Wierni z trzech parafii diecezji świdnickiej wspomogli Dom Pomocy Społecznej w Świebodzicach, przeznaczony dla chłopców niepełnosprawnych intelektualnie, prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Szkolnych de Notre Dame.
Jak pisał święty papież Jan Paweł II: „W naszej epoce wiele jest bowiem potrzeb, które poruszają wrażliwość chrześcijan”. Takiej wyobraźni w ostatnich tygodniach nie zabrakło wiernym i duszpasterzom z par. św. Brata Alberta Chmielowskiego w Świebodzicach, św. Jerzego i Matki Bożej Różańcowej w Wałbrzychu oraz św. Andrzeja Boboli w Świdnicy. Te wspólnoty parafialne, realizując orędzie o Bożym miłosierdziu, podjęły dzieło wsparcia najbardziej potrzebujących, będące wypełnieniem Chrystusowego przykazania miłości.
Jak pomagać?
Choć Katechizm Kościoła Katolickiego wymienia katalog uczynków miłosierdzia względem duszy i ciała, które podejmują chrześcijanie, aby pomagać bliźnim, takie jak: „głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, podróżnych w dom przyjąć, więźniów pocieszać, chorych nawiedzać, umarłych grzebać”, dziś wobec nowych rodzajów ubóstwa materialnego i duchowego, to nie wystarcza. Trzeba szukać nowych form niesienia pomocy zagubionym, bezradnym, odrzuconym, niezrozumianym, przegranym, obcym. „Potrzebna jest nowa wyobraźnia miłosierdzia” – jak pisał św. Jan Paweł. Przed pandemią wiele przyparafialnych grup młodzieżowych wraz z duszpasterzami odwiedzało domy dziecka, ośrodki opieki nad niepełnosprawnymi, terminalnie chorymi, czy seniorami. Dziś do takich spotkań dochodzi niezwykle rzadko. Jak więc pomóc potrzebującym?
Z takim zapytaniem zwrócił się ks. Wojciech Oleksy duszpasterz ze Świebodzic do miejscowych Ubogich Sióstr Szkolnych de Notre Dame, które prowadzą ośrodek dla chłopców niepełnosprawnych intelektualnie. Siostry z radością odpowiedziały, że przyjmą każdą pomoc w ramach jałmużny wielkopostnej, jednak jeżeli to możliwe to zwracają się z prośbą, aby ofiarowane dary można było wykorzystać w dłuższym terminie. – Takie kryterium najlepiej spełniają środki czystości, więc o nie poprosiłyśmy – mówiła s. Monika Wijas, dyrektorka domu.
– Parafialnie na prośbę wsparcia Domu Pomocy Społecznej dla Dzieci odpowiedzieli bardzo pozytywnie i hojnie. Przez cały marzec przynosili chemiczne środki czystości, które po Niedzieli Palmowej przekazaliśmy siostrom. Dary wypełniły dwa samochody osobowe – relacjonuje dla Niedzieli Świdnickiej wikariusz z par. św. Brata Alberta, dodając, że ofiarowane dary nie są zwykłą filantropią czy gestem litości wobec ubogich. – Głęboko wierzę, że jest to znak braterstwa i miłości w Chrystusie. Wyobraźnia miłosierdzia pozwala dostrzec w człowieku potrzebującym bliźniego i sprawia, że udzielona pomoc staje się gestem wzajemnego obdarowania. Być może przebywające w ośrodku dzieci, ich niepełnosprawność połączona z Męką Chrystusa, wypraszają nam niezliczone łaski u Boga – podsumował ks. Oleksy.
