Prace Komisji były następstwem układu podstawowego, podpisanego przez obie strony 15 lutego 2000 r. Wcześniej – 26 października 1994 Stolica Apostolska i Organizacja Wyzwolenia Palestyny (OWP) nawiązały stosunki oficjalne, po czym powołano wspomnianą komisję dwustronną, która dzisiaj odbyła swe ostatnie posiedzenie.

Ogłoszony po rozmowach komunikat watykańskiego Biura Prasowego stwierdza, że „Komisja odnotowała z wielkim zadowoleniem postęp, jaki się dokonał w sformułowaniu tekstu Porozumienia, który dotyczy zasadniczych aspektów życia i działalności Kościoła katolickiego w Palestynie”.

Sześcioosobowej delegacji Stolicy Apostolskiej przewodniczył podsekretarz ds. stosunków z państwami w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej prał. Antoine Camilleri, a w jej skład wchodził m.in. watykański delegat apostolski w Jerozolimie i Palestynie abp Giuseppe Lazzarotto. Na czele 4-osobowej delegacji palestyńskiej stał wiceminister spraw zagranicznych ds. stosunków wielostronnych ambasador Rawan Sulaiman. Jej członkiem był także palestyński ambasador przy Stolicy Apostolskiej Issa Kassissieh.

W wypowiedzi dla watykańskiego dziennika "L'Osservatore Romano" prał. Camilleri zwrócił uwagę, że w Porozumieniu chodzi m.in. o sprawy związane z działalnością Kościoła katolickiego na ziemi palestyńskiej. Podkreślił, że Komisja uaktywniła się dopiero po wizycie Benedykta XVI w Ziemi Świętej w maju 2009. W rok później wznowiła ona prace, które doprowadziły do uzgodnienia tekstu przyszłego dokumentu.

W wypracowanym tekście przyszłego Porozumienia obydwie strony wyrażają życzenie rozwiązania problemu palestyńskiego i konfliktu izraelsko-palestyńskiego w ramach układu między dwoma państwami i na podstawie rezolucji wspólnoty międzynarodowej.

Drugi rozdział – poświęcony wolności religijnej i sumienia – został opracowany bardzo szczegółowo i w wyniku długich rozmów. Kolejne rozdziały podejmują różne strony życia i działalności Kościoła na terytoriach palestyńskich, a więc swobodę jego działania, jego personel i jego jurysdykcję, statut działających w nim osób, miejsc kultu, działalność społeczną i charytatywną, środki przekazu itp. Oddzielny rozdział omawia sprawy podatkowe i własnościowe.

W odpowiedzi na pytanie, czy Porozumienie z Palestyną może stanowić wzór dla ewentualnych układów zawieranych z krajami o większości muzułmańskiej, przewodniczący delegacji watykańskiej przypomniał, że każde porozumienie, jakie Stolica Apostolska podpisuje z różnymi podmiotami prawa międzynarodowego, stara się uwzględniać konkretną sytuację danego kraju. Omawiane porozumienie, dotyczące ziemi, gdzie narodził się Kościół i chrześcijaństwo, ma szczególne znaczenie.

„Fakt, że uznaje się w nim jasno m.in. osobowość Kościoła oraz wolność religii i sumienia, może być naśladowany przez inne kraje, również te o większości muzułmańskiej i pokazuje, że takie uznanie nie jest nie do pogodzenia z faktem, że większość ludność danego kraju należy do innej religii” – podkreślił prał. Camilleri.

Przypomniał też, że od marca 1999 trwają podobne rozmowy z Izraelem, które jednak, choć dotyczą Kościoła w Ziemi Świętej, są czymś odrębnym i niezwiązanym ze sobą. Prałat wyjaśnił ponadto, że o ile układ z 2000 Stolica Apostolska zawarła z OWP, to obecnie jej partnerem w rozmowach jest Państwo Palestyńskie, gdyż 29 listopada 2012 Zgromadzenie Ogólne ONZ uchwaliło rezolucję uznającą Palestynę jako państwo ze statusem obserwatora niebędącego członkiem tej organizacji.