Słowo „jubileusz” wywodzi się z tradycji żydowskiej, pochodzi od słowa jobel, czyli „baran”, stosowanego także na oznaczenie „rogu baraniego” (tzw. szofar). To instrument używany w judaizmie do ogłaszania ważnych świąt. Słowo to weszło do współczesnych języków za pośrednictwem łacińskiego jubilaeus. Chrześcijanie przejęli tradycję jubileuszy ze Starego Testamentu. Kościół katolicki najbliższy jubileusz będzie obchodził już w 2025 r.

Użycie baraniego rogu jako instrumentu jest nawiązaniem do historii Abrahama. Patriarcha miał złożyć swojego syna Izaaka w ofierze, ale w ostatniej chwili do tego nie doszło na skutek Bożej interwencji. Symbolem Bożego wybawienia był baranek uwikłany za rogi w zaroślach, którego Abraham złożył w ofierze w zamian za swojego jedynego syna (por. Rdz 22, 1-19).

Jak czytamy w Starym Testamencie, Żydzi co 50 lat obchodzili tzw. rok jubileuszowy. W tym szczególnym czasie dochodziło do ważnych zmian. Po pierwsze, w roku jubileuszowym musieli zostać uwolnieni żydowscy niewolnicy. „Będziesz się z nim obchodził jak z najemnikiem albo jak z osadnikiem. Będzie służyć tobie tylko do roku jubileuszowego. Wtedy wyjdzie od ciebie razem ze swymi dziećmi i wróci do swojej rodziny, do posiadłości swoich przodków” (Kpł 25, 40-41). Po drugie, „w tym roku jubileuszowym każdy powróci do swej własności” (Kpł 25, 13). Te zasady miały m.in. niwelować różnice między ludźmi, wynikające choćby z faktu, że jedni bardzo się bogacili, a inni poważnie ubożeli. Jubileusz był zatem okazją do „nowego otwarcia” dla wszystkich.

Jubileusze stały się też ważną częścią życia Kościoła katolickiego. Dzielą się one na zwyczajne, obchodzone co 25 lat, i nadzwyczajne, ustanawiane z wyjątkowych okazji. Pierwszy znany nam jubileusz w Kościele dotyczył roku 1300 i został ustanowiony przez papieża Bonifacego VIII. Szczególny był Wielki Jubileusz Roku Świętego 2000 przeżywany razem ze św. Janem Pawłem II. Za pontyfikatu papieża Franciszka przeżywaliśmy Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia w 2016 r. „Jubileusz zawsze w życiu Kościoła był wydarzeniem o wielkim znaczeniu duchowym, kościelnym oraz społecznym” (...) wierny Lud Boży przeżywał tę celebrację jako wyjątkowy dar łaski, charakteryzujący się przebaczeniem grzechów, a w szczególności odpustem, pełnym wyrazem Miłosierdzia Boga. Wierni, często na koniec długiej pielgrzymki, mogą zaczerpnąć z duchowego skarbca Kościoła, przekraczając Drzwi Święte oraz czcząc relikwie apostołów Piotra i Pawła, przechowywane w rzymskich Bazylikach. W ciągu wieków miliony pielgrzymów przybywały do tychże miejsc świętych, dając żywe świadectwo wiary, która trwa od zawsze” – napisał Franciszek w liście skierowanym do abp. Rina Fisichelli, pro-prefekta Dykasterii ds. Ewangelizacji Narodów, któremu powierzył organizację Jubileuszu Roku 2025.

Odnajdywanie Boga po kryzysie pandemii, odkrycie adoracji, wsparcie ubogich, zaangażowanie w drogę synodalną, a także ekologia integralna – to elementy papieskiego programu przygotowań do Jubileuszu Roku 2025. Jubileusz może przynieść przełamanie barier i spowodować szerokie otwarcie dziedzictwa kulturowego także dla osób niepełnosprawnych. Włoskie diecezje pracują nad tym w ramach projektu pod nazwą „Jubileusz dla wszystkich”. Zaprezentowano pierwsze trasy pielgrzymkowe, na których odnajdzie się każda osoba.

Ojciec Święty zachęca, żeby w przygotowywaniu się do Jubileuszu Roku 2025 i przeżywaniu go żyć już perspektywą Jubileuszu Dwutysiąclecia Odkupienia, który będziemy obchodzić w 2033 r. W Niedzielę Bożego Miłosierdzia 8 kwietnia br. rozpoczęła się ogólnoświatowa peregrynacja Ikony Miłosierdzia, którą pobłogosławił Franciszek. Pragnie on, aby do 2033 r. ta wyjątkowa ikona Jezusa Miłosiernego dotarła do kościołów, na place i do domów na całym świecie. Wraz z ikoną peregrynować będą relikwie świętych: Jana Pawła II, Faustyny Kowalskiej, Teresy od Dzieciątka Jezus, Matki Teresy z Kalkuty oraz Carla Acutisa.

Zapowiedzi i wydarzenia Jubileuszu 2025 można znaleźć na jubileuszowej stronie: www.iubilaeum2025.va oraz na stronie mediów watykańskich: www.vaticannews.va/pl .