Parafia pod tym wezwaniem została erygowana niemal sto lat temu, w 1928 r. przez bp. Augustyna Łosińskiego, wydzielona z parafii Staromieście. Zbudowano tutaj mały, drewniany kościółek parafialny. W trudnych czasach komunistycznej walki z Kościołem, w 1976 r. rozpoczęto budowę nowego, już murowanego. Projekt obszernej świątyni miał spełniać warunki do ewentualnego przejęcia obiektu przez władzę ludową na cele świeckie. Na szczęście nigdy do tego nie doszło. Jednak pokaźna świątynia wymagała jeszcze wielu nakładów pracy, które zostały podjęte z sukcesem niespełna pięć lat temu. Dziś jest to piękny, funkcjonalny kościół, z którego wszyscy parafianie są dumni.

Długa lista ukończonych prac

W wrześniu mija pięć lat posługi ks. Józefa Majchrzyka w Sokolnikach, parafii liczącej niespełna 1800 wiernych. Przyszedł z misją ukończenia świątyni. Należało zacząć z pomocą parafian od koniecznego remontu plebanii, niemal równocześnie przeprowadzono izolację fundamentów kościoła, uporządkowano teren, powstał chodnik z drogą procesyjną, nasadzono zieleń. W podziemiach kościoła powstały pomieszczenia na sale duszpasterskie dla dzieci i młodzieży, i różnych wspólnot, sanitariaty, zaplecze kuchenne. A w świątyni zmieniło się niemal wszystko: jest nowe prezbiterium, posadzki, ołtarz, kaplica, ogrzewanie podłogowe, obniżony i ocieplony sufit, nowe oświetlenie i drzwi. W ołtarzu głównym ścianę dekorują freski wykonane metodą sgraffito. Tak przygotowana świątynia została uroczyście konsekrowana przez bp. Jana Piotrowskiego w dniu odpustu parafialnego 8 czerwca tego roku. W czasie uroczystej Mszy św. koncelebrowanej przez licznie zgromadzone duchowieństwo biskup poświęcił i pobłogosławił wiernych i mury kościoła, namaścił i okadził ołtarz, na którym sprawowana jest Najświętsza Ofiara, a ks. proboszcz Józef Majchrzyk namaścił olejem zacheuszki na ścianach świątyni.

Freski o Boskim Sercu Jezusa

Jak podkreśla ks. Majchrzyk, freski prezentują całą teologię kultu Serca Pana Jezusa, pokazując jego historię z uwzględnieniem postaci św. Małgorzaty Alacoque, wszystkich świętych i błogosławionych czcicieli Serca Jezusa, a także papieży, którzy przyczynili się do propagowania czci Jezusowego Serca w Kościele. – Kontemplacja fresków nie tylko porządkuje naszą teologiczną wiedzę o Boskim Sercu Jezusa, ale przede wszystkim ma zachęcać do przemiany własnego serca i wynagradzania Sercu Jezusa za grzechy nasze i całego świata – tłumaczy ks. Majchrzyk. Dodaje, że kult Najświętszego Serca Jezusa jest tożsamy z kultem Eucharystii. – Dobrze to obrazują cuda eucharystyczne. Gdy badane są Hostie konsekrowane, okazuje się, że jest to fragment tkanki i mięśnia ludzkiego serca. Zatem w Eucharystii szczególnie czcimy Serce Jezusa – mówi.

Trwają na modlitwie

Dlatego od 13 maja 2022 r. w kościele w Sokolnikach trwa całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu. Kościół jest stale otwarty i parafianie zatrzymują się w nim na modlitwę. Odmawiają codziennie pięć części Różańca – dwiema modlą się rano po Mszy św., pozostałe odmawiają w domach. Modlitwę zainicjował przed kilku laty proboszcz wraz z różami Żywego Różańca, których jest siedem. Od tej pory modlitwa trwa, a parafianie są jej wierni. Bo modlitwa, jak podkreśla często proboszcz, jest fundamentem wspólnoty i wszelkich działań. Parafianie uczestniczą także w 33-dniowych Rekolekcjach Zawierzenia. W tym roku, przygotowując się do uroczystości konsekracji kościoła, modlili się w czasie renowacji misji świętych. Były to rekolekcje służące odnowieniu i umocnieniu wiary i przekazaniu jej dzieciom i młodzieży.

Twórczy wolny czas

Z myślą o nich proboszcz z pomocą rodziców podejmuje różne inicjatywy. W parafii działa schola śpiewająca w czasie liturgii i prowadzone są lekcje gry na gitarze. Od 2021 r. odbywają się kolonie dla dzieci i młodzieży. Są to wyjazdy z rodzicami, którzy chętnie włączają się w przygotowanie wypoczynku i pieczę nad uczestnikami. Mają one charakter małych rekolekcji, ale również integracyjny, z dużą ilością zabaw na świeżym powietrzu, rekreacji i zabawy. W tym roku, w lipcu, na wypoczynek organizowany przez parafię i rodziców udała się grupa 53 dzieci. Dodatkowo w salkach parafialnych proboszcz z rodzicami organizuje półkolonie. W wakacje skorzystało z nich ponad 100 dzieci. Jak przebiega ich program? – W auli są katechezy, śpiewy, poczęstunek. W godzinach południowych – wypady rowerowe do pobliskich okolic, biwakowanie z ogniskiem i wdrażanie drobnych umiejętności harcerskich oraz zwiedzanie pięknej Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Uważam, że jest to dobra alternatywa dla dzieci, sposób na oderwanie ich od komórek i gier. Umożliwia im budowanie relacji z rówieśnikami i dobrą zabawę – opowiada proboszcz. Podobne półkolonie odbywają się w parafii w czasie ferii zimowych.

Dla narzeczonych i małżeństw

W pierwszym tygodniu maja odbywały się trzydniowe rekolekcje z prelekcjami dla małżonków o rodzinie i małżeństwie. Skorzystała z nich spora grupa osób. Były też kursy przedmałżeńskie dla narzeczonych z całego dekanatu w pogłębionej formule, obejmujące 12 tematycznych konferencji. Parafia ma już doświadczenie w ich prowadzeniu. – Po pandemii uczestniczyło w nich blisko 80 osób z dekanatu – wspomina proboszcz, dodając, że uczestnicy byli zadowoleni z ich przebiegu, tematyki i stylu prowadzenia nauk. Treści dotyczące wiary, dobrych relacji w małżeństwie i rodzinie podejmuje na różne sposoby. Latem i zimą w parafialnej sali kinowej odbywają się seanse z dobrymi filmami ewangelizacyjnymi. W domu parafialnym powstała z kolei biblioteka parafialna, gdzie każdy może skorzystać z zasobów i wartościowych lektur. Obok jest zaplecze duszpasterskie z łazienkami i kuchnią. W sezonie letnim, zatrzymują się tu pielgrzymi Pieszej Pielgrzymki Tarnowskiej i Przemyskiej, głównie kapłani.

Rekolekcje w drodze

Proboszcz korzysta ze znajomości Włoch, gdzie przed laty studiował, i chętnie organizuje pielgrzymki. W tym roku u progu wakacji kolejny raz odbyła się parafialna pielgrzymka do Włoch. – Widzę, że ludzi pociąga taka forma duszpasterstwa i spędzania czasu, nigdy nie brakuje chętnych. Konferencje, modlitwa, nauki dotykają ich serca, formują ich i kształtują ich relację z Bogiem. Z pielgrzymki wracają bardzo zadowoleni – mówi.

Proboszcz każdą sytuację stara się wykorzystać do ewangelizacji, spotkania człowieka z Bogiem. – Trwamy na modlitwie, bez niej nic nie moglibyśmy zrobić – powtarza. Jest bardzo wdzięczny swoim parafianom za ich poświęcenie, ofiarność i zaangażowanie. Przytacza wiele przykładów ogromnego wysiłku mieszkańców, ich osobistej pracy przy różnych etapach remontu plebanii, kościoła, porządkowania terenu i placu przy kościele, wycince drzew zagrażających drewnianemu kościółkowi. Dziękuje im za konsekwentne wsparcie finansowe prowadzonych inwestycji, za każdą złożoną ofiarę (bo – jak podkreśla – wszystkie prace wykonane były bez dotacji zewnętrznych, a dzięki ofiarności parafian i darczyńców), za wszelkie gesty życzliwości i modlitwę. Dziś wspólnie mogą się cieszyć z ukończonej pięknej parafialnej świątyni, która będzie służyła im i następnym pokoleniom.