Na Dolnym Śląsku, a także w Bolesławcu, żyje wielu mieszkańców dawnych Kresów Wschodnich, w tym także mieszkańców Lwowa i okolic. Z wielkim sentymentem powracają do czasów młodości, przekazując pamięć i tradycje młodemu pokoleniu. Taką misję pełni m.in. Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich. – Jednym ze znaków tej pamięci jest Msza św., która od wielu lat jest zamawiana w intencji Orląt Lwowskich – bohaterskich młodych obrońców Lwowa z 1918 r. – mówi Barbara Smoleńska, prezes bolesławieckiego oddziału Towarzystwa. W bolesławieckiej bazylice znajdziemy również tablicę pamiątkową ufundowaną 29 lat temu, a poświęconą Orlętom. Widnieje na niej napis: „Umarli, abyśmy żyli wolni”.

Na Mszy św. zgromadzili się Kresowiacy, Lwowiacy wraz z pocztem sztandarowym. Obecni byli także harcerze i zespół folklorystyczny, którzy przypomniał najpiękniejsze pieśni lwowskie. Mszy św. przewodniczył proboszcz ks. Andrzej Jarosiewicz, który podkreślił, że w dziejach Rzeczypospolitej trudno o przykład większego męstwa i poświęcenia niż obrona Lwowa w okresie 1918-1919. Do walki z żołnierzami ukraińskimi z Armii Halickiej, którzy usiłowali przejąć miasto zamieszkałe w większości przez Polaków, aby wcielić je do proklamowanej po zakończeniu I wojny światowej Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, wystąpili mieszkańcy Lwowa, w większości dzieci, młodzież i studenci, nazwani później Orlętami.

– Nikt nie kazał im walczyć, to był potężny zryw serc. Broń musieli sukcesywnie zdobywać na wrogach. Odwagę Orląt Lwowskich wspomagał spryt i świetna znajomość terenu. Do walki stanęło niewielu zawodowych oficerów oraz 1374 uczniów szkół powszechnych i średnich oraz studentów. Najmłodszy z nich miał zaledwie 9 lat, 13-letni Antoś Petrykiewicz, poległy od zadanych mu ran, został najmłodszym kawalerem Orderu Virtuti Militari. Śmiercionośna kula dopadła 14-letniego harcerza Jurka Bitschana. Nieraz ginęły całe rodzeństwa, jak Tadeusz (21 lat), Jan (18) i Helena (15) Grabscy – przypomniał w homilii ks. Andrzej. Na pomoc walczącemu miastu przyszło wojsko polskie, które odparło armię ukraińską. Lwów wrócił w polskie ręce.

Ks. Andrzej zwrócił uwagę, że niezwykła odwaga oraz wola walki o wolność miasta tych młodych ludzi wypływała z wiary, ofiarnej nadziei i miłości. – Ucząc się tego od Jezusa, byli gotowi w chwili próby ofiarować swoje własne życie w obronie wolności Lwowa i Ojczyzny – powiedział. Na zakończenie zaznaczył, że pamięć o młodych bohaterach jest bardzo ważna w dzisiejszych czasach. – Polska cierpi na deficyt patriotycznej postawy, musi się zmagać z uproszczeniami, kiedy wszystko, co patriotyczne nazywa się nowym faszyzmem; wszystko, co religijne nazywa się fanatyzmem; wszystko, co ukazuje świat wartości, na których można budować, nazywa się staroświeckim. Oni – młodzi obrońcy Lwowa zdali egzamin z miłości do Ojczyzny i z patriotyzmu. Uczmy się zatem od Orląt Lwowskich właściwej postawy patriotyzmu, tak ważnej w dzisiejszych czasach – zakończył ks. Andrzej.