Matka Boża podczas wielu objawień jako fundament zwycięstwa nad złem, grzechem i odstępstwami świata od Boga wskazywała na istotne znaczenie siły modlitwy różańcowej. W bardzo różnorodny i zarazem błogosławiony sposób odpowiadamy na to wezwanie, a szczególnym wymiarem jest największa w Polsce grupa modlitewna, czyli Żywy Różaniec.
Różaniec jest nam bliski; w każdej parafii działają jego grupy skupiające nie tylko kobiety, ale także mężczyzn, młodzież i w dużej części dzieci. W naszej archidiecezji odpowiedzialnym za duchową opiekę nad Żywym Różańcem jest ks. Mariusz Wencławek SDB, proboszcz parafii św. Jana Bosko w Szczecinie.
Archidiecezjalna pielgrzymka
Reklama
– W ramach Wielkiej Nowenny Różańcowej 2018-2026 bieżący rok przeżywamy pod hasłem: „Żywy Różaniec znakiem jedności z Ojcem Świętym i Kościołem” – mówi ks. Mariusz. W duchu tego hasła chciałbym zaprosić wszystkich czcicieli Różańca św. do udziału w planowanych w tym roku wydarzeniach związanych z naszą różańcową wspólnotą. Pierwszym z nich będzie Archidiecezjalna Pielgrzymka Żywego Różańca, która odbędzie się 9 maja 2020 r. Jak przed rokiem, spotkamy się w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na os. Słonecznym w Szczecinie. Swoim świadectwem podczas spotkania podzieli się z nami Patrycja Hurlak. Jest to znana polska aktorka, która przed wielu laty uwikłała się w różnorodne uzależnienia: w szeroko pojmowane uzależnienie od magii, od zabobonów czy wywoływania duchów. Po egzorcyzmach i wyzwoleniu wewnętrznym jest obecnie ewangelizatorką i ukazuje głębię ducha modlitwy i zjednoczenia z Bogiem. Naszej modlitwie będzie przewodniczył abp Andrzej Dzięga. Przed rokiem gościliśmy na spotkaniu także siostry loretanki. W tym roku nie będzie ich pośród nas, ale funkcjonować będzie stoisko z publikacjami Wydawnictwa Sióstr Loretanek – dodaje ks. Mariusz.
– Drugą inicjatywą jest wyjazd na Ogólnopolską Pielgrzymkę Żywego Różańca na Jasną Górę w dniach 2-8 czerwca br. – mówi. – Z Jasnej Góry udamy się bezpośrednio na beatyfikację kard. Stefana Wyszyńskiego do Warszawy. Odwiedzimy także miejsca związane z życiem księdza prymasa, m.in. w Krzeszowie, Prudniku, Wadowicach, Stryszawie, Ludźmierzu, Bachledówce-Zakopane, Krakowie i Licheniu. Szczegóły pielgrzymki oraz informacja o zgłoszeniach dostępne są w parafii św. Jana Bosko w Szczecinie. Jednocześnie informuję, że jesienne spotkanie dla zelatorów planujemy zorganizować 17 października. Gorąco zachęcam do odważnego zapraszania kolejnych osób do włączenia się w dzieło modlitwy różańcowej.
Modlitwa różańcowa jest ratunkiem dla człowieka, małżeństwa, rodzin i naszej Ojczyzny.
Podziel się cytatem
„Męski Różaniec”
W Szczecinie od kilku miesięcy w 1. sobotę miesiąca odbywa się „Męski Różaniec”, który gromadzi kilkuset mężczyzn. Od 1. soboty lutego swoje różańcowe spotkania w Szczecinie mają również kobiety i matki (bazylika św. Jana Chrzciciela, godz. 18). Modlitwą różańcową, która jest ratunkiem dla człowieka, małżeństwa, rodzin i naszej Ojczyzny, odpowiadamy na wszystkie kryzysy dotykające tych rzeczywistości. Dzielmy się również naszym doświadczeniem z innymi wspólnotami – kończy ks. Mariusz Wencławek SDB, moderator diecezjalny.
Od ponad dwóch wieków obraz Matki Bożej Brzemiennej przyciąga rodziców szukających pomocy, a historia Małgorzaty jest kolejnym dowodem na cudowną moc modlitwy i wstawiennictwa Maryi.
Małgorzata i jej mąż Mario przeszli długą i trudną drogę, zanim mogli ucieszyć się radosną nowiną o rodzicielstwie.
W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona
na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii
pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju.
Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół
i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie
widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów.
Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności
obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość
dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć,
energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa
europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe.
Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości
ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących.
Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła
swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście,
Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził
życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni
byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja
rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy
życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji
Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina,
umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie
lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała,
że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem
a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności
i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii
i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była
wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie,
gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze
większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna
osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie
- Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy
wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc,
czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi
jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby "
wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą
ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława
Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety,
chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach
powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się
do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do
księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier
i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby
zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie
chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej
robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl
o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza
XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną
i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami
pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj,
przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie
czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje
mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy
Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na
twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze
30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób
życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc
odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie
zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy
są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić
z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością
i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne.
Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców
katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało
być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna
pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański,
dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy
się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział
apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił
do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI
starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy
zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która
trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna
umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego
Mistrza.
Wolontariusz Fundacji Pro-Prawo do Życia usłyszał prawomocny wyrok sądu na ponad 1000 zł grzywny za "zakłócenie spokoju" Gizeli Jagielskiej poprzez organizację publicznej modlitwy różańcowej pod wejściem do szpitala w Oleśnicy. Wyrok dotyczy różańca, w trakcie którego wolontariusze Fundacji zostali napadnięci przez agresywnego mężczyznę i musieli się bronić z użyciem gazu. Wolontariusz został skazany, a w sprawie ataku bandyty sprawę umorzono - informuje Fundacja Pro-Prawo do Życia.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu podtrzymał wyrok pierwszej instancji, zgodnie z którym Adam, koordynator akcji Fundacji Pro-Prawo do Życia w Oleśnicy, musi zapłacić ponad 1000 zł grzywny za "zakłócenie spokoju" Gizeli Jagielskiej poprzez organizację publicznej modlitwy różańcowej pod jej szpitalem.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
