Przeznaczeniem zwierciadła jest odwzorowanie znajdujących się przed nim osób czy przedmiotów. O jego wartości decyduje wierność ukazywanej podobizny, ale żeby mogło do tego dojść, zwierciadło musi być czyste, bez pęknięć, bez żadnych skaz, w przeciwnym razie odbicie będzie zniekształcone.

Pismo Święte rzadko wspomina o zwierciadle, ma ono jednak duże znaczenie w interpretacji biblijnej. Mądrość „Jest odblaskiem wieczystej światłości, zwierciadłem bez skazy działania Boga, obrazem Jego dobroci” (Mdr 7, 26). Zwierciadło symbolizuje całe dzieło stworzenia, które jest odbiciem Bożej Mądrości. Mądrość Boża ma swoje szczególne odbicie w Maryi Pannie, pełnej cnót jako najdoskonalszym stworzeniu. Liturgia kierując się tym wersetem z Księgi Mądrości nazwała Niepokalaną Matkę Zbawiciela „zwierciadłem bez skazy” (speculum sine macula).

W Litanii Loretańskiej Najświętsza Maryja Panna jest nazwana „Zwierciadłem sprawiedliwości”. Należy pamiętać, że człowiek sprawiedliwy w języku biblijnym to ten, który postępuje zgodnie z wolą Bożą wyrażoną w Prawie. Maryja jest „Zwierciadłem sprawiedliwości” dlatego, że z najwyższym szacunkiem odnosiła się do przepisów Prawa Pańskiego. Prawo nakazywało, by matka po urodzeniu dziecka złożyła w świątyni ofiarę całopalenia i przebłagania (por. Kpł 12, 1). Prawo to związane było z grzechem pierworodnym. Mimo, że Maryja jako Niepokalanie Poczęta nie podlegała temu prawu, poddała mu się całkowicie. W Ewangelii św. Łukasza czytamy: „Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego” (Łk 2, 22-24). Święty Bernard zwrócił uwagę, że przy tych narodzinach nie było cienia skazy, nie było też potrzeby żadnego oczyszczenia.

Matkę Bożą nazywamy „Zwierciadłem sprawiedliwości” także dlatego, że Jej osoba jest odbiciem samej „sprawiedliwości”. Sprawiedliwość w Piśmie Świętym to przede wszystkim prawość charakteru, uczciwość wobec Boga i ludzi, doskonałość moralna. Upraszczając, możemy stwierdzić, że sprawiedliwość równa jest doskonałości, a ostatecznie – świętości.

W sztuce średniowiecznej zwierciadło było atrybutem Maryi Panny, symbolem jej dziewictwa, ponieważ w Dziewicy Maryi Bóg odbił swój własny obraz w osobie swojego Syna. Takie znaczenie ma lusterko, które na wielu obrazach trzyma w dłoni Maryja lub Dzieciątko Jezus. Prawdziwym odwiecznym osobowym zwierciadłem sprawiedliwości Ojca jest Syn Boży: „On jest obrazem Boga Niewidzialnego” (Kol 1, 15); „jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty” (Hbr 1, 3). Pismo Święte mówi, że Chrystus jest „Słońcem sprawiedliwości” (por. Ml 3, 20). Błogosławiony Henryk Suzo (ok. 1295-1362 r.) tak zwracał się do Maryi: „Bądź pozdrowione zwierciadło blasku wiecznego Słońca”!

Litanijne wezwanie „Zwierciadło sprawiedliwości” oparte jest zapewne o myśl św. Pawła, który twierdził, że: „Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz” (1 Kor 13, 12). Zwierciadła znane w czasach Apostoła nie dawały wyraźnego odbicia. Do I wieku po Chrystusie sporządzano lustra ręcznie, a szklane dopiero od końca XII wieku. Święty Paweł mówił nie tyle o gorszej jakości obrazu w lustrze, lecz o tym, że to, co się w nim pojawiało, jest tylko odbiciem rzeczywistości. Niewidzialnego Boga oglądamy tu na ziemi „jakby w zwierciadle”, dopiero w niebie ujrzymy Go twarzą w twarz.