Rozpoczynający się tydzień przynosi nam wiele ważnych rocznic i wydarzeń, o których nie możemy zapomnieć, a wśród nich Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny i 100-lecie Bitwy Warszawskiej.
W wymiarze narodowym będziemy wspominać 100. rocznicę Cudu nad Wisłą – Bitwy Warszawskiej, starcia zbrojnego stoczonego w dniach 13-25 sierpnia 1920 r. pomiędzy Rosją Radziecką i Polską. Była to decydująca bitwa wojny polsko-bolszewickiej, która naszemu narodowi pozwoliła zachować niepodległość, ratując jednocześnie Europę przed bolszewicką bezbożną ideologią.
W wymiarze Kościoła powszechnego przypomnimy Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, przynosząc do naszych świątyń naręcza ziół i kwiatów – pierwociny tegorocznych plonów. W modlitwie, w myślach, ale i w duchowej lekturze przypomnimy dwóch świętych Polaków: św. Stanisława Kostkę i św. Maksymiliana Marię Kolbego. W naszym diecezjalnym Kościele będziemy dziękować za pasterską posługę naszego biskupa diecezjalnego Mariana Rojka, wspominając jego ingres do zamojskiej katedry, który miał miejsce 11 sierpnia 2012 r. Warto powrócić do słów, które tego dnia skierował do kapłanów: „Czy w służebnym posługiwaniu wiernym tego Kościoła znacie klucze dostępu do serc waszych parafian? Wiecie, w jaki sposób je zdobywać dla Chrystusa?”.
Dziś, przypominając sobie tamto wydarzenie i mając przed oczami obraz kluczy, zapytamy samych siebie: jaki jest mój klucz do miłości ojczyzny? Czy umiem otwierać się na potrzeby drugiego człowieka i czy znam kod dostępu do ludzkich serc? I wreszcie: jakim kluczem otwieram na co dzień swoją drogę ku niebu? Czy robię wszystko, by znaleźć się tam razem z Maryją Wniebowziętą?
W świetle wspominanych wydarzeń i rocznic życzmy sobie nawzajem, a przede wszystkim naszemu Pasterzowi, biskupowi Marianowi, odwagi w odnajdywaniu kluczy i otwieraniu serc na Boże Słowo i potrzeby bliźnich. Chciejmy się tak spalać w miłości, byśmy na wzór św. Maksymiliana i św. Stanisława Kostki mogli posiąść radość Królestwa niebieskiego u boku Maryi Wniebowziętej.
Dzieje naszej ojczyzny można przyrównać do dreszczowca z happy endem. Nasi przodkowie wiele wycierpieli, ale nigdy się nie poddali. Co pozostawili nam w spadku? Tego dowiemy się z intrygującej książki Krzysztofa Wielguta.
Stoimy w przededniu wielkiej rocznicy – 100-lecia Bitwy Warszawskiej. W połowie sierpnia 1920 r. na przedpolach stolicy rozstrzygnął się nie tylko los Polski, która zaledwie dwa lata wcześniej odzyskała niepodległość, ale i świata. Przywódcy bolszewickiej Rosji nie ukrywali, że „po trupie Polski i Warszawy przejdą do Europy”. Snuli znacznie śmielsze plany niż opanowanie wyłącznie Starego Kontynentu. Europa miała się stać dla nich mostem prowadzącym do eksportu rewolucji na cały świat. Patrząc na historię ZSRR, doskonale wiemy, czym by się skończyło zwycięstwo bolszewików pod Warszawą.
Socjalne mogiły na Cmentarzu Komunalnym Południowym
Ciała bezdomnych często chowane są w anonimowych grobach. Zmienić to postanowiła Warszawska Fundacja Kapucyńska. To pierwszy taki pomysł w kraju
Choć każdy z nas po śmierci może liczyć na takie same mieszkanie w Domu Ojca, to na ziemi panują inne zasady. Widać to doskonale na cmentarzu południowym w Antoninie, gdzie są całe kwatery, w których nie ma kamiennych pomników. Dominują skromne ziemne groby z próchniejącymi drewnianymi krzyżami. Wiele z nich zamiast imienia i nazwiska ma na tabliczce napisaną jedynie datę śmierci, numer identyfikacyjny oraz dwie litery N.N.
