Święty Jan Paweł II wielokrotnie w czasie swoich pielgrzymek do Ojczyzny zwracał się do ludzi chorych i cierpiących. Papież podkreślał, nawiązując do 1 Kor 4, 7, że wszystko, a więc także cierpienie, jest darem. Często jednak jest to fakt zapomniany. „Nawet cierpienie – gdy spojrzeć na nie przez pryzmat Chrystusowej tajemnicy odkupienia przez krzyż – nabiera wartości daru przez który dopełniamy odkupieńczą ofiarą Syna Bożego” – mówił Ojciec Święty w homilii w czasie Mszy św. na rozpoczęcie II Krajowego Kongresu Eucharystycznego 8 czerwca 1987 r. w Warszawie.

Papież Polak wzywał do okazywania szacunku i czci krzyżowi Jezusa. „Ziemio polska! Ziemio ojczysta! Uwielbiaj Chrystusowy krzyż! Niech on wszędzie świadczy o tym, który do końca nas umiłował”. Św. Jan Paweł II przywoływał przy tym słowa dziś już bł. ks. Jerzego Popiełuszki który mówił, że „dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa symbol hańby i poniżenia stał się symbolem odwagi, męstwa, pomocy i braterstwa. W znaku krzyża ujmujemy dziś to, co najbardziej piękne i wartościowe w człowieku. Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma. I dlatego krzyże naszej Ojczyzny, krzyże nasze osobiste, naszych rodzin, muszą doprowadzić do zwycięstwa, do zmartwychwstania, jeżeli łączymy je z Chrystusem” („Kazania patriotyczne”).