Nagrody przyznano w sześciu kategoriach. Trafiły one do tych, którzy na co dzień angażują się na rzecz ludzi potrzebujących w swoich środowiskach. – Świadectwo ich życia przywraca nam nadzieję i pokazuje, że miłość, braterstwo i wrażliwość są wciąż obecne w naszym społeczeństwie – powiedział dyrektor diecezjalnej Caritas ks. Kamil Chojnacki.
Spośród Szkolnych Kół Caritas nagrodę główną otrzymali wolontariusze ze Szkoły Podstawowej im. Wołyńskiej Brygady Kawalerii w Dębem Wielkim. Wśród podejmowanych inicjatyw są m.in. niedziele chleba, zbiórki odzieży, wyjazdy szkoły dla dzieci niepełnosprawnych czy pomoc osobom starszym. – Dawanie innym także nam przynosi radość. Najbardziej wzruszające są spotkania z konkretnym człowiekiem. Od nich uczymy się, czym jest szacunek i jak wiele mają nam do zaoferowania zwłaszcza starsi – wyznała Urszula Bartkiewicz.
W kategorii nagroda grupowej statuetkę otrzymał Parafialny Zespół Caritas działający przy parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych w Stanisławowie Pierwszym w gminie Nieporęt. Skupia on zarówno osoby starsze, jak i młodzież oraz dzieci.
W kategorii indywidualnej „Skrzydła Anioła” trafiły do Anny Owsianko z Zespołu Szkół im. Rzeczpospolitej Norwidowskiej w Strachówce. – Uważam, że zawsze można pomóc potrzebującemu są tylko różne sposoby. Nawet mając gromadkę dzieci, można wspólnie coś dla innych zrobić, np. teraz przed świętami robimy ozdoby na choinkę, z których dochód może być dla kogoś wsparciem – wyznała laureatka.
W kategorii indywidualnej dzieci i młodzież nagrodę główną otrzymała Wiktoria Mieszkowska uczennica Technikum Hotelarskiego z parafii Najczystszego Serca Maryi w Warszawie. W kategorii dobroczyńca „Skrzydła Anioła” otrzymał Tadeusz Szewczyk. Podobnie jak w latach ubiegłych również dyrektor Warszawsko-Praskiej Caritas przyznał dwie nagrody specjalne. Statuetkę otrzymali dr Elżbieta Bojanowska, dyrektor Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych, oraz Zbigniew Grzesiak, wolontariusz Domu Dziennego Pobytu dla Osób Starszych.
W wieku 107 lat zmarł 12 kwietnia w brazylijskim São Paulo ks. Ladislau Klinicki – Polak z pochodzenia, najstarszy wiekiem salezjanin na świecie. “Z wielkim smutkiem oznajmiam wam o zgonie naszego umiłowanego brata. Niech Bóg wynagrodzi mu jego wierną służbę” – napisał ks. José Adilson Morgado, dyrektor Wspólnoty Salezjańskiej św. Tereski w São Paulo.
Ladislau (Władysław) Klinicki urodził się w 1914 w Kursku w Rosji w rodzinie polskiej. Jego ojciec Karol Klinicki pracował na kolei, podczas gdy matka Katarzyna (z d. Kitlińska) była urzędniczką. Przyszły kapłan miał czworo rodzeństwa: Bolesława, Marię, Stellę i Franciszka. W 1934 złożył pierwsze śluby zakonne w Towarzystwie Salezjańskim, a święcenia kapłańskie przyjął w 1942 w Warszawie.
O Królu pokoju, spraw pokój w sercu moim, wróć ciszę duchowi mojemu, abym mógł na każdym miejscu modlić się, wznosząc czyste ręce (św. Rafał Kalinowski).
IV. Ogólnopolskie Spotkanie Ruchu Czystych Serc w Łodzi
- Wdzięczność stwarza nowy sposób na życie. Jak się nauczysz patrzeć na ludzi wokół nas z wdzięcznością, zaczniesz inaczej żyć! – mówił ks. Jerzy Molewski podczas konferencji dla Ruchu Czystych Serc.
W kaplicy św. Krzysztofa przy Sanktuarium Imienia Jezus w Łodzi odbyło się IV. Ogólnopolskie Spotkanie Ruchu Czystych Serc. Okazją do spotkania było święto bł. Karoliny Kózkówny, patronki ruchu i młodej męczennicy z podtarnowskiej Zabawy. Spotkanie rozpoczęli organizatorzy, którzy powitali przybyłych do Łodzi członków Ruchu Czystych Serc, następnie krótką modlitwę uwielbiania poprowadził ks. Adam Pawlak, diecezjalny duszpasterz młodzieży. Zebrani odmówili także litanię do bł. Karoliny Kozkówny, która przez cały dzień spotkania młodym towarzyszyła podczas spotkania w swoich relikwiach i obrazie, który pochodzi z Sanktuarium w Zabawie. Konferencję wygłosił ks. Jerzy Molewski, zaczynając od przewrotnego pytania: - Czy chcielibyście życie oddać za czystość? (…) Dziś największy problem jest z wdzięcznością. Nie umiemy dziękować. Dziecko, które nie umie dziękować za obiad odchodząc od stołu, jest niewychowane. Brak wdzięczności rodzi smutek, niezadowolenie, depresję. To ojciec ma uczyć dziecko wdzięczności wobec mamy, a mama wdzięczności za wiele codziennych rzeczy. To jest takie przygotowanie dla nas, by w przyszłości być dobrą żoną czy dobrym mężem. Brak wdzięczności rodzi różne problemy życiowe. Człowiek, który widzi że jest obdarowywany w nim rodzi się szczęście i świadomość obdarowania. Wdzięczność stwarza nowy sposób na życie. Jak się nauczysz patrzeć na ludzi wokół nas z wdzięcznością, zaczniesz inaczej żyć! Jeśli w przyszłości masz być świętą matką czy świętym ojcem, musisz o to bardzo dbać, wdzięczność rodzi przyjaźń, poprawia relacje. Żyjemy w świecie niezadowolenia, który wielu rani. Niespełnione oczekiwania bardzo nas ranią. Żyjemy wczasach zapomnienia o cnocie wdzięczności… Dziś zatem chcemy uczyć się wdzięczności, chcemy się nią obdarowywać. Wdzięczność rodzi miłość! Jeśli ktoś zobaczy, że jest obdarowany, to w nim rodzi się miłość i idzie z nią dalej. Pan Bóg chce dobra człowieka, na każdym kroku. Wdzięczność rodzi niesamowitą radość. Jeśli zrobisz coś dobrego, ten gest dobroci potrafi budować relacje i ona do Ciebie wróci! – tłumaczył kaznodzieja.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