- O tym, że przybywa takich bezimiennych mogił dowiedziałem się od przyjaciół. Wówczas postanowiliśmy rozpocząć akcję rozdawania bezdomnym nieśmiertelników, czyli blaszek podobnych do tych, które noszą wojskowi. Na każdej z nich wygrawerowane jest imię i nazwisko właściciela - mówi kapucyn br. Piotr Wardawy, inicjator akcji nieśmiertelników wśród bezdomnych.
O skuteczność tej akcji przekonamy się w przyszłości. Jednak pierwsze skutki już poznaliśmy, gdy jeden z kapucyńskich „nieśmiertelnych” zmarł na Dworcu Centralnym. - Dzięki metalowym blachom na szyi policja wiedziała, jak on się nazywa oraz skontaktowali się klasztorem kapucynów przy Miodowej. Tu bowiem był jego jedyny dom - mówi Anna Niepiekło z Fundacji Kapucyńskiej.
Kapucyni zorganizowali zmarłemu pogrzeb z udziałem braci, wolontariuszy oraz innych bezdomnych. Msza św. z trumną została odprawiona na Miodowej, a później pochowano go z imieniem i nazwiskiem na cmentarzu południowym w Antoninie. - Dla całej naszej społeczności była to bardzo wzruszająca uroczystość - podkreśla Niepiekło.
Wrocław Psie Pole: Ostatnia niedziela lipca była świetną okazją do świętowania w parafii św. Jakuba i św. Krzysztofa. Podczas Mszy św. o godz. 12:00 - uroczyście został wprowadzony nowy proboszcz - ks. Mariusz Dębski. Msza święta była odpustową ku czci patronów parafii św. Jakuba i św. Krzysztofa. Po Mszy św. odbyła się procesja, a po południu w ogrodach parafialnych rozpoczął się Festyn Rodzinny.
Według dekretu abp. Józefa Kupnego od 1 lipca w parafii św. Jakuba i św. Krzysztofa na wrocławskim Psim Polu nowym proboszczem został ks. Mariusz Dębski, który zastąpił na tym urzędzie ks. Edwarda Leśniowskiego, który był proboszczem tej parafii przez ostatniej 38 lat i osiągnął już wiek emerytalny. Wraz z mianowaniem nowego proboszcz odbywa się obrzęd wprowadzenia nowo mianowanego nowego proboszcza. Obrzędowi temu zazwyczaj przewodniczy ksiądz dziekan. Taki obrzęd zaplanowano na sumę odpustową. Obecny na Eucharystii ksiądz dziekan Wiesław Karaś odczytał oficjalnie dekret i wypowiedział słowa: “Drogi Księże Proboszczu! Twojej pasterskiej pieczy Arcybiskup Wrocławski powierzył troskę o tutejszą parafię. Niech Duch Święty uzdolni cię do wielkodusznego podjęcia duszpasterskich zadań. Głoś słowo Boże, aby wierni umocnieni w wierze, nadziei i miłości wzrastali w Chrystusie. Gromadź swych parafian wokół ołtarza, aby wszyscy - starsi i młodzi, ubodzy i bogaci, gorliwi i obojętni religijnie - odnajdywali w Eucharystii źródło uświęcenia życia i poprzez nią oddawali chwałę Ojcu. Otaczaj ojcowską miłością ubogich i chorych, ożywiaj w sercach wiernych apostolskiego ducha i zachęcaj ich do wspólnej troski o sprawy Kościoła. Zarządzaj też roztropnie dobrami materialnymi powierzonymi twej pieczy.”
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
