Kaplica Wieczystej Adoracji powstaje w parafii św. Brata Alberta w Busku-Zdroju. Przylega do kościoła i kaplicy MB Fatimskiej. To wyjątkowe miejsce, w którym Jezus nie powinien nigdy być sam.
Miejsce to ma równie wyjątkowy wystrój, dający świadectwo o Zmartwychwstaniu. Projekt wystroju kaplicy opracował Tomasz Morek. Ściany wypełnią symbole i dzieła sztuki związane ze Zmartwychwstaniem. W większości zostaną one przedstawione w technice sgraffito, zagospodarowując poszczególne płaszczyzny ścian. Tłem miejsca wystawienia Najświętszego Sakramentu będzie wyobrażenie kaplicy Grobu Bożego w Miechowie, gdzie znajduje się najwierniejsza i najstarsza replika Grobu Pańskiego w Europie. Na innej ścianie – Całun Turyński, pełnowymiarowy, na kolejnej – chusta z Manopello. Słowo „sgraffito” pochodzi z jęz. włoskiego „graffiar” – skrobanie, zadrapanie. W architekturze sgraffitem określa się zarówno technikę nanoszenia dekoracyjnego wzoru w zaprawie wapiennejprzez skrobanie, jak i sam efekt końcowy zdobienia.
Jedynym eksponatem w oryginale będzie tryptyk z kościoła św. Stanisława Bp. w Chotelku (to filialny drewniany kościółek na terenie buskiej parafii, dla którego wykonano kopię oryginalnego tryptyku). Późnogotycki, drewniany tryptyk Męki Pańskiej został namalowany na początku XVI w. Do współczesnych czasów zachowała się niekompletna środkowa część zabytku oraz lewe skrzydło. W polu środkowym przedstawieni są Matka Boża z Dzieciątkiem i św. Stanisław (trzeciej postaci brak). Na awersie skrzydła – Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie, a na rewersie Ukrzyżowanie i Opłakiwanie.
Jednak artyzm wnętrza kaplicy nie jest celem samym w sobie – ma wykreować dobry klimat służący adoracji. Idea utworzenia Kaplicy Wieczystej Adoracji Zmartwychwstania Pańskiego jest realizowana od listopada 2024 r. Wspólnota „Adoremus Te, Christe” („Adorujemy Ciebie, Chryste”) przeprowadziła wówczas misje ewangelizacyjne, które uświadamiały sens adoracji i do niej przygotowywały. Doświadczenia wspólnoty pozwoliły przeszczepić na buski grunt model organizacyjny, polegający na znalezieniu minimum 168 osób, które decydują się oddać Jezusowi jedną godzinę adoracji w tygodniu, czyniąc ją dla siebie świętym i wyjątkowym czasem. Cały schemat znajduje się na stronie internetowej buskiej parafii. – Jeśli ktoś nie może przyjść na adorację, dzwoni i wtedy uruchamiamy łańcuszek poszukiwań zastępcy. Jeśli nie znajdziemy takiej osoby w rodzinie, zastępstwem zajmuje się koordynator – mówi ks. dr Andrzej Jankoski, proboszcz. Formularz zgłoszeniowy dostępny jest na stronie internetowej parafii.
Kaplica powstaje z funduszy parafialnych, ale z myślą nie tylko o parafianach, ale i o kuracjuszach, którzy z pewnością zechcą z niej skorzystać. Prawdopodobnie będzie gotowa na odpust 17 czerwca.
Pełna uroku i duchowych symboli kaplica Matki Bożej Fatimskiej
Patron parafii taki jak św. Brat Albert zobowiązuje i inspiruje do dzieł miłosierdzia, czego znakomitym przykładem jest buskie sanktuarium św. Brata Alberta. Dynamika inicjatyw wielkopostnych jest w parafii widoczna, choć dobre rzeczy dzieją się tam przez cały rok.
Jest nim na pewno funkcjonująca w parafii od 18 lat Wspólnota Brata Alberta, której ton nadaje aktywność 20 osób. Członkowie wspólnoty 17. dnia każdego miesiąca asystują podczas Mszy św. sprawowanej w intencji osób samotnych, ubogich, doświadczonych nałogami i zniewoleniami. Odbywa się wówczas święcenie chleba i dzielenie go wśród uczestników, a także ucałowanie relikwii patrona. Wspólnota uczestniczy w realizacji dzieł miłosierdzia w parafii. W kościele jest wystawiony kosz, do którego można składać dary. Paczki dla ubogich przygotowywane są nie tylko w okresie przedświątecznym. Dystrybucja paczek (głównie żywność, ale i chemia) dotyczy ok. stu osób z parafii i gminy weryfikowanych przez MOPS. Długą tradycję w parafii mają spotkania świąteczne, w tym miejsko-parafialne wigilie, z myślą o ubogich. Z charyzmatem św. Brata Alberta kojarzony jest chleb i w tym duchu powstała przed laty Izba Chleba, gdzie wypieka się doskonałe podpłomyki, gdzie odbywają się warsztaty poprzedzone katechezą – spotkaniem ewangelizacyjnym w kościele. Jest to dzieło poprzedniego proboszcza ks. Marka Podymy, obecnie rezydenta w parafii, który nadal w nim uczestniczy. – Ks. Podyma opowiada o kościele, w szerokim kontekście historycznym i duchowym Ponidzia, wprowadza w symbolikę kościoła, a potem zebrani – np. uczniowie, uczestnicy różnego typu placówek, kuracjusze – przechodzą do Izby Chleba – wyjaśnia ks. dr Andrzej Jankoski, proboszcz. Tam króluje tradycyjny piec chlebowy, są stoły, przy których wygodnie można spożyć pachnące świeże podpłomyki; można także poznać tradycyjne metody wypieku chleba i narzędzia z tym związane. Lekcje chleba – lekcje etnografii dla wszystkich, są lubiane i popularne.
Gdy byłem ze stypendystami „Dzieła Nowego Tysiąclecia” w Murzasichlu, obserwowałem z balkonu interesującą scenę. Obok ośrodka pasło się ok. 300 owiec. Pilnowali je dwaj juhasi, a pomagało im w tym sześć pięknych owczarków górskich. Gdyby to porównać do boiska piłkarskiego, to psy leżałyby w miejscu czterech chorągiewek w narożnikach, a dwa z nich – na zewnętrznych liniach wyznaczających połowę boiska. Studenci próbowali podejść i zrobić sobie zdjęcie z owcami. Zagadywali, uśmiechali się, pokrzykiwali, umizgiwali się do owiec i próbowali je karmić. Te nawet nie spoglądały w ich stronę, były zupełnie obojętne na wymyślne „zaloty” młodzieży. Studenci polowali na ujęcie z przytuloną do nich owcą, patrzącą z nimi prosto w obiektyw. Bezskutecznie. Ja jednak czekałem na powodzenie tych zabiegów. Zgodnie z zasadą pozytywnego myślenia spodziewałem się, że za chwilę na pewno się uda, bo bardzo tego pragnęli. Raz czy drugi któraś z owiec zniecierpliwiona nagabywaniem na króciutką chwilę podnosiła głowę, ale niestety, błyskawicznie wracała do żerowania, tyle że w innym miejscu. Smak trawy był dla niej o wiele ważniejszy niż kariera medialna. W pewnej chwili juhas wstał i w znany wyłącznie góralom sposób, z mocą, gardłowo zakrzyknął: he-ej! W ciągu sekundy wszystkie owce uniosły głowy, spojrzały na niego, a gdy ruszył, poszły za nim, w towarzystwie troskliwych owczarków. Stałem jak osłupiały.
Podczas pierwszego niedzielnego spotkania z wiernymi, przed południową modlitwą Regina Caeli, Papież Leon XIV wyraził wdzięczność, że pierwsza niedziela jego posługi przypada w Niedzielę Dobrego Pasterza. Przypomniał m.in. o obchodzonym dziś 62. Światowym Dniu Modlitwy o Powołania i orędziu, jakie na tę okazję przygotował jeszcze papież Franciszek. Zapewnił, że wraz z całym Kościołem modli się o powołania, zwłaszcza do kapłaństwa i życia zakonnego, których Kościół bardzo dziś potrzebuje.
Podziel się cytatem
Papież powitał też uczestników jubileuszowego spotkania Orkiestr Dętych i Muzyki Ludowej, którzy obecni byli na Placu św. Piotra, dziękując za ich muzykę, którą uświetniają święto "Chrystusa Dobrego Pasterza: tak, to On prowadzi Kościół wraz ze swoim Duchem Świętym."
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
