Często zastanawiamy się, co sprawia, że dana rodzina jest szczęśliwa. Sami chcielibyśmy znaleźć środek, dzięki któremu uniknęlibyśmy wielu kłótni i nieporozumień z najbliższymi. Dręczy nas pytanie: gdzie jest ukryty „klucz”, który pozwoli nam zdobyć kochającą rodzinę?

My, ludzie wierzący, tym bardziej zastanawiamy się, co powinno być fundamentem katolickiej rodziny. Zastanawiamy się, co powinno spajać nasze chrześcijańskie domy.

W Liturgii Słowa na uroczystość Świętej Rodziny można odnaleźć odpowiedź. Rodzinę katolicką, obok więzów krwi i bliskich relacji, powinna spajać przede wszystkim wiara. To właśnie ona jest szczególnym wyróżnikiem rodziny złożonej z ludzi wierzących. Dla każdego z członków ogniska domowego najważniejszą relacją jest ta względem Pana Boga. Wiara w Boga i zaufanie Jego opatrzności kształtują więzi między poszczególnymi krewnymi.

Jezus Chrystus, stając się człowiekiem, zdecydował się wejść w rodzinę. On, jako prawdziwy człowiek, chciał doświadczyć życia rodzinnego, które jest pierwszą szkołą miłości i życia. Decyzja Zbawiciela o narodzinach i życiu w ziemskiej rodzinie podnosi jej godność na wyższy poziom.

Dzisiejsza Ewangelia, w której jesteśmy świadkami ofiarowania Jezusa w świątyni jerozolimskiej, rozpoczyna okres Jego ukrytego życia. W tym czasie Jezus staje się nam niesamowicie bliski, ponieważ doświadcza codziennych spraw i problemów. Święty papież Paweł VI w przemówieniu, które wygłosił w Nazarecie w 1964 r., wybrał z życia Jezusa trzy wskazówki dotyczące tego, jak powinno wyglądać nasze życie rodzinne.

Nie mamy prawie żadnych informacji, jak wyglądało życie Świętej Rodziny. To milczenie, ten brak informacji jest właśnie pierwszą wskazówką. Jezus w swojej mądrości zdecydował się żyć przez ok. 30 lat w ukryciu. Prowadził życie zwyczajne i pozbawione rozgłosu. Druga wskazówka: Święta Rodzina może być dla nas również wzorem pracy, która jest jednym z podstawowych zadań danych ludziom przez Boga. I trzecia wskazówka – Rodzina z Nazaretu daje nam cenną lekcję życia rodzinnego, ugruntowanego na miłości, które jest przepełnione „surowym i prostym pięknem” oraz „świętym i nierozerwalnym charakterem”.

Tak głębokie życie nazaretańskiej rodziny nie byłoby możliwe, gdyby nie wspólnie wyznawana wiara. Ponadto Maryja i Józef nieustannie musieli konfrontować swoją wiarę z tym, że dziecko, które dorastało w ich domu, było jednocześnie ich Bogiem. Każdy chrześcijanin ma być naśladowcą Jezusa, dlatego również w naszych rodzinach naśladujmy życie Świętej Rodziny – Jezusa, Maryi i Józefa.