Reklama

Z Jasnej Góry

Niedziela Ogólnopolska 2/2019, str. 8

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dziękczynienie za miniony rok

Dobra zmiana i dobre prognozy dla Polski

W Bazylice Jasnogórskiej 31 grudnia 2018 r. zostały odprawione Nieszpory dziękczynne na zakończenie roku. Nabożeństwu z udziałem ojców i braci paulinów, częstochowian i pielgrzymów przewodniczył bp Antoni Długosz z Częstochowy. Nieszpory były połączone z modlitwą przebłagalną i wynagradzającą za wszelkie zło, które miało miejsce w kończącym się roku, jak również z prośbą o błogosławieństwo na nowy rok.

W kazaniu bp Długosz przypomniał najważniejsze i najciekawsze wydarzenia 2018 r. Wymienił m.in. synod biskupów poświęcony ludziom młodym, podróże zagraniczne Ojca Świętego Franciszka, obchody 1050. rocznicy biskupstwa w Poznaniu oraz 600-lecia prymasostwa w Gnieźnie, Spotkanie Młodych nad Lednicą, świętowanie 100-lecia urodzin o. Jerzego Tomzińskiego, a przede wszystkim uroczystości związane ze 100-leciem odzyskania przez Polskę niepodległości. Bp Długosz przypomniał słowa prezydenta Andrzeja Dudy: „Polskość nie przetrwałaby bez Kościoła. Mamy wspólne wartości: wiarę, religię i niepodległą Rzeczpospolitą”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– U nas dobra zmiana i dobre prognozy dla Polski – kontynuował bp Długosz. – Ekonomiści mówią o wzroście inwestycji i produkcji, o spadku bezrobocia. Cieszy likwidowanie ubóstwa. Wprowadzono też częściowe ograniczenie handlu w niedziele i święta. Polska została zaliczona do ponad 25 krajów rozwiniętych gospodarczo... – wymieniał.

Reklama

Wśród trudnych problemów minionego roku bp Długosz odnotował „dyplomatyczny i medialny atak Izraela i USA na Polskę z racji fałszywych oskarżeń o udział Polaków w Holokauście”.

Na zakończenie Nieszporów o. Waldemar Pastusiak, kustosz Jasnej Góry, przedstawił roczne podsumowanie życia Sanktuarium Jasnogórskiego (dostępne na: www.jasnagora.com). Poinformował, że Jasną Górę nawiedziło w 2018 r. ok. 4,3 mln pielgrzymów, a w 200 ogólnopolskich pielgrzymkach wzięło udział 834 tys. osób. Liczby wskazują na tendencję wzrostową. Przy tej okazji ojciec kustosz podziękował też wszystkim, którzy byli zaangażowani przez cały rok w pracę i posługę dla jasnogórskiego sanktuarium.

„Kółeczko” śpiewa od 90 lat

Jasnogórski Chór Żeński „Kółeczko” świętował 6 stycznia jubileusz 90-lecia swego istnienia. Chórzystki wraz z rodzinami i przyjaciółmi uczestniczyły w Mszy św., którą odprawił o. Włodzimierz Ogorzałek, paulin – opiekun chóru, a koncelebrował ks. prał. Franciszek Dylus. Po Mszy św. odbył się koncert kolęd, część utworów śpiewał wspólnie z „Kółeczkiem” Jasnogórski Chór Dziewczęcy „Filiae Mariae”. Oba zespoły chóralne prowadzi Mariola Jeziorowska.

Reklama

90-lecie chóru to wyjątkowy jubileusz, bo nieczęsto zdarza się amatorskim zespołom śpiewaczym istnieć tak długo. Chór powstał spontanicznie w 1928 r. Wyłonił się z grupy pań z Jasnogórskiej Sodalicji Mariańskiej, które zimą spotkały się, by śpiewać na terenie parafii św. Barbary, a w cieplejszych miesiącach gromadziły się w kręgu wokół figury Matki Bożej na jasnogórskich błoniach – tak narodziła się nazwa „Kółeczko”.

Ważną postacią w historii chóru jest prof. Edward Mąkosza – legenda częstochowskiego środowiska muzycznego, jasnogórski organista, chórmistrz, badacz lokalnego folkloru i konfrater Jasnej Góry, który prowadził „Kółeczko” przez 44 lata. Nieformalna współpraca prof. Mąkoszy z zespołem rozpoczęła się w 1930 r. – oficjalnie został zaangażowany jako opiekun chóru przez o. Norberta Motylewskiego, przeora klasztoru, w 1935 r.

