Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Zawierciu tętniła życiem. Dzieci wraz z rodzicami miały okazję do dziękczynienia za dar Pierwszej Komunii św.
Mam to szczęście, że mogę pracować z dziećmi na co dzień, zarówno podczas przygotowań do przyjęcia sakramentu Pierwszej Komunii św., jak też prowadząc scholkę, przez coniedzielne Eucharystie. Dostrzegam w tych małych osobach wielkie serca, ich dziecięcą radość – mówi Niedzieli wikariusz zawierciańskiej bazyliki ks. Adam Dróżdż. Kapłan podkreśla, jak ważne jest to, żeby dzieci zobaczyły Kościół, który się modli, Kościół, przez który widać, jakim szczęściem jest spotkanie z Panem Bogiem.
Małe dzieci – wielka wiara
Taką wspólnotę wszyscy mogli zobaczyć podczas Zawierciańskiego Eucharystycznego Spotkania Dzieci. – Pomysł zrodził się w zeszłym roku podczas kongresu eucharystycznego dla dzieci komunijnych i Liturgicznej Służby Ołtarza. Wtedy wraz z księżmi z zawierciańskich dekanatów podjęliśmy inicjatywę, że warto takie spotkania organizować częściej, również lokalnie, żeby dzieci mogły ucieszyć się obecnością Pana Boga, wspólnie się modlić i integrować – dodaje ks. Dróżdż.
Najważniejszym punktem dnia była Eucharystia. W programie był też czas na integrację, posiłek, grilla i coś słodkiego. Spotkanie zakończyło się koncertem uwielbieniowym, który poprowadziła wraz z dziećmi z bazylikowej scholki „Nie ma takiego jak Jezus” Marta Madejska ze swoim zespołem. Podczas koncertu wystąpili także laureaci zawierciańskiego konkursu „Mam talent od Jezusa”. – Takie wydarzenia dają nadzieję! Jest wiele osób, które chcą wspólnie uwielbiać Pana Boga, są dzieci, które chcą rozwijać swój muzyczny talent. Z wielką radością angażujemy się w takie spotkania – mówi p. Madejska. – Ważne jest to, że spotykamy się we wspólnocie z tylu parafii. Ta inicjatywa ma na celu też dać poczuć tym młodym ludziom, że Kościół to wspólnota – dodaje proboszcz bazyliki ks. Jan Niziołek.
Jezus – najlepszy Przyjaciel
Wcześniej, m.in. w czasie katechezy w szkole, nauczyciele rozdawali zaproszenia, które potem służyły do wzięcia udziału w konkursie z nagrodami. Tak o spotkaniu dowiedziały się Maja, Antonina i Weronika, które dotarły z innych miejsc, m.in. z parafii św. Stanisława Kostki w Zawierciu, a w rozmowie z Niedzielą podkreśliły, że nie tylko dobrze się bawiły, ale również zobaczyły Kościół z innej strony. Do parafii dotarli także rodzice. – Kościół nie jest zaściankowy – pragnie być nowoczesny i ma wiele do zaoferowania. Takie spotkania pokazują, że w Kościele można zorganizować festyn połączony z Eucharystią, że w Kościele można się modlić, ale i też dzięki Kościołowi dobrze się bawić – mówi p. Joanna, mama jednej z uczestniczek – Natalki, która na co dzień śpiewa w parafialnej scholce. A sama dziewczynka dodaje: – Cieszę się, że mogę się angażować w Kościół, że dzięki temu uczę się wiary.
Ponieważ hasłem spotkania były słowa: „Mój Przyjaciel Jezus”, to właśnie na ten temat katechezę przeprowadził wikariusz parafii św. Stanisława Kostki w Zawierciu ks. Mateusz Olejnik. Kapłan zwracał uwagę, czym powinna być przyjaźń, mówił o przyjaźni między ludźmi, a przede wszystkim o przyjaźni z Jezusem.
Z udziałem redaktorów i pracowników tygodnika katolickiego „Niedziela” 19 listopada w parafii pw. św. Stanisława Kostki w Zawierciu odbyła się tzw. „niedziela z „Niedzielą”. Spotkanie było okazją do przybliżenia roli ewangelizacyjnej „Niedzieli” w parafii i w duszpasterstwie, ale również do przypomnienia głównego przesłania obchodzonego w Kościele I Światowego Dnia Ubogich.
M. in. podczas Mszy św. kazania wygłosili kapłani pracujący w „Niedzieli”: ks. Mariusz Frukacz i ks. Jacek Molka.
Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia.
Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka.
Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
Wiceprezydent USA JD Vance i jego żona Usha Vance wraz z dziećmi uczestniczą w wielkopiątkowej mszy Męki Pańskiej w Bazylice Świętego Piotra w Watykanie
Wiceprezydent USA J.D. Vance, składający wizytę w Rzymie, przybył w Wielki Piątek z rodziną do bazyliki Świętego Piotra na liturgię Męki Pańskiej. Po raz pierwszy tak wysoki rangą przedstawiciel władz Stanów Zjednoczonych uczestniczy w Watykanie w tym nabożeństwie.
Liturgii przewodniczy jako delegat papieża Franciszka prefekt Dykasterii ds. Kościołów Wschodnich kardynał Claudio Gugerotti.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
