Na uroczystości odsłonięcia tablic oraz ustanowienia placu i wzgórza użytkiem ekologicznym zgromadzili się mieszkańcy okolicznych miejscowości, samorządowcy na czele z Ewą Draus, wicemarszałek województwa podkarpackiego. Jak powiedział Janusz Wepsięc, wiceprezes towarzystwa Wolne Rzeki, wielu osobom zależało na tym, aby to miejsce było chronione, nie tylko ze względów historycznych, ale również z powodu występowania różnych interesujących roślin i zwierząt.

– Użytek ekologiczny obejmuje „wiślisko”, czyli starorzecze Wisły, które obecnie jest oddzielonym zbiornikiem eutrofizującym, będącym rodzajem siedliska przyrodniczego charakteryzującym się występowaniem pewnych gatunków roślin, owadów oraz zwierząt. Ten niewielki obszar zainteresował nas w 2019 r. Przeprowadziliśmy inwentaryzację przyrodniczą, wykazując wiele gatunków flory i fauny na tym siedlisku, które dodatkowo chronione jest w ramach dyrektyw siedliskowych Unii Europejskiej. Złożyliśmy wniosek do Rady Gminy Baranowa Sandomierskiego o utworzenie tam użytku ekologicznego, który władni są powołać radni. Uchwała została przyjęta jeszcze w tym samym roku i od tamtej pory użytek ekologiczny „wiślisko” pod Kopcem formalnie funkcjonuje – mówił Janusz Wepsięć.

Nowy obszar ochronny zajmuje dwa hektary. Występują na nim rośliny wodne, m.in.: salwinia pływająca – objęta ścisłą ochroną, rzęsa trójrowkowa, osoka aleosowata oraz owadożerny pływacz zwyczajny – wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi Roślin, a także chronione zwierzęta, np.: grzebiuszka ziemna, traszka grzebieniasta, żaba moczarowa, jaszczurka zwinka, zaskroniec zwyczajny.

Wzniesienie oraz obszar użytku ekologicznego ma niezwykle bogatą historię, którą pokrótce podczas otwarcia opowiedział Krzysztof Gorczyca z Muzeum Historycznego Miasta Tarnobrzega. Według zapisków z XV wieku już od XII stulecia w Dymitrowie miała istnieć parafia. – Z informacji podanej przez Jana Długosza wiadomo, iż stał tu drewniany kościół św. Katarzyny. Parafia miała zaś istnieć już w XIII wieku. Zagrożona świątynia przez podmywające wody Wisły, zdaniem kronikarza, wymagała przeniesienia w inne, bezpieczniejsze miejsce, położone z dala od nurtów rzeki. Drewniany kościół z czasem uległ zniszczeniu z powodu wieku i braku dbałości o niego. W aktach wizytacji parafii biskupa krakowskiego Piotra Gębickiego z roku 1646 jest wzmianka, iż w Dymitrowie istniał kościół zagarnięty przez heretyków (w roku 1590 Andrzej Leszczyński, kalwinista, zagarnął świątynie w Dymitrowie i Baranowie, pustosząc je i profanując). Nieużywany, zaniedbany zawalił się, a jego resztki wraz z plebanią, zamieszkałą przez Leszczyńskiego, właściciela dóbr baranowskich, zabrała wielka powódź w roku 1717. Jest informacja, że ze zniszczonej przez wodę świątyni ocalały tylko dwa obrazy, które odnaleziono na jednej z kęp wiślanych. Miały one trafić do baranowskiego kościoła. Czy tak się stało? Tego nie wiadomo – opowiadał Krzysztof Gorczyca.

Kopiec przylegający do terenu został wzniesiony z inicjatywy ks. Andrzeja Machowicza dla uczczenia Roku Jubileuszowego 2000 oraz pontyfikatu Jana Pawła II.