„Relikwie św. Jana Pawła II otwierają przed nami nowy rozdział, w którym nie tylko oddajemy cześć papieżowi Polakowi, ale także podejmujemy zobowiązanie, by żyć jego naukami i przekazywać je przyszłym pokoleniom” – napisali mieszkańcy Magnuszewa.
Wprowadzenie relikwii św. Jana Pawła II, napisanie „Listu nadziei” przez mieszkańców i ustanowienie roku 2025 Rokiem św. Jana Pawła II – to wszystko miało miejsce w kościele św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie. Uroczystościom przewodniczył bp Marek Solarczyk.
W homilii ksiądz biskup nawiązał do przodków Karola Wojtyły, którzy pochodzili z Magnuszewa. Poświęcił także obraz z wizerunkiem Jana Pawła II znajdujący się w prezbiterium, nad wejściem do zakrystii.
Za wprowadzenie relikwii pierwszego stopnia (kropla krwi) podziękowali przedstawiciele parafii. – Jan Paweł II mówił, że rodzina Bogiem silna staje się siłą człowieka i całego narodu. Stojąc dzisiaj przed jego świętymi relikwiami, mamy świadomość ogromnej wartości tych słów i odpowiedzialności, która spoczywa na rodzinach – powiedzieli małżonkowie.
Mieszkańcy miasta i gminy napisali „List nadziei” do przyszłych pokoleń, który zostanie złożony w specjalnej kapsule czasu umieszczonej w kościele – z przesłaniem pokoju, nadziei i wierności wartościom duchowym. Napisano w nim m.in.: „Relikwie św. Jana Pawła II otwierają przed nami nowy rozdział, w którym nie tylko oddajemy cześć papieżowi Polakowi, ale także podejmujemy zobowiązanie, by żyć jego naukami i przekazywać je przyszłym pokoleniom”. W 2027 r. parafia św. Jana Chrzciciela będzie obchodziła 650-lecie istnienia.
Teren przy sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej na bydgoskich Piaskach był przestrzenią świątecznego spotkania członków Ruchu Szensztackiego.
Spotkanie rozpoczęło się wspólną modlitwą w sanktuarium, a następnie odbyło się rodzinne świętowanie w auli domu Sióstr Szensztackich. Obecny na spotkaniu bp Krzysztof Włodarczyk skierował do wszystkich życzenia i słowo, by wiernie żyć przymierzem Miłości zawartym z Maryją, które jest fundamentem Ruchu Szensztackiego. W spotkaniu wzięli udział także: krajowy duszpasterz Ruchu Szensztackiego o. Przemysław Skąpski, proboszcz parafii Świętej Rodziny na Piaskach, ks. Zbigniew Ponichtera oraz oficjał Sądu Biskupiego Diecezji Bydgoskiej ks. dr Mateusz Nowak.
Święta Dorota z Kapadocji (obecnie Turcja), czczona m.in. w kilku podkarpackich kościołach, np. w Trzcinicy, Binarowej czy Połomi, nie miała łatwego życia. Nie dość, że wyparły się jej siostry, to jeszcze musiała życiem zapłacić za swoją wiarę w Chrystusa
Na wielu wizerunkach świętą przedstawiają z koszem pełnym kwiatów bądź kosz pełen owoców trzyma stojący obok niej mały chłopiec. Skąd ten motyw w ikonografii chrześcijańskiej? Otóż związany on jest z piękną legendą. Skazanej na śmierć męczeńską Dorocie przyglądali się uważnie cesarscy oprawcy, poganie. Ku ich zdumieniu na twarzy przyszłej świętej nie zobaczyli smutku; z radością spieszyła ona na spotkanie z Bogiem. Rozgniewało to jednego z pogan, urzędnika imieniem Teofil, który zapytał dlaczego tak się spieszy. Otrzymał odpowiedź: idę do niebiańskich ogrodów. Zakpił więc Teofil, nazywając ją narzeczoną Chrystusa, prosząc Dorotę, aby przyniosła mu z tych „rzekomych” ogrodów kwiaty bądź owoce. Po pewnym czasie u Teofila zjawił się tajemniczy posłaniec, chłopiec, który przyniósł Teofilowi chustę Doroty przepełnioną niezwykle silnym zapachem różano-owocowym. Późniejsza legenda przedstawiła to wydarzenie nieco inaczej: to anioł miał przynieść poganinowi kosz kwiatów i owoców – stąd św. Dorota uważana jest za patronkę ogrodników, ale też młodych małżonków. Niedowiarek uwierzył, zresztą później został także ścięty mieczem razem z Dorotą; było to na początku czwartego stulecia.
W dniu 6 lutego 2025 roku zmarł śp. ks. prof. dr hab. Józef Stala - pracownik naukowo-dydaktyczny Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, były prodziekan ds. nauki, rozwoju i współpracy zagranicznej Wydziału Teologicznego Sekcja w Tarnowie oraz były prorektor ds. nauki i współpracy międzynarodowej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Informacje dotyczące daty i miejsca pogrzebu zostaną podane w późniejszym terminie.
Ks. Józef Stala urodził się 6 grudnia 1966 roku w Mielcu, jako syn Edwarda i Heleny z domu Gajek. Pochodził z parafii Borowa k. Mielca. Egzamin dojrzałości złożył w 1985 roku w Mielcu. Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie przyjął święcenia kapłańskie przez posługę biskupa tarnowskiego Józefa Życińskiego w dniu 25 maja 1991 roku w Tarnowie.Jako wikariusz pracował w parafiach: Bolesław (od 15 lipca 1991 roku) i Nowy Sącz - św. Kazimierza (od 30 czerwca 1992 roku).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
