Reklama

Aspekty

Fascynuje mnie życie

Wydawało mi się, że jestem osobą wierzącą, ale moja wiara polegała tylko na tym, że chodziłem w niedzielę do kościoła. W ogóle jej nie zgłębiałem. Rekolekcje ignacjańskie odmieniły moje życie – mówi Tomek Daiksler.

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 4/2024, str. IV

[ TEMATY ]

Zielona Góra

Archiwum Tomka Daikslera

Z o. Jackiem Wróblem SJ, który stworzył Drogę Ikony i prowadzi warsztaty z ikonopisania

Z o. Jackiem Wróblem SJ, który stworzył Drogę Ikony i prowadzi warsztaty
z ikonopisania

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zielonogórzanin to człowiek, którego fascynuje życie. Pisze ikony, maluje obrazy, fotografuje, uczy się języków i gry na pianinie, ćwiczy kalistenikę, a przy tym znajduje czas, by pomagać innym. Pod koniec 2022 r. powrócił z Anglii, gdzie przez 6 lat opiekował się niepełnosprawnym mężczyzną. W tym czasie powrócił do wiary i przeżył niezwykłe rekolekcje, a to doświadczenie znacząco zmieniło jego życie.

Straciłem wiarę

Reklama

Pan Bóg był zawsze ważny w jego życiu. W szkole, choć zdarzało mu się wagarować, to jednak nigdy nie opuścił lekcji religii, która była jako ostatnia i na którą chodziła zaledwie garstka osób. Katecheza go fascynowała, chętnie w niej uczestniczył, po prostu był ciekawy Boga. Jego koleje życia później wyglądały różnie, jednak zawsze wydawało mu się, że jego wiara jest tak wielka, że ostatnią rzeczą, jaka go spotka, będzie jej utrata. Stało się inaczej. – Przyszedł taki moment, że straciłem wiarę. W wieku 30 lat. Przestałem ją czuć, zacząłem wątpić w Boga i Jego istnienie. W tym okresie zaczął się inny rozdział w moim życiu. Zacząłem skupiać się bardziej na przyjemnościach, rzeczach materialnych, przyjąłem zasadę carpe diem co – wbrew pozorom – wcale nie dawało mi spokoju i szczęścia. Dużo pracowałem, byłem zabiegany, na nic nie miałem czasu. I tak mijały lata – opowiada Tomek Daiksler. Pewnego dnia dowiedział się o pracy w Anglii. Chodziło o opiekę nad osobą niepełnosprawną z porażeniem mózgowym. Tomek, jak mówi, szybko przyswaja wiedzę, poza tym ma w sobie pewną empatię i wrażliwość na drugiego człowieka, więc postanowił spróbować. Za jego osobą przemawiało również to, że potrafi gotować, ma prawo jazdy, a najbardziej to, że potrafi obsługiwać program komputerowy do montażu filmów Adobe Premiere, bo jego podopieczny, jak się okazało, chciał nagrać amatorski film o sobie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Tęsknota za Bogiem

W 2016 r. opuścił Ojczyznę i wyjechał na Wyspy. Początkowo miało to być na pół roku. Został 6 lat. W Anglii tempo jego życia zwolniło, doświadczył pewnego zatrzymania, a jednocześnie wyszedł ze strefy komfortu. – Na miejscu okazało się, że przy moim podopiecznym trzeba wszystko robić, że on sam nie jest w stanie mówić, jeść, a nawet samodzielnie się wysmarkać. Na dodatek dość słabo znałem język, więc obawiałem się, że jeśli coś złego się stanie, to nie będę umiał na pogotowiu tego dobrze wytłumaczyć. Poza tym w Anglii kierownica w samochodzie jest po prawej stronie, więc musiałem się nauczyć jeździć lewą stroną drogi. Zacząłem się zastanawiać, gdzie ja jestem i co ja tam w ogóle robię – wspomina Daiksler. – Mój podopieczny na początku też dawał mi się we znaki, okazywał swój trudny charakter. Miał potrzebę pokazania, kto tu rządzi. Dopiero z czasem okazał się wspaniałym człowiekiem. Po prostu musiał się do mnie przekonać, by mi zaufać. Jednak w tym momencie dosyć mocno zderzyłem się z rzeczywistością – dodaje. W tym czasie zaczął stawiać pytania o to, kim jest i o sens swojego życia. Pojawiła się tęsknota za Bogiem.

Niewyczerpane bogactwo

Reklama

Kilka razy był w zborze, jednak, jak mówi, obecność w tym miejscu nie wypełniała jego serca – nie doświadczył tam poczucia sacrum ze względu na brak obecności sakramentów. W końcu spotkał koleżankę, która podzieliła się z nim niezwykłym doświadczeniem rekolekcji ignacjańskich. On też postanowił spróbować. – Rekolekcje odmieniły moje życie. Uświadomiły mnie, jak mało wiem o wierze katolickiej i o Bogu. Wydawało mi się, że jestem osobą wierzącą, ale moja wiara polegała tylko na tym, że chodziłem w niedzielę do kościoła. W ogóle jej nie zgłębiałem. Dopiero podczas rekolekcji zobaczyłem, że to jest niewyczerpane bogactwo historii i wielowiekowej tradycji, licznych, pięknych świadectw i przykładów ludzi Kościoła, świętych, którzy naprawdę pokazują, czym jest wiara. Zacząłem się tym wszystkim interesować, nagle Msza św. nabrała zupełnie innego znaczenia – opowiada Daiksler.

Ikona dla chrześnicy

Podczas rekolekcji dowiedział się o warsztatach z ikonopisania prowadzonych przez pracownię Droga Ikony. – To był czas, kiedy moja chrześnica miała przystąpić do I Komunii św. Oprócz prezentów materialnych chciałem dać jej coś symbolicznego, związanego z wiarą, żeby pamiętała, że w tej uroczystości najważniejszy jest Pan Bóg. W tym czasie zacząłem się rozglądać w sklepach z dewocjonaliami za ikonami. Zobaczyłem, że kosztują one kilkaset złotych i w ogóle są nadrukami, często oprawionymi w plastiku imitującym srebro albo złoto. Jako malarza bardzo mnie to drażniło, nie podobało mi się to, dlatego postanowiłem wziąć udział w warsztatach, by samemu namalować ikonę dla mojej chrześnicy. Tak zaczęła się moja przygoda z ikonami – wspomina. Ale nie tylko. Na nowo powrócił do swojej pasji – malowania.

Powrót do miłości

Tomasz Daiksler, absolwent Malarstwa Instytutu Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Zielonogórskim, przez rok po ukończeniu studiów głównie utrzymywał się z malowania. Później przez parę lat pracował w Muzeum Ziemi Lubuskiej jako fotograf i grafik. – W tym czasie zmęczyłem się sztuką i kulturą. Może nawet zniechęciłem. Przestałem widzieć sens w malowaniu, straciłem do tego serce. Później wszedłem w inne aktywności jak fotografia i filmowanie. W momencie, gdy pojechałem na warsztaty z pisania ikon, miałem bardzo długą przerwę w malowaniu. Podczas warsztatów, co ciekawe, na nowo odkryłem radość z malowania – „bawienia się” pędzlem, z nakładania farby, dobierania koloru. Zobaczyłem, że tego potrzebuję, że to jest dla mnie jak powietrze – sprawia, że lepiej się czuję, jest częścią mnie, więc to był dla mnie powrót do mojej miłości, do tego, co kocham. W czasie tych warsztatów zaczęła również powracać moja wiara w Boga. Podczas pisania ikon często słuchałem różnych rekolekcji online, zacząłem pogłębiać wiedzę na temat wiary i Kościoła. To sprawiło, że moje życie zaczęło się zmieniać na lepsze, nabrało radości. Zaczęły się dziać naprawdę niesamowite rzeczy. Powracając do wiary katolickiej zacząłem dostrzegać iluzje, w których wcześniej żyłem, pewne zniewolenia czy uzależnienia, a dzięki temu zacząłem żyć w prawdzie z samym sobą – zauważa.

Duch skromności i pokory

Pod koniec 2022 r. powrócił do kraju. Obecnie jest prezesem okręgu zielonogórskiego Związku Polskich Artystów Plastyków. Do niedawna pracował jako fotoreporter – dziś poświęca się pisaniu ikon. Obecnie pracuje nad dwoma: Matki Bożej Nieustającej Pomocy, która ma być darem dla zielonogórskiego hospicjum, gdzie ostatnie lata życia spędził jego wujek, oraz św. Franciszka z Asyżu, gdyż, jak mówi, bardzo blisko mu do charyzmatu tego zgromadzenia, które przenika duch skromności i pokory. W wolnych chwilach maluje obrazy, m.in. interesują go ludzkie dłonie, które, jak mówi, więcej mówią o ludziach niż ich twarze, na które często są zakładane „maski”. Teraz maluje obraz ze splecionymi dłońmi, które mają ukazać miłość dwojga kochających się ludzi. Uczy się języków i gry na pianinie, próbuje ćwiczyć kalistenikę, a przy tym stara się znaleźć czas, by pomagać innym. W niektóre weekendy również pracuje w projekcie „Wytchnienie” jako opiekun osób autystycznych dla Stowarzyszenia „Dalej Razem”. Pogłębia wiarę, uczestniczy w rekolekcjach online. Podejmuje kursy i szkolenia. – W minionym roku odbyłem 2 szkolenia z zakresu pierwszej pomocy, co jest dla mnie bardzo ważne. Myślę, że będę korzystał z takich szkoleń, by utrwalać tę wiedzę w teorii i praktyce. Czuję się teraz bardzo szczęśliwy, fascynuje mnie życie! – kończy Tomek.

2024-01-23 14:20

Oceń: +2 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Aby posługa była owocna

[ TEMATY ]

święcenia

bp Tadeusz Lityński

Zielona Góra

Gorzów Wielkopolski

Karolina Krasowska

Bp Tadeusz Lityński

Bp Tadeusz Lityński

Kandydaci do święceń rozpoczęli już rekolekcje, które są bezpośrednim przygotowaniem duchowym do przyjęcia prezbiteratu i diakonatu. Prosimy o modlitwę w ich intencji.

W niedzielę 12 maja w kościołach naszej diecezji został odczytany komunikat Biskupa Diecezjalnego Tadeusza Lityńskiego w sprawie święceń diakonatu i prezbiteratu, w którym Pasterz diecezji nie tylko poinformował wiernych o dacie i miejscu uroczystości święceń, ale też poprosił wszystkich o modlitwę w intencji kandydatów.
CZYTAJ DALEJ

Zasłonięty krzyż - symbol żalu i pokuty grzesznika

Niedziela łowicka 11/2005

[ TEMATY ]

Niedziela

krzyż

Wielki Post

Karol Porwich/Niedziela

Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów. Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek. Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
CZYTAJ DALEJ

Stowarzyszenie Katechetów Świeckich: ruszyła zbiórka podpisów pod projektem ustawy o systemie oświaty

2025-04-07 11:09

[ TEMATY ]

projekt

specustawa

zbiórka podpisów

Stowarzyszenie Katechetów Świeckich

system oświaty

Adobe Stock

Ruszyła zbiórka podpisów pod projektem ustawy o systemie oświaty

Ruszyła zbiórka podpisów pod projektem ustawy o systemie oświaty

Ruszyła ogólnopolska zbiórka podpisów pod obywatelskim projektem nowelizacji ustawy o systemie oświaty oraz ustawy Prawo oświatowe, który dotyczy obowiązkowego wyboru lekcji religii lub etyki w szkołach - powiedział PAP rzecznik Stowarzyszenie Katechetów Świeckich Dariusz Kwiecień.

Stowarzyszenie Katechetów Świeckich 19 marca złożyło do marszałka Sejmu projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy – Prawo oświatowe wraz z tysiącem podpisów osób popierających go.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję