Kościół zawsze wskazywał na potrzebę przygotowania do małżeństwa, wskazując na ważną rolę instytucji narzeczeństwa. Podkreślał przy tym, że należy uczyć młodych prawdy o dojrzałej miłości (byciu bezinteresownym darem z samego siebie) i wychowywać do niej. Ważnym elementem tego przygotowania jest uczenie odpowiedzialnego wyboru osoby jako potencjalnego towarzysza drogi życiowej (męża, żony). „Chodzi o to - pisał Karol Wojtyła w «Miłość i odpowiedzialność» - ażeby naprawdę wybrać osobę, a nie wybierać tylko wartości, które są związane z osobą bez uwzględnienia jej samej jako wartości podstawowej. [Chodzi bowiem o to - moja uwaga], aby czysto subiektywna prawda uczucia ustąpiła miejsca obiektywnej prawdzie osoby, która jest przedmiotem wyboru i miłości”.

Biskupi w „Relatio synodi” zatytułowanej „Wyzwania duszpasterskie związane z rodziną w kontekście ewangelizacji” stwierdzili, że „złożona rzeczywistość społeczna oraz wyzwania, przed jakimi stoi dziś rodzina wymagają większego zaangażowania całej wspólnoty chrześcijańskiej w przygotowanie narzeczonych do małżeństwa”. Dlatego postulują w dokumencie powrót do cnót, wśród których „czystość jest cennym warunkiem autentycznego rozwoju prawdziwej miłości międzyosobowej”. Oprócz tego zwracają uwagę na „zakorzenienie przygotowania do małżeństwa w procesie inicjacji chrześcijańskiej, podkreślając powiązanie małżeństwa z chrztem oraz innymi sakramentami”.

Przygotowanie do małżeństwa Kościół pojmuje jako proces stopniowy i ciągły. Dlatego naucza i realizuje je w trzech etapach: przygotowanie dalsze (pedagogia rodzinna wprowadzająca dziecko w świat wartości i życia); przygotowanie bliższe (specyficzne przygotowanie do sakramentu małżeństwa, ukazujące małżeństwo jako relację międzyosobową mężczyzny i kobiety, zagadnienie płciowości małżeńskiej i odpowiedzialnego rodzicielstwa) oraz przygotowanie bezpośrednie (miesiące poprzedzające ślub, przeznaczone na naukę przedmałżeńską zakończoną egzaminem przedślubnym, wymaganym przez prawo kanoniczne). W przygotowaniu do małżeństwa chodzi o to, aby osoby były świadome tego wszystkiego, co wiąże się z zawarciem omawianego związku, tak w wymiarze naturalnym, jak i nadprzyrodzonym (Familiaris consortio, nr 65-68).

Ojcowie synodalni świadomi tego, że pierwsze lata małżeństwa są okresem niezmiernie istotnym i ważnym, podczas którego małżonkowie wzrastają w świadomości wyzwań i znaczenia małżeństwa, podkreślają potrzebę towarzyszenia duszpasterskiego, które trwałoby po celebracji sakramentu. Wskazują na wagę obecności w tym dziele doświadczonych małżeństw, a parafię uważają za miejsce, w którym pary doświadczone mogą służyć młodszym, ze współudziałem stowarzyszeń, ruchów kościelnych i nowych wspólnot. Ojcowie podkreślają znaczenie duchowości rodziny, modlitwy i uczestnictwa w niedzielnej Eucharystii, zachęcając pary do regularnego spotykania się w celu krzewienia rozwoju życia duchowego i solidarności w konkretnych potrzebach życiowych.