Wraz z zakończeniem roku szkolnego, katechetycznego i formacyjnego bp Marek Mendyk spotkał się z osobami odpowiedzialnymi za duszpasterstwa specjalistyczne.
Celem spotkania było wprowadzenie odpowiedzialnych za różne grupy w diecezji w nowy program duszpasterski, który zakłada obudzenie osłabionej dziś wśród wiernych wiary w Kościół. Realizacja programu rozpocznie się jesienią wraz z początkiem nowego roku liturgicznego.
Kultura instant
Kościół w Polsce odchodzi od koncepcji wieloletnich programów duszpasterskich na rzecz programów jednorocznych, po to, by w większym stopniu uwzględnić znaki czasu. W tym klimacie mówił 28 czerwca bp Marek Mendyk podczas spotkania z Diecezjalną Radą Duszpasterską. – Życie pokazuje, że długo trwające programy duszpasterskie raczej zbyt dobrze się nie sprawdzają. Żyjemy trochę w kulturze „instant”, czyli takiej natychmiastowości i chcemy, by działało natychmiast. W tym roku wchodzimy w program, który zatytułowany jest „Wierzę w Kościół Chrystusowy”. Będziemy mieli okazję zatrzymać się nad tajemnicą Kościoła i spojrzeć na zagadnienie przynależności do niego i na jego doświadczenia – powiedział bp Marek Mendyk, podkreślając, że wszystkim potrzebna jest pogłębiona katecheza o Kościele, która ma dać poczucie religijnej tożsamości. – Bardzo mi zależy na ludziach młodych i chciałbym, aby ten rok stał się inspiracją, aby niezależnie w jakim duszpasterstwie posługujemy, poświęcić młodym więcej czasu, aby doświadczyli wspólnoty ludzi wierzących poprzez budowanie relacji – zaakcentował.
W dalszej części spotkania o założeniach i celach programu opowiedział ks. kan. Krzysztof Ora. – Mamy do czynienia z kryzysem wiary w Kościele, ale też i w Kościół. Jest on traktowany bardzo często w sposób horyzontalny jako instytucja na gruncie użyteczności świeckiej, charytatywnej – powiedział dyrektor Wydziału Duszpasterskiego, prezentując logo programu, które nawiązuje do domu gromadzącego ludzi. – Do takiego Kościoła tęsknimy, który jest domem, wspólnotą, który bazuje na relacjach i jest otwarty na świat – zauważył.
Duchowny następnie wyjaśnił, że celem programu ma być odbudowa wizerunku Kościoła i obudzenie osłabionej dziś wśród wiernych wiary w Kościół. – Konieczne jest ponadto uświadomienie wiernym, że Kościół jako dzieło bosko-ludzkie stanowi misterium, którego nie sposób ogarnąć rozumem i dlatego „domaga się wiary”. Ale Kościół także „wart jest wiary” ze względu na obecność w nim i aktywność Boga oraz obfitość Bożych darów, z których człowiek może czerpać – wyjaśnił.
Uczestnicy spotkania otrzymali projekt harmonogramu kościelnych wydarzeń lokalnych na nadchodzący rok duszpasterski. Podsumowaniem spotkania była ożywiona dyskusja, mająca zwrócić uwagę na niewystarczalność podejmowanych działań ewangelizacyjnych i duszpasterskich zwłaszcza w grupie młodzieży.
Już pierwszego dnia wakacji łódzcy studenci z Duszpasterstwa Akademickiego „Piątka” spakowali namioty, śpiwory, karimaty i wyruszyli na dwutygodniowy odpoczynek na Kaszubach.
Czas spędzany wraz z początkiem lipca w krainie jezior stał się już tradycją w łódzkim duszpasterstwie. Pierwszy taki wyjazd odbył się dokładnie 20 lat temu, kiedy duszpasterzami akademickimi byli ks. Jan Słomka i ks. Paweł Lisowski. Od tej pory nieprzerwanie, co roku, wyjazd na Kaszuby jest w naszych wakacyjnych planach.
Miejscem, na którym rozbijane są namioty, jest łąka na półwyspie Miechorz. Półwysep otaczają dwa jeziora: od wschodu Jezioro Karasińskie i od zachodu Jezioro Długie. Na północ znajduje się kolejny akwen – Jezioro Charzykowskie. Od najbliższej wsi – Małe Swornegacie – dzieli nas kilka kilometrów. Od kolejnej wsi – Mącikał – już kilkanaście. Przez jeziora przepływa rzeka, co w przyrodzie jest zjawiskiem rzadko spotykanym. Ta rzeka to Brda. Na wschód od Jeziora Karasińskiego rozciąga się Park Narodowy Bory Tucholskie.
Pierwszy wyjazd na Kaszuby ks. Paweł Lisowski wspomina tak: „Ks. Jan miał na Kaszubach znajomego – pana Wojtka, który pomógł nam wynająć łąkę. Dzięki niemu mogliśmy spędzić kilka dni pod namiotami. Kiedy pierwszy raz przyjechaliśmy na półwysep rozbić obóz, byłem w szoku, na naszej łące nie było ani jednego drzewa, ani skrawka cienia, nie mieliśmy gdzie przechowywać żywności, po wodę musieliśmy chodzić do Małych Swornegaci kilka kilometrów, a prymitywną toaletę sporządziliśmy z kilku kołków i kawałka płótna”.
Kolejne wyjazdy ks. Paweł wspomina już milej. „W szczytowych latach naszej duszpasterskiej posługi na półwyspie przebywało nawet pięćdziesiąt osób. Pogoda nas nie rozpieszczała, często padało, ale (co ciekawe) przed wieczorem zawsze wychodziło słońce, a deszcz ustępował. Czasami na Msze św. płynęliśmy wypożyczonymi kajakami do kościoła w Dużych Swornegaciach. Codziennie po wieczornej Mszy św. rozpalaliśmy ognisko, smażyliśmy kiełbaski, graliśmy na gitarach i śpiewaliśmy. Mieliśmy radio na baterie – prądu, oczywiście, też nie było – studenci tańczyli i bawili się do późna. Pomimo prymitywnych warunków, w jakich przebywaliśmy, czuło się przyjaźń i bliskość drugiego człowieka. Byliśmy jedną rodziną. To niesamowite uczucie. Pamiętam, jak przez dwa lata przyjeżdżała odpoczywać z nami grupka studentów z Niemiec. Kiedy patrzyli na to, jak wspaniale potrafimy się bawić, mieli oczy jak pięciozłotówki… Jedna z dziewczyn powiedziała mi, że ten półwysep powinien się nazywać Półwysep Szczęście”.
Dziś jest już nieco inaczej, duszpasterstwo ma swoje kajaki, na których można pływać po jeziorach, a studenci sami przygotowali całkiem niezłe boisko do siatkówki. Najbardziej popularną formą relaksu jest jednak kąpiel w pobliskich akwenach lub dla trochę bardziej leniwych wczasowiczów odpoczynek na plaży Jeziora Charzykowskiego.
W największym z namiotów znajduje się kaplica, gdzie codziennie rano sprawowana jest Eucharystia. Posiłki przygotowywane i spożywane są wspólnie. Tradycją jest również to, że dwa lub trzy dni poświęcone są na skupienie modlitewne. W tym roku były to 4 i 5 lipca.
Wakacje na Kaszubach są najtańszą z opcji spędzania wolnego czasu z naszym duszpasterstwem akademickim. Wszystkich studentów, którzy nie byli jeszcze w krainie jezior, a chcieliby odpocząć razem z „Piątką” na łonie natury, zapraszamy w przyszłym roku.
commons.wikimedia.org/Patryk Duszkiewicz, CC BY-SA 4.0
W nocy z 30 kwietnia na 1 maja doszło do włamania i profanacji kaplicy pw. św. Stanisława Kostki, znajdującej się w dawnej bursie przy ul. Warszawskiej w Mielcu. Sprawcy zniszczyli krzyż ołtarzowy, dokonali kradzieży przedmiotów liturgicznych i prawdopodobnie podjęli próbę podpalenia.
- Prośmy Boga o zmiłowanie się nad sprawcami tego haniebnego czynu, a dla nas o gorliwość serc i większą troskę o sprawy Boże w naszym życiu prywatnym i publicznym - czytamy w oświadczeniu Parafii Ducha Świętego w Mielcu.
Lotniska w północnych Indiach przy granicy z Pakistanem zostały zamknięte, a loty są przekierowywane po tym, jak w środę Indie przeprowadziły ataki na Pakistan. Linie lotnicze informują o tymczasowym zawieszeniu lotów po zamknięciu przez Pakistan przestrzeni powietrznej.
Jak podał portal telewizji CNN, Pakistan wydał komunikat o zamknięciu przestrzeni powietrznej w północno-wschodniej części kraju oraz nadmorskiego miasta Karaczi w związku z indyjskimi nalotami.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