2 lutego obchodzone jest w Kościele święto Ofiarowania Pańskiego, potocznie zwane świętem Matki Bożej Gromnicznej. Bardzo pięknie o tym święcie pisze Anselm Grün - mnich benedyktyński: "Święto Ofiarowania
Pańskiego zaprasza nas, by przyjąć Chrystusa do wewnętrznej świątyni naszego serca. Wesele między Bogiem i człowiekiem odbywa się wtedy, gdy pozwalamy wejść Chrystusowi do wewnętrznej świątyni zamku naszej
duszy. Znajduje to swój wyraz podczas święta w procesji ze świecami. Na rozpoczęcie Eucharystii wspólnota zbiera się w ciemnym przedsionku kościoła. Kapłan święci świece i zapala je. Następnie wszyscy
wchodzą z płonącymi świecami do kościoła. Jest to obraz tego, że do świątyni naszej duszy wchodzi światło Jezusa Chrystusa i rozświetla wszystko, co jest tam jeszcze ciemne i jeszcze nie wyzwolone".
Nazwy tego święta są dość zróżnicowane. Lekcjonarz armeński podaje, że obchodzono je w "czterdziestym dniu od narodzenia naszego Pana Jezusa Chrystusa". W V w. pojawiły się w brzmieniu greckim określenia
hypapante, tzn. święto spotkania i heorte ton kataroion - święto oczyszczenia. Te dwa określenia rozpowszechniły się w Kościele zarówno na Wschodzie jak i na Zachodzie. W liturgii bizantyjskiej do dziś
nosi ono nazwę hypapante. Nazwę tę spotykamy także w Sakramentarzu gregoriańskim w tradycji rzymskiej. Określeniem "oczyszczenia" posłużył się Mszał z 1570 r. Mszał Pawła VI opowiedział się za In presentatione
Domini - Ofiarowanie Pańskie.
Różna była data obchodzenia tego święta. Wschód liczył 40 dni od Objawienia Pańskiego, natomiast Zachód od 25 grudnia, które było i jest świętem Narodzenia Pańskiego. Stąd Kościoły wschodnie świętowały
Ofiarowanie Pańskie 14 lutego, zaś liturgia rzymska - 2 lutego. Mszał papieża Pawła VI przewiduje na ten dzień oddzielną prefację, która sławi Boga za to, że Maryja przyniosła do świątyni Jezusa, przedwiecznego
Syna Bożego, że Duch Święty ogłosił Go chwałą ludu Bożego i światłem dla narodów. Motyw ten leży u podstaw tego święta, pojawia się w modlitwach i w Ewangelii: "Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia
według Prawa Mojżeszowego, Maryja i Józef przynieśli Dzieciątko do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć
w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego" (Łk 2, 22-23).
Motyw światła jest charakterystyczny do tego stopnia, że w niektórych krajach Msza św. 2 lutego nosi nazwę Mszy światła. W tym dniu w jakiejś mierze dominuje procesja ze świecami podczas śpiewania
antyfony: "Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego Izraela".
Święto Ofiarowania Pańskiego przypomina, że wiek nie jest przeszkodą w realizacji życiowych celów. Symeon i Anna byli osobami w podeszłym wieku, które, mimo zaawansowanego wieku, znalazły sens i spełnienie w swojej wierze.
Podobną inspirację można odnaleźć w życiorysie Anny Marii Robertson Moses, znanej jako "Grandma Moses". Rozpoczęła swoją karierę artystyczną w wieku 78 lat, po tym jak choroba uniemożliwiła jej kontynuowanie wcześniejszych pasji. Jej historia pokazuje, że niezależnie od wieku, można odkryć w sobie nowe talenty i osiągnąć sukces.
O Bożej obecności pośród swojego ludu mówił dziś Ojciec Święty w rozważaniu przed modlitwą „Anioł Pański”. Franciszek odniósł się do czytanego w święto Ofiarowania Pańskiego fragmentu Ewangelii (Łk 2, 22-40) mówiącego o przyniesieniu przez Józefa i Maryję Dzieciątka Jezus do świątyni jerozolimskiej.
Papież zauważył, iż „Bóg naprawdę jest obecny pośród swojego ludu: nie dlatego, że mieszka w czterech ścianach, ale dlatego, że żyje jak człowiek pośród ludzi”. Następnie komentując słowa starca Symeona wskazał, iż Jezus jest zbawieniem; Jezus jest światłem; Jezus jest znakiem sprzeciwu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
