Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Zbudujmy rodzinny dom dla niepełnosprawnych

Kresowa 24 w Zamościu. Pod tym adresem powstanie rodzinny dom – kompleks terapeutyczno-opiekuńczy dla dorosłych osób z niepełnosprawnością. Dlaczego jest niezbędny, co się w nim znajdzie i jak możemy wspomóc jego powstania opowiada Maria Król, przewodnicząca zamojskiego Stowarzyszenia Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym „Krok za krokiem”

Niedziela zamojsko-lubaczowska 42/2018, str. III

[ TEMATY ]

niepełnosprawni

dom

Archiwum autorki

Wizualizacja rodzinnego domu dla niepełnosprawnych

Wizualizacja rodzinnego domu dla niepełnosprawnych

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Małgorzata Sobczuk: – No właśnie, dlaczego ten dom jest tak niezbędny?

Reklama

Maria Król: – Kresowa 24 to jest adres naszej nadziei. Adres naszych wychowanków i innych osób z niepełnosprawnością. W ciągu 27 lat swojej działalności stowarzyszenie we współpracy z różnymi instytucjami państwowymi, samorządowymi zbudowało część systemu wsparcia dla osób niepełnosprawnych na Zamojszczyźnie. Mamy rozmaite działania dla małych dzieci, przedszkola, szkoły, ośrodki rehabilitacyjne. Mamy Warsztat Terapii Zajęciowej, który znajduje się w wynajętych pomieszczeniach. Prowadzimy Środowiskowy Dom Samopomocy i mieszkania treningowe. Osoby z najcięższymi niepełnosprawnościami nie uzyskały takiej samodzielności, aby mogły pójść dalej i normalnie żyć. Są usprawnione na ile jest to możliwe, ale wciąż są niepełnosprawne. Ich rodzice się starzeją. Niektórzy zostali osieroceni przez jednego z członków rodziny. W tej chwili stoi przed stowarzyszeniem ogromne wyzwanie, aby tym dorosłym osobom jak najszybciej zapewnić rodzinny dom bez rodziców, których już nie ma, albo nie będzie za chwilę. Będzie to inny dom niż te obecnie działające Domy Pomocy Społecznej (DPS). DPS w Polsce są nadal wielkimi instytucjami po kilkaset osób. Najczęściej są usytuowane na peryferiach miast czy wsi i odizolowane od świata zewnętrznego. Mieszkańcom trudno opuścić taki dom, przez co są w stałej depresji. Badania pokazują, że mieszkańcy DPS-ów częściej niż inni mają depresję. My, jako rodzice już dorosłych dzieci, nie chcemy dla nich takiej przyszłości. Chcemy za to odejść z tego świata z nadzieją, że znajdą one taki dom, który będzie podobny do ich marzeń i do domu rodzinnego. Nasze dzieci nie będą założą rodziny, nie będą miały dzieci, ale mogą żyć w niewielkiej grupie, do 30 osób, i stworzyć wspólnotę otwartą na świat. To miejsce jest bardzo dobre, w okolicach szpitala papieskiego. Kresowa to miasto. Można wyjechać wózkiem do pracy, kina, czy skorzystać z innych form terapii na zewnętrz. Dom jest zaplanowany w kompleksie z budynkiem Warsztatu Terapii Zajęciowej, który ma być zmodernizowany po byłym budynku Urzędu Ochrony Państwa.

– Jak sprostać wyzwaniom, które są przed Państwem?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Wyzwanie jest ogromne. 15 mln złotych. Nawet nie myślimy o wyposażeniu. Jest już dobry początek. Zaczynamy mówić każdemu o naszej inicjatywie. Każda złotówka przybliża nas do tego, by taki kompleks dla dorosłych niepełnosprawnych powstał w Zamościu. Jesteśmy wiarygodni. Pomagamy wszystkim bezpłatnie, nie tylko niepełnosprawnym. Przychodzą do nas ludzie okresowo chorzy, po urazach, operacjach i korzystając z naszej rehabilitacji wracają do zdrowia. Ta pomoc finansowana jest ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia. Pomóżcie nam, żebyśmy jeszcze coś dobrego za naszego życia zrobili i zostawili po sobie kompleksowy system bezpiecznego wsparcia w Zamościu dla osób niepełnosprawnych. Mój syn ma 33 lata, a ja już 58. Z mężem się starzejemy. Jesteśmy coraz słabsi. Nie mamy pieniędzy, żeby zapewnić synowi bezpieczną przyszłość. To jest moje osobiste marzenie, żeby tam on znalazł miejsce, a my, żebyśmy mogli spokojnie zamknąć oczy, kiedy na to przyjdzie czas.

– By powstało to miejsce nadziei, trzeba się na nie złożyć. Poszukiwane są więc osoby, które otworzą swoje serca, dołożą wdowi grosz i wspólnie stworzą rodzinny dom dla dorosłych niepełnosprawnych. Co robicie, by tak się stało?

Reklama

– Informujemy przez środki społecznego przekazu i media społecznościowe. Marzymy, że ludzie zechcą pomóc. Są ci, którzy mogą przekazać darowizny pod koniec roku i odliczyć je od dochodu. To też 1 proc. podatku. Szukamy różnych przedsiębiorców czy artystów. Chcemy dotrzeć do osób, które w jakikolwiek sposób mogą nam pomogą. Jednocześnie musimy wciąż pracować przy naszej codziennej pracy. Mamy 11 placówek edukacyjnych, rehabilitacyjnych i społecznych. Na to też trzeba na bieżąco zdobywać środki, np. utrzymywać samochody, które dowożą dzieci.

– Dobro to nie słowa, ale czyny. Możemy to potwierdzić przez różnego rodzaju działania podejmowane przez „Krok za krokiem”. Trzeba mówić o potrzebie powstania rodzinnego domu dla dorosłych z niepełnosprawnością. Coraz więcej jest ich wokół nas. Widzimy, kto się nimi zajmuje, jakie mają potrzeby. Podajmy konkretne przykłady...


– Przed oczami stoi mi dwudziestokilkuletni Michał na wózku z porażeniem mózgowym i jego matka Tamara. Ojciec umarł kilka lat temu na raka mózgu. Tamara z trudem chodzi o kulach. Codziennie wychodzi po syna, gdy przywozi go samochód. Pomagamy go wprowadzić do domu. Ona z wielkim trudem zajmuje się nim do rana i patrzy przerażonymi oczami co dalej będzie...
Przyszłość takich ludzi jest w naszych rękach! Razem możemy zapewnić dorosłym osobom z niepełnosprawnością rodzinny dom. Dziś nie ma dla nich godnej przyszłości. Całość inwestycji szacowana jest na kwotę 15 mln złotych. Z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego pozyskano 2 mln 600 tys. zł. Prosimy o wsparcie przede wszystkim finansowe, rzeczowe i usługowe. Potrzebujemy też wolontariuszy. Chcących nam pomóc prosimy o kontakt: Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom Niepełnosprawnym „Krok za krokiem” w Zamościu, ul. Peowiaków 6a, 22-400 Zamość; www.spdn.pl; e– mail: biuro@spdn.pl; tel. 84 62 71 438

2018-10-16 11:31

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Nie ma dzieci – są ludzie

Dom powinien oznaczać bezpieczeństwo, akceptację, bezwarunkową miłość, ochronę i wsparcie. Tymczasem dzieci wciąż doświadczają w nim poniżającego traktowania – przemocy fizycznej oraz psychicznej.

Mnie ojciec lał, ale wiem, że na to zasługiwałem. Byłem niedobry. Dzięki temu wyrosłem na porządnego człowieka. Albo: przecież klaps jeszcze nikomu nie zaszkodził. Albo: zaraz przyjdzie zły pan i cię zabierze. Rodzice wciąż używają przemocy wobec dzieci – klapsy, bicie, szarpanie, straszenie, szantażowanie... Co chcą w ten sposób uzyskać? Dyscyplinę, odpowiednie zachowanie dziecka? Osiągnięcie celu – tylko czyjego? Często jako rodzice nie słuchamy dzieci: tego, co do nas mówią, czego pragną, czego w tym konkretnym momencie potrzebują. Dla części dorosłych takie przemocowe traktowanie dzieci jest drogą do „ich wychowawczego sukcesu”. Odnoszę jednak wrażenie, że spora część rodziców sięga do takich rozwiązań z powodu... bezradności, frustracji, utraty kontroli nad sobą, stresu, zdenerwowania czy braku wsparcia. Nie potrafią się zatrzymać, powiedzieć sobie: „Stop”, i brną w ślepy zaułek.
CZYTAJ DALEJ

Komunikat Kurii Metropolitalnej w Przemyślu ws. kapłana z Krosna: księdza zatrzymano w domu rodzinnym, zakuto w kajdanki

2025-04-25 09:08

[ TEMATY ]

komunikat

Adobe Stock

Zdjęcie ilustracyjne

Zdjęcie ilustracyjne

Ostatnio informowaliśmy, że ksiądz z Krosna na Podkarpaciu był wśród czterech osób zatrzymanych przez dolnośląską policję w związku z ich krytycznymi wypowiedziami i komentarzami wobec dr Gizeli Jagielskiej, która przeprowadziła aborcję w 36. tygodniu ciąży. O sprawie jako pierwsza napisała „Gazeta Wyborcza”. Jej doniesienia potwierdziła Kaja Godek, która szeroko odniosła się do sprawy w swoich mediach społecznościowych. Dziś głos zabiera Kuria Metropolitalna w Przemyślu.

W związku z działaniami podjętymi przez organy ścigania w stosunku do ks. Grzegorza, kapłana Archidiecezji Przemyskiej, a także wobec publikacji medialnych dotyczących związanych z nimi faktów, Kuria informuje, że:
CZYTAJ DALEJ

Kapłan, który tworzył wokół siebie wspólnotę

2025-04-25 22:22

ks. Łukasz Romańczuk

Ks. Jan Kwasik - portret

Ks. Jan Kwasik - portret

Tłumy wiernych w kościele pw. Chrystusa Króla w Brzegu Dolnym pożegnały księdza prałata Jana Kwasika. Kapłan, który zmarł w wieku 93 lat życia oraz prawie 70 lat kapłaństwa posługiwał w tam od 1967 roku. Mszy św. pogrzebowej przewodniczył bp Jacek Kiciński, a obrzędy na cmentarzu prowadził ks. Zbigniew Słobodecki, proboszcz parafii św. Andrzeja Boboli w Miliczu.

Rozpoczynając Mszę św. pogrzebową biskup Jacek zaznaczył: - Dziękujemy Panu Bogu za wszystko, co Bóg uczynił przez posługę księdza prałata Jana Kwasika, przez Jego długie i piękne życie. Ale wiemy, że wskutek ludzkiej skłonności do złego wszyscy popełniamy grzechy. Przed Najświętszym Bogiem nikt nie jest bez winy. Dlatego chcemy złożyć tę Najświętszą Ofiarę za naszego zmarłego brata kapłana, który zapisał się w sercach naszych.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję