Reklama

Miłosierdzie czy sprawiedliwość?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przedstawione przed tygodniem propozycje pomocy ubogim, stanowią bardziej prezentację realizowanej w parafiach pomocy, niż nowe pomysły w tej materii. Wymagają jednak pewnych dopowiedzeń, przy dwóch co najmniej kategoriach biednych. Pierwszą stanowią ludzie, których ubóstwo jest wynikiem nieprzystosowania społecznego, o których mówi się nieraz popularnie, że "sami są sobie winni", ze względu na tryb życia, który prowadzą. Drugą grupę stanowią ci, których ubóstwo jest "z wyboru". Chodzi o naciągaczy wykorzystujących ludzkie serca. Liczba i jednych i drugich ciągle rośnie.
Z przykrością należy stwierdzić, że jeśli chodzi o tę drugą grupę ludzi, we współczesnych dokumentach Kościoła, z największą trudnością można doszukać się jednoznacznych wskazań na temat stosunku do niej dzisiejszych chrześcijan. Mowa tu o przestrogach podobnych do tych, które odnajdujemy na kartach Didache, Konstytucji apostolskich, Tradycji apostolskiej, Pasterza Hermasa, Didaskalii czy innych starożytnych pism, a sprowadzających się do cytowanego już wcześniej zdania: "zadbajcie rozsądnie o to, by chrześcijanin nie żył wśród was w bezczynności" oraz "Biada temu kto bierze! Jeśli bowiem bierze dlatego, że potrzebuje, nic mu nie można zarzucić; jeśli jednak nie potrzebuje, zda sprawę z tego dlaczego wziął i po co". Jeszcze gorzej pod tym względem jest chyba z praktyką duszpasterską. Wydaje się, że jako kapłani unikamy tych tematów, woląc skupiać się na o wiele łatwiejszych, ogólnych apelach do wiernych o miłosierdzie dla ubogich. Tymczasem, o czym wiedział już pierwotny Kościół, milczenie pasterzy w tej materii może być zgubne nie tylko dla jakiejś zagubionej setnej owcy, ale i dla całego stada, tworząc atmosferę bagatelizowania jednego z najpoważniejszych społecznych nadużyć. Chodzi z jednej strony o niebezpieczeństwo powrotu do przedziwnej moralności XIX-wiecznych fabrykantów, nie płacących sprawiedliwie swym pracownikom za ich uczciwą pracę, a których żony w tym samym czasie, w kościołach miłosiernie zbierały pieniądze na dzieci tychże pracowników. Z drugiej o sytuację, gdy pozorowaną biedę, celowo wykorzystuje się poprzez lenistwo i naciągactwo, co skutkuje obniżeniem społecznej wrażliwości na tę pierwszą, bo w końcu ludzie nie są naiwni. Dlatego zawsze trzeba powtarzać, że miłość okazywana i służąca osobie nigdy nie może być oderwana od sprawiedliwości i że dotyczy to także tych, którym się tę miłość i sprawiedliwość okazuje.
Ubodzy pierwsi chrześcijanie, na zebrania liturgiczne przynosili owoce swego postu, aby nie okazywać pustych rąk. Na szczęście i dzisiaj nie brakuje ubogich wdów, dzielących się ostatnim groszem. O ile taka postawa jest zawsze wzruszająca, o tyle godna nie tylko wdzięczności i podziwu, ale przede wszystkim naśladowania. O jej duchowe owoce winni zadbać szczególnie ci, którzy z taką łatwością dzisiaj wyciągają ręce po pomoc uważając, że im się ona bezwarunkowo należy.
A co z tymi, których nazwaliśmy ubogimi z powodu nieprzystosowania społecznego, będącymi produktem dzisiejszej cywilizacji i kultury przez nią preferowanej? Temat wydaje się wymagać dłuższych wywodów, chociażby ze względy na fakt, iż to nieprzystosowanie społeczne, polegające na kompletnej bezradności życiowej i braku rozeznania co w życiu istotne, wydaje się być bardzo na rękę niektórym politykom, prześcigającym się wprost w "ratowaniu życia" tym ludziom i... zdobywaniu ich głosów wyborczych. Pozostawiając jednak politykę na boku, a skupiając się na stosunku wspólnoty Kościoła do takich ludzi, śmiało można stwierdzić, iż tutaj właśnie w całej rozciągłości znajduje swoje pole do działania cnota miłosierdzia, albowiem to ona właśnie pozwala kochać, a więc i obdarowywać bliźniego, mimo jego licznych niedomagań.
Na pewno nie jest łatwa pomoc ludziom, którzy będąc co prawda niejednokrotnie prawymi wewnętrznie, jednocześnie nie potrafią tej pomocy właściwie wykorzystać, docenić a nawet za nią podziękować. Ale na pociechę wszystkim zniechęconym i cierpiącym z tego powodu należy przypomnieć, że po ludzku, pewnie i Pana Jezusa atakują podobne uczucia, gdy patrzy na nas, nieprzystosowanych do życia wiecznego, nie potrafiących docenić, właściwie wykorzystać, a nawet zwyczajnie podziękować za ogrom dobra, którym nas obdarza. Wiemy jednak dobrze, że jeśli jest w nas choć odrobina prawości nakazującej z prostotą uciekać się do Chrystusa, to na całe to nasze zagubienie odpowiada On nie zniechęceniem, brakiem cierpliwości, ale zdaniem, które znajdujemy w Dzienniczku św. Faustyny: "Wylewam całe morze łask na dusze, które zbliżą się do źródła miłosierdzia mojego; niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat".
Ostatecznie więc, to miłosierdzie jest odpowiedzią na postawy jawnie nihilistyczne. Na dobrowolną, choć nie zawsze uświadomioną dezintegrację życia. Tak jak Pan Jezus, nie pozwalając nam umrzeć, umarł za nas, tak oczekuje tego samego od swych uczniów. Wszystko inne bowiem, czynią także poganie (por. Mt 5, 47).
Zakończmy te rozważania na temat ubóstwa społecznego pięknym apelem Jana Pawła II skierowanym do nas we Wrocławiu, w czasie jego pielgrzymki apostolskiej w 1997 r: "Na każdym z nas ciąży cząstka odpowiedzialności za ten niesprawiedliwy stan. Każdy z nas jakoś o głód i biedę innych się ociera. Umiejmy dzielić się chlebem z tymi, którzy go nie mają lub mają go mniej od nas! Umiejmy otwierać nasze serca na potrzeby braci i sióstr, którzy cierpią z powodu nędzy i niedostatku! Czasem wstydzą się do tego przyznać, ukrywając swoją biedę. Trzeba ku nim dyskretnie wyciągnąć bratnią, pomocną dłoń".

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Krzysztof Zanussi obchodzi dziś 85. urodziny

2024-06-17 09:22

[ TEMATY ]

urodziny

Krzysztof Zanussi

reżyser

Małgorzata Godzisz

Krzysztof Zanussi przed projekcją „Spirali”

Krzysztof Zanussi
przed projekcją „Spirali”

Krzysztof Zanussi, jeden z najbardziej utytułowanych polskich twórców filmowych obchodzi dziś, 17 czerwca, 85. urodziny. "Odeszła ode mnie nadzieja na proste recepty, bo wszelka mądrość jest jednak złożona i ukryta, nie daje się zamknąć prostymi sloganami" - powiedział reżyser w rozmowie z KAI. Krzysztof Zanussi jako pierwszy polski reżyser otrzymał w 1984 roku Złotego Lwa na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji. Twórca zasiadał w Papieskiej Radzie ds. Kultury, nadano mu trzynaście doktoratów honoris causa.

"W swoich dziełach Zanussi porusza odwieczne problemy: miłości, śmierci, szczęścia i sumienia, przyglądając się, jak objawiają się one w dzisiejszym świecie" - charakteryzuje jego twórczość portal culture.pl

CZYTAJ DALEJ

Brat Albert – artysta wrażliwy

Niedziela sosnowiecka 38/2020, str. VI

[ TEMATY ]

św. Brat Albert

Brat Albert

Archiwum

Św. Brat Albert, mal. Leon Wyczółkowski

Św. Brat Albert, mal. Leon Wyczółkowski

Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów przyjęła prośbę z Polski, by ogłosić św. Brata Alberta patronem pracowników pomocy społecznej. Ale Patron naszej diecezji to nie tylko człowiek miłości Boga i bliźniego, lecz także utalentowany artysta.

Trudno przypuszczać, żeby sztuka ze swej istoty była jakimś osobnym światem, udziałem niektórych. Jeżeli więc sztuka wydaje się być czymś oderwanym od życia, wina to barbarzyństwa ludzi, fałszywych teorii, nie zaś samej sztuki” – tak pisał o jedności sztuki i życia Adam Chmielowski. Paradoks połączenia w jedno dwóch jakże różnych światów – sztuki i życia, kultu materii i świątyni ducha, świata salonów i mroków ogrzewalni, zwykłej codzienności i wyżyn świętości – to przestrzeń działania artysty wrażliwego, jakim jest Adam Chmielowski, późniejszy św. Brat Albert.

CZYTAJ DALEJ

Spotkanie, które łączy pokolenia

2024-06-17 14:05

Marzena Cyfert

Międzypokoleniowe Spotkanie z Piosenką Religijną we Wrocławiu-Osobowicach

Międzypokoleniowe Spotkanie z Piosenką Religijną we Wrocławiu-Osobowicach

Na Świętym Wzgórzu na Osobowicach odbyło się doroczne „Międzypokoleniowe Spotkanie z Piosenką Religijną”. Rozpoczęło się Mszą św. a po niej nastąpił przegląd zespołów.

– Na naszym Świętym Wzgórzu, w naszym sanktuarium, przeżywamy kolejne już, 21. spotkanie z piosenką religijną; spotkanie, które łączy wszystkie pokolenia. Tak jak napisano w tytule, jest ono międzypokoleniowe, bo znajdą tutaj coś dla siebie dzieci, młodzi, starsi i najstarsi. Bardzo serdecznie witam wszystkich gości, naszych parafian, wszystkie zespoły, które chcą siebie dzisiaj zaprezentować – mówił proboszcz parafii ks. Krzysztof Jankowiak. Przypomniał krótko historię miejsca aż do ustanowienie i inauguracji sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Osobowickiej na Świętym Wzgórzu.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję