Reklama

Niedziela Kielecka

Pod wodzą św. Michała Archanioła

To wydarzenie na zawsze zapisze się w historii Koniecpola. W ostatnią niedzielę września, w święto Świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski razem z towarzyszącym mu biskupem kieleckim Janem Piotrowskim dokonał poświęcenia pięknej świątyni budowanej ofiarnie przez parafian. Jej patronem jest św. Michał Archanioł

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Parafianie gorąco witali arcybiskupa Jędraszewskiego, dziękowali mu za obecność i przewodniczenie Eucharystii w tym niezwykle ważnym dniu dla całej wspólnoty parafialnej. Przybliżyli historię parafii w Koniecpolu, która sięga aż XIII wieku. Jako pasterz diecezji biskup Jan wyraził wdzięczność abp. Jędraszewskiemu za jego modlitwę z koniecpolską wspólnotą parafialną. Odniósł się do aktualnej sytuacji w świecie, podkreślając, że „choć pochód zła i Złego przez dzieje ludzkości trwa, a Szatan – ojciec zła wciąż kusi świat i każdego z nas”, to jednocześnie „po naszej stronie w walce ze złem jest Bóg, który naszym obrońcą uczynił św. Michała Archanioła oraz Jezusa z Jego odkupieńczą miłością”. Przytoczył słowa św. Jana Pawła II, który w książce „Pamięć i tożsamość” napisał: „W misji, jaką Jezus powierzył Kościołowi, musi on być otwarty, nawet jeśli bywa oskarżany na różne sposoby o prześladowania”. Z uznaniem i wdzięcznością dla wspólnoty parafialnej, proboszcza ks. prał. Kazimierza Bogdała – budowniczego świątyni – podkreślał, że kościół ten powstał dzięki ich staraniu i wysiłkowi, ofiarności cierpieniu i modlitwie.

Odpowiedzieć na miłość Boga

Reklama

W homilii abp Jędraszewski nawiązał do fragmentu z Księgi Nehemiasza, opisującej zburzenie Jerozolimy oraz świątyni Salomona oraz jej odbudowę z rozkazu króla Cyrusa. Metropolita krakowski mówił o nowym prawie miłości, które ogłosił Jezus Chrystus. – Na tę miłość Boga, która swoją pełnię znalazła w odkupieńczej śmierci Jezusa na krzyżu, trzeba odpowiadać tak, jak to Jezus określił w przykazaniu miłości „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, ze wszystkich swoich sił, całą swoją duszą. A jednocześnie „będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego” – mówił arcybiskup dodając, że w Kazaniu na Górze Jezus zostawił nam „konstytucję nowego ludu Bożego”, która zawarta została w ośmiu błogosławieństwach. Arcybiskup przypomniał słowa Jezusa, który tworząc nowy lud Boży, wybudował swój Kościół na skale – św. Piotrze, obiecując, że bramy piekielne nigdy go nie przemogą, mimo wielkich prześladowań. Abp Marek Jędraszewski przypomniał historię prześladowań pierwszych chrześcijan, podczas których wyznawcy Chrystusa zadawali sobie pytanie, czy przeżyjemy, czy przeżyje Kościół. – Świadectwo męczenników, świadectwo ich cierpień, krwi i życia sprawia, że Kościół jest ciągle żywy i ciągle daje świadectwo o Bogu, który jest miłością – mówił arcybiskup.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Oddają życie za Chrystusa

Arcybiskup przypomniał słowa Jana Pawła II, który nazwał wiek XX „wiekiem męczenników”, a badania dowodzą, że w XX wieku tych męczenników za wiarę było więcej niż we wszystkich wcześniejszych wiekach razem wziętych. Metropolita krakowski zauważył, że prześladowania Kościoła trwają nadal i około 300 milionów „naszych sióstr i braci” cierpi za Jezusa, a co kilkanaście minut ktoś z nich oddaje swoje życie „dla Chrystusa, dla prawdy o Bogu, który jest miłością”. – Skąd ta siła, skąd ta moc, by się nie poddać, by żyć wiarą, by świadczyć i dawać nadzieję przyszłym pokoleniom – tą siłą jest niewątpliwie Kościół zbudowany na Piotrze, ale tą siłą jest także anielska pomoc, którą daje Chrystus swemu Kościołowi poprzez swoje słowo i sakramenty – mówił metropolita krakowski, dodając, że siły tej dodają również Boży wysłannicy archaniołowie. – Wasza świątynia, najmilsi, poświęcona jest św. Michałowi Archaniołowi, którego imię znaczy „Któż jak Bóg”, a zatem w tym zawołaniu św. Michała kryje się bardzo określona treść: któż może być zwycięzcą ostatecznie tych wielkich zmagań między dobrem a złem jak nie sam Bóg – podkreślił, dodając, że „mamy pewność wynikającą z wiary – że zwyciężymy, bo zwycięstwo należy do Boga”. Po homilii wierni wręczyli celebransowi okolicznościowe dary, m. in.: ornaty, dalmatyki i puszkę komunijną.

