Fragment drugiego czytania zaczerpnięty z Pierwszego Listu do Koryntian jest częścią szerszej dyskusji dotyczącej moralnych problemów obecnych w korynckiej wspólnocie chrześcijan. Święty Paweł zwraca się do wspólnoty, która zmaga się z poważnymi naruszeniami natury moralnej i przez to oddala się od prawdy Ewangelii głoszonej przez Apostoła. Kościół w Koryncie zostaje wezwany do wyzbycia się grzechu i powrotu na drogę świadectwa prawdziwie chrześcijańskiego życia.
Aby wyrazić swoje napomnienie, św. Paweł posługuje się biblijną metaforą grzechu: „Odrobina kwasu całe ciasto zakwasza”. Kwas w symbolice starotestamentowej jest symbolem zepsucia, przede wszystkim o charakterze duchowym. Podobnie jak niewielka ilość kwasu doprowadza do fermentacji całego ciasta, tak nawet niepozorny grzech lub drobny występek osłabiają jedność wspólnoty i jej duchową żywotność. Choć grzech ma charakter indywidualny, nie pozostaje bez wpływu na innych, ma bowiem tendencję do rozprzestrzeniania się. Metafora użyta przez Apostoła jest niezwykle sugestywna: kwas zakwasza całe ciasto bez wyjątku, a nie tylko jego część. Grzechu nie można zatem rozpatrywać jedynie w kontekście pewnego indywidualnego, odizolowanego działania. Zawsze należy zdawać sobie sprawę z jego wspólnotowego kontekstu. Do takiej właśnie odpowiedzialności wzywa adresatów listu św. Paweł.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Oczyśćcie więc „stary kwas”. Działanie Koryntian, tzn. rzucenie wyzwania grzechowi, musi zostać podjęte z pełną determinacją. To oczyszczenie dotyczy duchowego i moralnego odnowienia. „Stary kwas” odnosi się do tych wszystkich postaw, które nie tylko naruszają jedność między człowiekiem i Bogiem, ale także szkodzą harmonii wspólnoty.
Bardzo istotne są też motywacje do podjęcia takiego duchowego wysiłku. Święty Paweł podkreśla, że Koryntianie stali się nowym stworzeniem w Chrystusie. Przeszłość nie może już definiować ich tożsamości. Dzięki ofierze Chrystusa, który stał się naszą Paschą, dokonało się w wierzących radykalne oczyszczenie, otworzył się zupełnie nowy rozdział w historii. Sens tego przesłania można zrozumieć lepiej w kontekście rytuału żydowskiej Paschy. Żydzi usuwają wszystkie produkty fermentowane z domów, co z jednej strony przypomina wydarzenie wyzwolenia z niewoli egipskiej i pośpiech ludu wybranego podczas ucieczki z kraju faraonów, z drugiej zaś – symbolizuje oczyszczenie i odnowienie. Chrystus w tajemnicy paschalnej stał się naszym Zbawicielem, darując wszystkim pełnię odrodzenia, udział w życiu silniejszym od śmierci. Ten przeogromny dar wymaga konkretnej odpowiedzi, wyrażającej się w trosce o dobra duchowe.
Całe życie chrześcijańskie jest odtąd podporządkowane logice paschalnego zwycięstwa Chrystusa. Nie ma w nim miejsca na stary kwas, a jest miejsce na celebrację nowego życia w wolności od grzechu. Usunięcie starego kwasu jest niezbędne do podążania za zwycięskim Mistrzem, który prowadzi swoich uczniów do chwały.