Myśl o byciu mamą kojarzy się z nieprzespanymi nocami i ograniczonym czasem wolnym, nie mówiąc już o bólu i niedogodnościach. Myśl o posiadaniu własnych dzieci jest dla mnie niewyobrażalna. W najbliższej przyszłości nie będę mieć dzieci – mówi ona.

On: W mediach ojcowie są przedstawiani jako niezdolni do troszczenia się o innych, nawet o siebie, a rodzicielstwo – jako koniec beztroskiego okresu małżeństwa. Nie śpisz, nie masz czasu dla siebie...

Pojawia się tu nie tylko pytanie: dziecko – tak czy nie?, ale przede wszystkim zły doradca – strach.

Strach przed utratą tożsamości

„Życie będzie się kręcić wyłącznie wokół dziecka, a mój rozwój osobisty pójdzie na marne”.

Nowy członek rodziny zajmuje dużo czasu i miejsca, szczególnie w pierwszych miesiącach i latach, a także w pewnym stopniu dyktuje, co i kiedy będzie. Jednak to, czy będziesz w stanie dalej się rozwijać, to przede wszystkim kwestia znajomości własnych potrzeb. Porozmawiajcie już teraz o „mapie potrzeb” i „mapie pomocy”, np. ile czasu potrzebuję choćby na spacer i kto wtedy zaopiekuje się dzieckiem. Wasz rozwój osobisty zależy od tego, czy pozwolicie sobie na refleksję, szczerą rozmowę i pomoc. Korzystne jest także spojrzenie na życie etapami: okres, w którym dziecko wymaga intensywnej opieki, nie będzie trwać wiecznie. W miarę jak dziecko/dzieci będą starsze, będę mieć więcej czasu dla siebie i swoich pasji. Początkowa trudność, którą podsyca strach, wynika zwykle z konfliktów wewnętrznych i wewnętrznej walki. Dobrze jest więc założyć, że wczesny okres niemowlęcy nie jest momentem w życiu, w którym samorealizacja jest priorytetem. Zamiast tego warto zaangażować się w to wyjątkowe zadanie i zaufać, że zupełnie nowe doświadczenia z nim związane pozwolą także na rozwój osobisty i poszerzenie zrozumienia tożsamości w nieprzewidziany sposób.