Poświęcona na chwałę Boga

Reklama

Kiedy przyszedł czas poświęcenia kościoła, abp Jędraszewski odmówił modlitwę konsekracyjną, olejem krzyżma świętego namaścił ołtarz, po czym namaszczone zostały ściany świątyni. Na ołtarzu umieszczony został kociołek z rozżarzonymi węglami, do którego Arcybiskup wsypał kadzidło. Dym, który wypełnił świątynię był znakiem ofiary Jezusa, która wznosi się do Boga.

Od poświęcenia placu pod budowę kościoła i krzyża w Koniecpolu-Chrząstowie minęło trzydzieści lat. Ks. prał. Kazimierz Bogdał długo dziękował architektom, budowniczym, parafianom, artystom, rzemieślnikom oraz fundatorom, dzięki którym powstała świątynia. Wymieniał kolejne prace i osoby, które w ciągu minionych trzydziestu lat z mozołem wznosiły świątynię. Zwracając się do parafian, powiedział, że świątynia ta została wybudowana po to, by w niej oddawać Bogu cześć i być tu blisko Boga i ludzi.

Na pamiątkę dla potomnych abp Marek Jędraszewski, bp Jan Piotrowski i kanclerz kurii ks. Adama Perz podpisali okolicznościowy dekret poświęcenia ołtarza i kościoła pod wezwaniem św. Michała Archanioła.

* * *

Według informacji źródłowych pochodzących z 1415 r., w Chrząstowie w pobliżu Koniecpola parafia powstała już w 2. poł. XIII w. W 1544 r., gdy do Chrząstowa dotarli innowiercy, kościół podupadł, a parafię przeniesiono do Koniecpola. Dopiero, w 1767 r. ówczesny właściciel tych ziem wojewoda malborski Michał Czapski wybudował w Chrząstowie nowy, murowany kościół. Świątynia została konsekrowana 1 maja 1788 r. W 1866 r. w Chrząstowie mianowano osobnego proboszcza. Nowy rozdział historii Chrząstowa wiąże się z powstaniem w 1953 r. Koniecpolskich Zakładów Płyt Pilśniowych i szybkim wzrostem liczby mieszkańców. Bardzo mały kościół nie mógł już pomieścić parafian. W 1989 r. parafia uzyskała pozwolenie na budowę nowej świątyni. Kamień węgielny poświęcił w 1987 r. w Tarnowie papież Jan Paweł II podczas swojej trzeciej pielgrzymki do Ojczyzny. 31 maja 1989 r. bp Piotr Skucha poświęcił plac pod budowę kościoła i krzyż, a 26 sierpnia 1990 r. bp Stanisław Szymecki dokonał wmurowania kamienia węgielnego i aktu erekcyjnego. Kościół, wg projektu arch. Włodzimierza Cichonia i konstruktora Romana Wdowicza, wybudowano w latach 1989-1997. Halowa świątynia posiada konstrukcję żelbetową. U wejścia znajduje się wieża o wysokości 36 m. Prace przy ostatecznym wyposażeniu wnętrza prowadzone były pod kierunkiem warszawskiego artysty Janusza Sobczyka, który zaprojektował i wykonał dekoracje prezbiterium, w tym znacznych rozmiarów mozaikę prezentującą patrona parafii św. Michała Archanioła oraz ołtarz z włoskiego marmuru kararyjskiego.

2019-10-08 14:19

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Modlitwa papieża Leona XIII do św. Michała Archanioła

Święty Michale Archaniele! Wspomagaj nas w walce, a przeciw zasadzkom i niegodziwości złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty, Wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen.

CZYTAJ DALEJ

Niedziela Palmowa

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej, i rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia.

W ciągu wieków otrzymywała różne określenia: Dominica in palmis, Hebdomada VI die Dominica, Dominica indulgentiae, Dominica Hosanna, Mała Pascha, Dominica in autentica. Niemniej, była zawsze niedzielą przygotowującą do Paschy Pana. Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści ( por. Mt 21, 1-10; Mk 11, 1-11; Łk 19, 29-40; J 12, 12-19), a także rozważa Jego Mękę. To właśnie w Niedzielę Palmową ma miejsce obrzęd poświęcenia palm i uroczysta procesja do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się jak najdokładniej "powtarzać" wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria. Według jej wspomnień patriarcha wsiadał na oślicę i wjeżdżał do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go w radości i w uniesieniu, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Anastasis (Zmartwychwstania), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Owa procesja rozpowszechniła się w całym Kościele mniej więcej do XI w. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego była początkowo wyłącznie Niedzielą Męki Pańskiej, kiedy to uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jerusalem. Obie tradycje szybko się połączyły, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i Męka) . Przy czym, w różnych Kościołach lokalnych owe procesje przyjmowały rozmaite formy: biskup szedł piechotą lub jechał na osiołku, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre też przekazy zaświadczają, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów (czyżby nawiązanie do gestu Piłata?). Dzisiaj odnowiona liturgia zaleca, aby wierni w Niedzielę Męki Pańskiej zgromadzili się przed kościołem (zaleca, nie nakazuje), gdzie powinno odbyć się poświęcenie palm, odczytanie perykopy ewangelicznej o wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy i uroczysta procesja do kościoła. Podczas każdej Mszy św., zgodnie z wielowiekową tradycją czyta się opis Męki Pańskiej (według relacji Mateusza, Marka lub Łukasza - Ewangelię św. Jana odczytuje się w Wielki Piątek). W Polsce istniał kiedyś zwyczaj, że kapłan idący na czele procesji trzykrotnie pukał do zamkniętych drzwi kościoła, aż mu otworzono. Miało to symbolizować, iż Męka Zbawiciela na krzyżu otwarła nam bramy nieba. Inne źródła przekazują, że celebrans uderzał poświęconą palmą leżący na ziemi w kościele krzyż, po czym unosił go do góry i śpiewał: "Witaj krzyżu, nadziejo nasza!". Niegdyś Niedzielę Palmową na naszych ziemiach nazywano Kwietnią. W Krakowie (od XVI w.) urządzano uroczystą centralną procesję do kościoła Mariackiego z figurką Pana Jezusa przymocowaną do osiołka. Oto jak wspomina to Mikołaj Rey: "W Kwietnią kto bagniątka (bazi) nie połknął, a będowego (dębowego) Chrystusa do miasta nie doprowadził, to już dusznego zbawienia nie otrzymał (...). Uderzano się także gałązkami palmowymi (wierzbowymi), by rozkwitająca, pulsująca życiem wiosny witka udzieliła mocy, siły i nowej młodości". Zresztą do dnia dzisiejszego najlepszym lekarstwem na wszelkie choroby gardła według naszych dziadków jest właśnie bazia z poświęconej palmy, którą należy połknąć. Owe poświęcone palmy zanoszą dziś wierni do domów i zawieszają najczęściej pod krzyżem. Ma to z jednej strony przypominać zwycięstwo Chrystusa, a z drugiej wypraszać Boże błogosławieństwo dla domowników. Popiół zaś z tych palm w następnym roku zostanie poświęcony i użyty w obrzędzie Środy Popielcowej. Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, wprowadza nas coraz bardziej w nastrój Świąt Paschalnych. Kościół zachęca, aby nie ograniczać się tylko do radosnego wymachiwania palmami i krzyku: " Hosanna Synowi Dawidowemu!", ale wskazuje drogę jeszcze dalszą - ku Wieczernikowi, gdzie "chleb z nieba zstąpił". Potem wprowadza w ciemny ogród Getsemani, pozwala odczuć dramat Jezusa uwięzionego i opuszczonego, daje zasmakować Jego cierpienie w pretorium Piłata i odrzucenie przez człowieka. Wreszcie zachęca, aby pójść dalej, aż na sam szczyt Golgoty i wytrwać do końca. Chrześcijanin nie może obojętnie przejść wobec wiszącego na krzyżu Chrystusa, musi zostać do końca, aż się wszystko wypełni... Musi potem pomóc zdjąć Go z krzyża i mieć odwagę spojrzeć w oczy Matce trzymającej na rękach ciało Syna, by na końcu wreszcie zatoczyć ciężki kamień na Grób. A potem już tylko pozostaje mu czekać na tę Wielką Noc... To właśnie daje nam Wielki Tydzień, rozpoczynający się Niedzielą Palmową. Wejdźmy zatem uczciwie w Misterium naszego Pana Jezusa Chrystusa...
CZYTAJ DALEJ

Kard. Ryś: czy ta Pascha nas obchodzi?

2025-04-13 20:47

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Julia Saganiak

- Nic nie zbudujesz, bo cały czas patrzysz w przeszłość. Nie potrafisz obrócić się ku przyszłości. Cały czas siedzisz w Egipcie! - mówił kard. Grzegorz Ryś podczas rekolekcji. 
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję