Postać św. Dominika Savio inspiruje do towarzyszenia młodym na drodze ich życia i świętości. Gdy zasypiał w Panu, miał niespełna 15 lat. Urodził się w pobożnej rodzinie rzemieślników z Riva di Chieri. Ukształtował go przykład głębokiej wiary rodziców. W wieku 5 lat został ministrantem, a gdy miał 7 lat, był już dojrzały religijnie, o czym świadczy fakt, że zezwolono mu przyjąć Pierwszą Komunię św. – co wówczas nie było praktykowane w tak młodym wieku.
Przełom w życiu Dominika nastąpił w 1854 r., gdy spotkał Jana Bosko. Rozpoczął wówczas naukę w jego Oratorium w Turynie. Szybko stał się pomocnikiem turyńskiego wychowawcy w kształceniu zagubionej młodzieży. Za zgodą Jana Bosko założył Towarzystwo Niepokalanej – grupę chłopców pomagających w nauce mniej zdolnym kolegom i swoim nienagannym przykładem dopingujących ich do pracy nad sobą. Był zawsze wesoły, spełniał dobrze swoje obowiązki i pomagał kolegom.
Dominik pragnął zostać kapłanem, ale na drodze do spełnienia tego marzenia stanęły problemy ze zdrowiem. Jesienią 1856 r. zdiagnozowano u niego zaawansowaną chorobę płuc, wrócił więc do domu rodzinnego, gdzie po kilku miesiącach zmarł. W godzinie śmierci towarzyszyła mu wizja nieba. Papież Pius XI określił Dominika Savio zwięźle, acz trafnie: „Mały święty, ale gigant ducha”.
Św. Dominik Savio ur. 2 kwietnia 1842 r. zm. 9 marca 1857 r.
Kuria Metropolitalna w Częstochowie informuje, że 1 kwietnia 2025 r., w wieku 47 lat, w 22. roku kapłaństwa, odszedł nagle do Pana śp. ks. Jacek Drozdek.
Kuria Metropolitalna w Częstochowie informuje, że 1 kwietnia 2025 r., w wieku 47 lat, w 22. roku kapłaństwa, odszedł nagle do Pana śp. ks. Jacek Drozdek, wikariusz parafii pw. Św. Antoniego z Padwy w Częstochowie.
„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” - zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.
„Oto Ja dokonuję rzeczy nowej; pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19). Są to słowa, które Bóg, za pośrednictwem proroka Izajasza, kieruje do ludu Izraela będącego na wygnaniu w Babilonie. Dla Izraelitów jest to trudny okres, wydaje się, że wszystko zostało stracone. Jerozolima została zdobyta i spustoszona przez żołnierzy króla Nabuchodonozora II, a wygnanemu ludowi nic nie pozostało. Perspektywa wydaje się być zamknięta, przyszłość mroczna, wszelka nadzieja zniweczona. Wszystko może skłaniać wygnańców do załamania się, do gorzkiej rezygnacji, do poczucia, że nie są już błogosławieni przez Boga.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
