Co chcemy powiedzieć przez tę uczelnię? Georgia O’Keeffe, ikona amerykańskiej sztuki współczesnej, napisała: „Próbuję powiedzieć coś poprzez kolory i kształty. Każda barwa wywołuje określoną wibrację ducha. Tymczasem w sztuce ważniejsze jest odczuwanie. Chodzi o to, żeby patrząc na obraz, który namalowałam, czuło się to, co pchnęło mnie do jego namalowania. Maluję go tak, jak chcę, by go odczuwano”.
Malować to, co czuję
Jest piękno ponadczasowe. Ta uczelnia katolicka chce o nim opowiadać tak, aby inni to odczuwali. Za dużo jest szarości, złości i wątpliwości, które zagłuszają to piękno, za którym każdy z nas tęskni. Ta uczelnia nie chce być Akademią Sztuk Pięknych, chce być akademią piękna ponadczasowego, piękna za horyzontem naszego życia.
Zadanie takiej uczelni nie polega na tym, by pokazywać rzeczy takimi, jakie są, ale by ujawniać ich niewidzialnego ducha, by wydobywać to, co ponadczasowe, z tego, co namacalne, konkretne i osobiste.
Specyfika uczelni katolickiej to uwidacznianie tego, co jest wokół nas, a czego nikt nie widzi. Niewidzialny Bóg w swoim stworzeniu...
Marc Chagall, znany białoruski malarz, zapisał kiedyś takie słowa: „Zmiany w życiu społecznym oraz w sztuce byłyby bardziej wiarygodne, gdyby wypływały z duszy i ducha. Gdyby ludzie uważniej czytali słowa proroków, znaleźliby klucz do zrozumienia życia”.
Taką chcielibyśmy być uczelnią – która daje klucz do zrozumienia siebie i świata.
Nieco historii
Rozpoczynając po raz pierwszy nowy rok akademicki w Akademii Katolickiej w Warszawie, nie zaczynamy wszystkiego od początku. Początki tej uczelni sięgają lat 60. ubiegłego stulecia. Na Uniwersytecie Warszawskim działał Wydział Teologiczny, którego studentami byli alumni Metropolitalnego Seminarium Duchownego św. Jana Chrzciciela. W 1954 r. władze państwowe zamknęły jednak ten wydział. Utworzono wtedy Akademię Teologii Katolickiej (...). W 1962 r. prymas Polski kard. Stefan Wyszyński podjął starania o utworzenie własnej uczelni, niezależnej od wpływów komunistycznych władz (...). Generalnie Akademickie Studium Teologii Katolickiej dostępne było tylko dla alumnów Metropolitalnego Seminarium oraz dla księży. Sytuacja zmieniła się na początku lat 80. XX wieku, gdy wraz ze zmianami zachodzącymi w Kościele po Soborze Watykańskim II oraz z inauguracją pontyfikatu Jana Pawła II wzrosło zainteresowanie teologią wśród świeckich (...). Odpowiadając na te potrzeby, prymas kard. Józef Glemp powołał w 1982 r. zaoczne Studium Teologii dla świeckich przy Akademickim Studium Teologii Katolickiej (...). W 1986 r. powstały zaoczne studia magisterskie dla osób świeckich, a w 1988 r. powstał Papieski Wydział Teologiczny (...). W 2000 r., po spełnieniu wymogów, Ministerstwo Edukacji Narodowej udzieliło uczelni prawa do nadawania wszystkich stopni naukowych (...).
Reklama
Mówiąc o Papieskim Wydziale Teologicznym nie można zapomnieć osób, które poniosły duży wysiłek w jego działalność. Trzeba podziękować: pierwszemu dziekanowi śp. bp. Bronisławowi Dembowskiemu, śp. ks. prof. Ludwikowi Królikowi, śp. prof. Jackowi Boleskiemu oraz długoletniemu kierownikowi Studium Prymasowskiego śp. ks. prof. Andrzejowi Senatorskiemu oraz ks. prof. Józefowi Kuliszowi, ks. prof. Janowi Miazkowi i ks. prof. Zbigniewowi Kubackiemu.
Nowe czasy i nowe wyzwania
Akademia Katolicka w Warszawie liczy ponad 1200 studentów – trochę więcej niż jedna trzecia to kandydaci do kapłaństwa. Pozostali to ludzie świeccy.
Siedem Wyższych Seminariów afiliowanych i siedem Instytutów Teologicznych.
Nowa uczelnia będzie miała trzy wydziały. Podstawowy to teologia. Będzie też wydział muzyki sakralnej i kultury inspirowanej wartościami chrześcijańskimi oraz wydział nauk społecznych o podobnym profilu.
Fragmenty wykładu inauguracyjnego
