę zaznaczoną w dniu przyjęcia do Bractwa; naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć. Modlitwa do Matki Bożej Szkaplerznej O najwspanialsza Królowo nieba i ziemi! Orędowniczko Szkaplerza świętego! Matko Boga! Oto ja, Twoje dziecko, wznoszę do Ciebie błagalne ręce i z głębi serca wołam do Ciebie: Królowo Szkaplerza, ratuj mnie, bo w Tobie cała moja nadzieja. Jeśli Ty mnie nie wysłuchasz, do kogóż mam się udać? Wiem, o dobra Matko, że Serce Twoje wzruszy się moim błaganiem i wysłuchasz mnie w moich potrzebach, gdyż Wszechmoc Boża spoczywa w Twoich rękach, a użyć jej możesz według upodobania. Od wieków tak czczona, najszlachetniejsza Pocieszycielko utrapionych, powstań i swą potężną mocą rozprosz cierpienie, ulecz, uspokój mą zbolałą duszę, o Matko pełna litości! Ja wdzięcznym sercem wielbić Cię będę aż do śmierci. Na twoją chwałę w Szkaplerzu świętym żyć i umierać pragnę. Amen.
CZYTAJ DALEJ

Diecezja siedlecka: Ksiądz zmarł nagle w wieku 52 lat

2025-07-16 17:27

[ TEMATY ]

diecezja siedlecka

Diecezja siedlecka

Ks. dr Karol Jakubiak

Ks. dr Karol Jakubiak

W piątek, 11 lipca zmarł ks. dr Karol Jakubiak – wikariusz parafii Najświętszego Serca Jezusowego we Włodawie. Miał 52 lata, w Chrystusowym kapłaństwie przeżył 24 lata.

– godz. 9.30 – eksporta do kościoła
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję