Reklama

Kościół

Moim zdaniem

Wakacyjna miara chrześcijaństwa

Wszystko, co robimy dla Boga, zmierza do jednego: abyśmy upodabniali się do Jezusa.

Niedziela Ogólnopolska 27/2022, str. 19

[ TEMATY ]

bp Andrzej Przybylski

Karol Porwich/Niedziela

Bp Andrzej Przybylski

Bp Andrzej Przybylski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Na koniec roku akademickiego, kiedy rozsyłałem kleryków na wakacje, zwykle dawałem im rektorską radę: „Miarą bycia dobrym klerykiem są wakacje. To nie sztuka być pobożnym wtedy, kiedy wszyscy widzą i wszyscy mniej więcej tak samo się modlą i żyją wiarą. Miarą naszej wiary jest nią żyć tam, gdzie inni nie wierzą, modlić się, gdy inni nie tylko się nie modlą, ale jeszcze skutecznie od modlitwy odciągają”. Wakacje i urlopy to tylko jedna z – może wcale nie najważniejszych – miar chrześcijaństwa.

Kanonizowany w maju Karol de Foucauld często pisał, że miarą miłości do Boga jest podobieństwo. Wszystko, co robimy dla Boga, zmierza do jednego: abyśmy upodabniali się do Jezusa. Na nic wszelkie nasze pobożności, jeśli w codziennym życiu nie naśladujemy Chrystusa. Naśladować – to, oczywiście, nie znaczy kopiować, ale: mieć tego samego ducha, taką samą jak Jezus mentalność. Jeśli się kogoś naprawdę kocha, to chce się być do niego podobnym. Dziękowaliśmy Bogu za kanonizację br. Karola podczas nabożeństw w Warszawie i na Jasnej Górze. Jego duchowość wciąż fascynuje wielu ludzi. Wierzę mocno, że czas jego kanonizacji nie jest przypadkowy. Bóg chce nam go przypomnieć, bo jego życie, dzieło i duch mają nam coś ważnego do przekazania dzisiaj.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Czego dziś może nas nauczyć ten surowy asceta, który żył samotnie na Saharze? Może właśnie najpierw mądrego zagospodarowania naszej samotności. Na świecie nie brakuje ludzi samotnych. W szumie miast i w hałasie życia spotęgowanym mocno przez świat mediów ludzie są coraz bardziej samotni. Święty Karol de Foucauld odkrył sposób na samotność. Modlitwa w ciszy i godziny wpatrywania się w Jezusa w Najświętszym Sakramencie tak mocno napełniały miłością jego serce, że chociaż był samotny, nigdy nie czuł samotności. Uczy nas dzisiaj, żeby nie uciekać od samotności w ślepe uliczki rozrywki i niezdrowych relacji, bo one tylko potęgują samotność, a nie zaspokajają do końca pragnienia bliskości. Od br. Karola uczę się też niezdarnie umiłowania ostatnich miejsc. To jego upodobanie jest w całkowitej sprzeczności z mentalnością dzisiejszego świata, ale jest w pełni zgodne z życiem Jezusa, którego nikt nie wyprzedzi w poszukiwaniu ostatniego miejsca. Ile wysiłku, środków i emocji wkładamy dziś w to, żeby coś znaczyć, żeby zaistnieć i nie być na końcu? Brat Karol de Foucauld odkrył miejsca największej wolności i przestrzeni, a przede wszystkim miejsce najpewniejszego spotkania z Jezusem. To są ostatnie miejsca, gdzie z nikim nie trzeba się ścigać, nikomu zazdrościć, z nikim nie trzeba się porównywać. Może odczujemy to na wakacjach, gdy zaszyjemy się samotnie w jakimś cichym zakątku na łonie przyrody? Może wtedy zobaczymy swoją naiwność i zmęczenie, które każą nam biec w wyścigu po pierwsze miejsca?

Kolejne doświadczenie, którym dzieli się z nami brat Karol, to duchowość powszechnego braterstwa. Przyszło mu żyć pośród obcych ludów, plemion i grup, które często walczyły ze sobą i odbierały sobie przemocą swoje własne miejsca i bogactwa. W społeczności ludzi zamkniętych w bańkach swoich tradycji, rodzinnych klanów, różnych politycznych i religijnych wrażliwości br. Karol postanowił być bratem powszechnym. Uznawszy w Jezusie Brata wszystkich ludzi, z takim samym nastawieniem patrzył na każdego człowieka. Bardzo dziś potrzebujemy takiego braterskiego serca i spojrzenia. Może wakacje staną się okazją do odkrywania w innych bratniej duszy i pomogą nam wyjść ze swoich zamkniętych baniek, w których daliśmy się czasem szczelnie pozamykać? I wreszcie św. Karol de Foucauld może być dla nas nauczycielem życia w świecie postchrześcijańskim. A w takim środowisku przychodzi nam żyć coraz częściej. Coraz częściej, jako chrześcijanie, żyjemy pośród ludzi, którzy nie podzielają naszej wiary i pobożności, którzy nawet nie chcą się nazywać chrześcijanami. Niemal całe kapłańskie życie br. Karol spędził wśród muzułmanów. Jaką miał receptę na chrześcijańskie życie w tym obcym chrześcijaństwu świecie? Być obecnością Jezusa. Tylko tyle i aż tyle. Nam też by to zupełnie wystarczyło, żebyśmy tylko zechcieli wszędzie, gdzie jesteśmy, być czytelną obecnością Jezusa. Miarą naszej wiary jest podobieństwo do Jezusa, a wakacje mogą być dobrym czasem, żeby zmierzyć swoją wiarę.

2022-06-29 06:11

Ocena: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Rozważania na niedzielę bp. Andrzeja Przybylskiego: Na ile nasza wiara jest autentyczna?

[ TEMATY ]

rozważania

bp Andrzej Przybylski

Karol Porwich/Niedziela

Bp Andrzej Przybylski

Bp Andrzej Przybylski

Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedziele w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.

CZYTAJ DALEJ

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Bóg nie może się na Ciebie doczekać!

2024-03-27 07:20

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

B.M. Sztajner/Niedziela

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

Pomyślałem sobie: „Boże, ta babcia nawet jeszcze Komunii Świętej nie przyjęła, a już się w niej wyzwalają czyny miłości. Jaka ta miłość jest niecierpliwa! Jak się nie może doczekać!”. Tak samo nie może się doczekać Bóg. Na ciebie.

Jeszcze jeden fragment Ewangelii. Pozornie też wam znany, ale czy na pewno? „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec rzekł do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego ». Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»”*.

CZYTAJ DALEJ

Ponad 50 tysięcy widzów w polskich kinach na pokazach 4. sezonu "The Chosen"

2024-03-28 11:39

[ TEMATY ]

„The Chosen”

Materiały promocyjne/thechosen.pl

Serial o Jezusie z kolejnym sukcesem. W polskich kinach 4. sezon zebrał ponad 50 000 widzów, a licznik wciąż rośnie. Kolejne odcinki serialu, co stało się całkowitym fenomenem w branży filmowej, wciąż wyświetlane są w kinach.

Poza repertuarowym wyświetlaniem w kinach, również społeczność ambasadorów serialu organizuje w całej Polsce pokazy grupowe, które nierzadko mają sale zajęte do ostatnich miejsc. W wielu miejscowościach można wybrać się na taki pokaz czy to do kina sieciowego, lokalnego czy domu kultury. Kina widząc ogromne zainteresowanie same wstawiają do repertuaru kolejne odcinki lub powtarzają wyświetlanie od 1 odcinka. Już pojawiają się pierwsze całodzienne maratony z 4. sezonem.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję