Grzegorz Kryszczuk: Na początku naszego spotkania muszę się przyznać, że znamy się już wiele lat. Jak dobrze sobie przypominam, to pierwsze nasze spotkanie było w 2006 r.?

Damian Lagoritis: To prawda. Od dawna jestem fanem mediów katolickich. Słucham radia, czytam gazety i przeglądam portale informacyjne. I tak się poznaliśmy.

Jesteś zatem na bieżąco z różnymi tematami. Wykorzystujesz to jakoś?

Co później robię z informacjami, jakie uda mi się przeczytać czy usłyszeć w tych mediach? O to pytasz? Przekazuję wszystko dalej. Po prostu staram się ewangelizować w mediach społecznościowych, ale nic na siłę.

Nie jest tajemnicą, że jesteś osobą z niepełnosprawnością...

Absolutnie nie. Zmagam się z trudnościami od urodzenia, czyli od 34 lat. Jeżdżę na wózku inwalidzkim.

Mówisz o tym bardzo swobodnie. Co w takim razie daje ci siły do działania? Pytam, bo oprócz ewangelizacji prowadzisz nocne modlitwy, jesteś także motywacyjnym mówcą.

Siły czerpię od Boga. To było chyba pytanie retoryczne? To On daje mi to wszystko, co mam, tę energię, którą mogę dzielić się z innymi. Bardzo mocno wspiera mnie też moja rodzina i znajomi.

Kiedyś poprosiłem cię o modlitwę. Zadzwoniłeś do mnie i powiedziałeś, że nie ma sprawy, że cała noc przed tobą. Powiem szczerze, bardzo mnie to ujęło.

Nocną modlitwę prowadzę mniej więcej od dwóch lat. Podjąłem taką inicjatywę, bo otworzyły mi się oczy na pewną rzeczywistość. Zobaczyłem, że tych rożnych intencji, które można, a nawet trzeba omadlać, jest bardzo dużo. Rozmawiałem z Bogiem w tej sprawie i prosiłem Ducha Świętego, żeby pokazał mi sposób, jak odpowiedzieć na te prośby. Nie miałem żadnego planu, rozważałem modlitwę cykliczną – raz w tygodniu, raz w miesiącu.

Udało się?

Nie. Zaplanowanie tego było niemożliwe, przede wszystkim ze względu na pewne „pilne” intencje, które pojawiały się niespodziewanie. Dodatkową trudnością były też moje siły fizyczne, które mam ograniczone. Ale z pozoru te przeszkody sprawiły, że modlitwy było więcej, niż planowałem. I dzięki Bożej Opatrzności zaczęły przynosić konkretne owoce.

Jakie intencje najczęściej się pojawiają?

O szczegółach nie będę opowiadał. Ale przeważają prośby o zdrowie dla siebie czy swoich bliskich. Mam takiego przyjaciela, który regularnie dzwoni do mnie we wtorek i przypomina mi się ze swoimi intencjami.

Noc to pojęcie szerokie. Masz wyznaczone godziny modlitwy?

Najczęściej od północy, aż do piątej czy szóstej rano. Rozpoczynam od modlitw stałych – Ojcze Nasz, Zdrowaś Maryjo, a później już indywidualnie. Własnymi słowami proszę Boga o pomoc i czytam słowo Boże. Resztę zostawiam Jemu, bo to Jego wola musi się wypełnić.

Dużo osób prosi cię o pomoc?

Ludzie cały czas się do mnie odzywają. Trudno mi powiedzieć, jaka jest to ilość, bo nie prowadzę statystyk. Zresztą, to nie jest w tym wszystkim najważniejsze. Na pewno są prośby stałe, które mam zapisane. Jest część jednorazowych, nowych.

Taką formę modlitwy może podjąć każdy...

Oczywiście! To, że z inspiracji Ducha Świętego zrodził się we mnie ten pomysł i go realizuję, nie znaczy, że mam monopol. Każdy może i nawet powinien prowadzić nocną modlitwę, bo to jest dar, którym został obdarzony człowiek.

Wiem, że podjąłeś kolejną inicjatywę modlitewną.

Od 25 marca rozpocząłem Duchową Adopcję Dziecka Poczętego. Będę się modlił dokładnie do 25 grudnia, a więc 9 miesięcy. Codziennie odmawiam jedną dziesiątkę Różańca. Zainspirowała mnie do tego moja koleżanka Ola, z którą znamy się bardzo długo. A ja zachęciłem mojego kolegę Janka z Inowrocławia, który też jest osobą niepełnosprawną.

Jesteś zaangażowany również w media społecznościowe. Masz konto na Facebooku, Instagramie – Lagoritis dobry mówca. Jakie tematy podejmujesz?

W moich profilach społecznościowych, które prowadzę od ponad dwóch lat, poruszam kwestie związane z Grecją...

Z Grecją? Myślałem, że ewangelizujesz.

Ewangelizacja jest jak najbardziej, skupia się przede wszystkim na dawaniu świadectwa wiary. Ale od czasu pandemii koronawirusa postanowiłem rozszerzyć swoją działalność i prezentować ciekawostki, zwyczaje świąteczne oraz przepisy kulinarne z tego kraju. Było to podyktowane troską o znajomych, którzy będąc w zamknięciu, korzystali cały czas z Facebooka. Chciałem ich zainteresować czymś pozytywnym. Jestem otwarty na zmiany. Dzisiaj mogę mówić o Grecji, a za kilka miesięcy podjąć inny temat.

A dlaczego Grecja? A nie np. Włochy czy Portugalia?

Mam korzenie greckie. Mój tato jest Grekiem i dlatego naturalnie wybrałem ten kierunek. Oczywiście, nie tylko ja zajmuje się tą tematyką i w internecie znajdziemy wiele informacji i wskazówek. Ale mam tę przewagę, że pewne ciekawostki przekazuje mi mój tato i mam je z pierwszej ręki.

Powróćmy do tematu wiary. Gdyby nas czytał teraz ktoś zmagający się z jakimś problemem, doświadczający jakiejś trudności, to co byś takiej osobie powiedział?

Drodzy czytelnicy, proszę się nie poddawać! Musimy mieć tę świadomość, że krzyże, które zostały nam ofiarowane przez Boga, są dane z miłości. Sam Chrystus jest Miłością, więc odrzucając krzyż, odrzucamy też Zbawiciela i Jego miłość. A w życiu nie o to chodzi, by żyć bez Boga. Moją życiową maksymą jest zdanie z Listu do Filipian (Flp 4, 13): „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia”. I te słowa prowadzą mnie przez życie.