Coroczna formacja odbywa się na czterech płaszczyznach: ludzkiej, duchowej, intelektualnej i duszpasterskiej. Wszystkie wydarzenia, które mają tu miejsce, są osadzone na tych właśnie płaszczyznach. A więc co słychać w seminaryjnej wspólnocie?

Po powrocie z wakacji, po raz kolejny, choć nieco inaczej – z zachowaniem reżimu sanitarnego, ale jak zawsze – z Bogiem, rozpoczęliśmy, w składzie 49 kleryków oraz 5 przełożonych, nowy rok formacyjny 2020/2021. Z 26 na 27 września uczestniczyliśmy w pierwszym dniu skupienia, który poprowadził nasz ojciec duchowny ks. Jacek Szczęch. Motywem przewodnim był fragment Ewangelii św. Łukasza (Łk 9, 51-62), który opisuje wędrówkę Jezusa do Jeruzalem.

Październik, obok modlitwy różańcowej, przypomina nam również o łączności z misjami. Podczas 94. Tygodnia Misyjnego, nasza wspólnota w sposób szczególny modliła się za misjonarzy głoszących Dobrą Nowinę na krańcach świata, tam gdzie jest ona szczególnie potrzebna.

Listopad, to miesiąc modlitw i pamięci o tych, którzy odeszli. W naszej wspólnocie przeżywaliśmy swoiste triduum, które rozpoczęliśmy od nieszporów, drugim dniem była uroczystość Wszystkich Świętych, a zakończyliśmy je wspomnieniem wszystkich wiernych zmarłych. Przez cały miesiąc modliliśmy się za zmarłych, polecając ich w wypominkach oraz nawiedzając okoliczne cmentarze.

Radosnym dniem w seminarium był 7 listopada, kiedy z rąk bp. Edwarda Białogłowskiego święcenia diakonatu przyjął kl. Jakub Przybyło, a posługę akolitatu otrzymał kl. Mateusz Wojtuń. W tym samym dniu siedmiu braci z trzeciego roku przyjęło strój duchowny.

Modlitwa, cisza i świadectwo duszpasterskie. Tak można by określić czas rekolekcji, które przeżyliśmy w dniach 11-15 listopada. W tym roku rekolekcjonistą naszej wspólnoty był ks. Daniel Drozd. Od 29 listopada do 7 grudnia przeżywaliśmy nowennę przed uroczystością Niepokalanego Poczęcia NMP. Są to szczególne dni, podczas których rozważamy tajemnice Maryi. Czyniliśmy to poprzez codzienne nieszpory oraz słuchanie słowa, które głosił ks. dr Mateusz Rachwalski.

Każdy czas jest darem. Za wszystkie wydarzenia, ludzi, których spotkaliśmy na naszej drodze, zawsze powinniśmy dziękować.

Podziel się cytatem

Tak w kronikarskim zapisie wyglądał czas naszej seminaryjnej formacji. Każdy czas jest darem. Za wszystkie wydarzenia, ludzi, których spotkaliśmy na naszej drodze, zawsze powinniśmy dziękować. W pierwszej kolejności dziękujemy Bogu, który jest dawcą i sprawcą wszystkiego. Jednak oprócz wdzięczności duchowej zawsze przychodzi czas na wdzięczność ludziom. Za każdą modlitwę, dobre słowo, gest, ofiarność, pragniemy serdeczne podziękować. W sposób szczególny pozdrawiamy czytelników Niedzieli. Prosimy o modlitwę w intencji seminarium oraz w intencji nowych powołań kapłańskich, zakonnych i misyjnych. Patrząc z nadzieją w przyszłość, wszystkim mówimy: Szczęść Boże!