– Prof. Edwardowi Mąkoszy zawdzięczamy wiele, m.in. fakt, że „Kółeczko” działało w czasie okupacji; chociaż próby nie mogły odbywać się oficjalnie na Jasnej Górze, panie spotykały się w prywatnych mieszkaniach – podkreśla Mariola Jeziorowska. – Profesor pozostawił również skarbnicę utworów, które napisał specjalnie dla tego chóru. Do dziś śpiewamy wiele jego kompozycji. Od jego nazwiska panie śpiewające w chórze nazywano kiedyś żartobliwie mąkoszankami.

Po śmierci prof. Mąkoszy w 1974 r. opiekę artystyczną objął ówczesny opiekun duchowy „Kółeczka” o. Wawrzyniec Kościelecki, paulin, który miał przygotowanie muzyczne. Po jego śmierci przez kilka miesięcy chórem opiekował się

Reklama

Janusz Muszyński, a od 1 września 1984 r. z „Kółeczkiem” związał się na 22 lata Tadeusz Hryniewicki – jasnogórski organista. Kolejnymi dyrygentami byli Katarzyna Kasprzyk i Jarosław Jasiura. 1 października 2008 r. prowadzenie chóru objęła Mariola Jeziorowska. – Było to duże wyzwanie, ponieważ w ciągu miesiąca trzeba było przygotować program na jubileuszowy koncert 80-lecia „Kółeczka”, ale ten ważny cel i intensywna praca pozwoliły nam szybko się zapoznać – wspomina Mariola Jeziorowska.

W chórze śpiewa obecnie 27 pań w różnym wieku, większość ma wieloletni staż – najdłuższy to 46 lat. Nierzadkie są przypadki, że w „Kółeczku” śpiewały kolejne pokolenia – babcie, matki i córki. Spotykają się we wtorki na próbach, w niedzielę śpiewają na Mszy św.,

w zależności od potrzeby – w Kaplicy Cudownego Obrazu lub bazylice. W chórze panuje rodzinna atmosfera, nowe osoby są przyjmowane bardzo serdecznie, bo panie łączy zarówno pasja śpiewania, jak i chęć służenia śpiewem Maryi i jasnogórskiemu sanktuarium. Dla wielu z nich wtorek i niedziela to najważniejsze dni każdego tygodnia. Łączą je również wspólne wyjazdy pielgrzymkowe do Ziemi Świętej, Watykanu, Asyżu, Loreto, Mariazell i polskich sanktuariów. Podczas nawiedzania tych miejsc chór zawsze wykonuje kilka pieśni.

– Dużym przeżyciem był śpiew w Bazylice Zwiastowania w Nazarecie i u grobu Jana Pawła II w Watykanie, ale śpiewałyśmy też w Operze Wiedeńskiej, bo podczas jej zwiedzania pozwolono nam zaśpiewać – wspomina Mariola Jeziorowska.

Podczas jasnogórskiego koncertu 6 stycznia 2019 r. chórzystki otrzymały pamiątkowe dyplomy. O. Włodzimierz Ogorzałek podziękował Marioli Jeziorowskiej za trud prowadzenia chórów oraz troskę o wysoki poziom artystyczny. Ks. Franciszek Dylus przypomniał, że muzyka i śpiew mają ogromne znaczenie. – Każde państwo, miasto, każda wieś powinny mieć swoją pieśń, bo śpiew jednoczy ludzi – podkreślił. – Kto śpiewa wyprasza zbawienie sobie i innym – dodał na zakończenie.

Anna Wyszyńska

2019-01-08 11:58

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czy jestem gotowy i pragnę doświadczać pełnię radości z Jezusem?

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Adobe Stock

Rozważania do Ewangelii J 16, 20-23a.

Piątek, 30 maja. Dzień powszedni albo wspomnienie św. Jana Sarkandra, prezbitera i męczennika albo wspomnienie św. Zdzisławy
CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV: pokój to sprawiedliwość dla wszystkich, tak uczył Jan Paweł II

2025-05-30 12:36

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Vatican Media

Pokój buduje się wspólnotowo, poprzez troskę o sprawiedliwe relacje między wszystkimi – powiedział Leon XIV na audiencji dla ruchów i stowarzyszeń, które przed rokiem zorganizowały w Weronie Arenę Pokoju. Odwołując się do nauczania Jana Pawła II, Papież podkreślił, że pokój jest dobrem niepodzielnym: albo jest on udziałem wszystkich, albo nikogo.

Jak przypomniał Leon XIV, w Arenie Pokoju wziął udział papież Franciszek. „Przy tej okazji ponownie podkreślił, że budowanie pokoju zaczyna się od opowiedzenia się po stronie ofiar, dzieląc ich punkt widzenia. Ta perspektywa jest nieodzowna, aby rozbroić serca, spojrzenia, umysły i potępić niesprawiedliwości systemu, który zabija i opiera się na kulturze odrzucenia” – powiedział Ojciec Święty.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję