W tym roku od zapoczątkowania Festiwalu Piosenki Religijnej i Patriotycznej „Śpiewajmy Panu” mija 25 lat. Będzie to wyjątkowa edycja w historii Festiwalu, ponieważ odbędzie się podsumowanie wszystkich lat działalności. Przez ten czas w Festiwalu udział wzięło tysiące uczestników. Dla części z nich była to możliwość rozpoczęcia swojej muzycznej przygody, dla innych czas doskonalenia swoich wokalnych i instrumentalnych umiejętności.
Rozwój człowieka
Od 25 lat Festiwal odkrywa i promuje młode talenty muzyczne Podlasia i Mazowsza. Wydarzenie co roku wyłania zdolne dzieci i młodzież, tym samym pozwala im się rozwijać i mobilizuje do aktywności w parafiach, szkołach czy ośrodkach kultury. Celem podejmowanej inicjatywy jest rozwój młodego człowieka, jego dobro kulturowe, duchowe, religijne i patriotyczne. Wydarzenie, jakim jest Festiwal, na stałe wpisało się do diecezjalnego kalendarza.
Forma Festiwalu przez lata się zmieniała. W jego początkowych edycjach oprócz corocznego Koncertu Galowego odbywały się przesłuchania regionalne, podczas których uczestnicy wykonywali pieśni religijne, a także patriotyczne. Ci, którzy wyróżnili się swoim talentem, kwalifikowali się do głównych przesłuchań festiwalowych, a spośród tego grona uczestników wyłaniano laureatów, którzy brali udział w Koncercie Galowym. Na przestrzeni lat, miejsca przesłuchań oraz Koncertu Galowego zmieniały się. Dla wielu uczestników Bielski Dom Kultury będzie kojarzył się z tym wydarzeniem, ponieważ to tu odbyło się wiele edycji festiwalu. Zmianie nie uległy kategorie, w jakich rywalizować mogą muzycy: zespoły wokalne, wokalno-instrumentalne, schole dziecięce, młodzieżowe, soliści do lat 10, soliści 11-14 lat, soliści w wieku 15-17 lat oraz osoby niepełnosprawne. Obecnie forma wydarzenia uległa zmianie, w związku z tym przesłuchania oraz Koncert Galowy odbywają się jednego dnia.
Owoce festiwalu
Jednym z owoców festiwalu są nagrane przez laureatów Koncertów Galowych płyty tj. „Krzyż – moja Wolność” oraz „Młodzi tej ziemi”, która składa się z dwóch części – „Służyć Bogu” i „Służyć Ojczyźnie”. Dla wielu młodych uczestników festiwal jest okazją do sprawdzenia swoich umiejętności, odporności na stres. Jest to również nagroda za całoroczną pracę oraz szansa na zdrową rywalizację z rówieśnikami.
Tegoroczny Festiwal wpisuje się w wydarzenia przeżywane przez całą Polskę, a mianowicie Rok św. Stanisława Kostki oraz 100. rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Chcemy przez wspólne śpiewanie uwielbić Pana Boga za tak wielkie dary otrzymane przez nasz naród, naszą diecezję i cały Kościół.
Informacje
Organizatorem Festiwalu jest Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Diecezji Drohiczyńskiej przy wsparciu Kurii Diecezjalnej w Drohiczynie oraz Wydziału Duszpasterstwa Młodzieży Diecezji Drohiczyńskiej. Festiwal stał się dziełem, które pociąga za sobą dzieci, młodzież, jak również osoby dorosłe, które z ogromną chęcią włączają się we wspólne chwalenie Pana Boga śpiewem.
Już dziś organizatorzy Festiwalu serdecznie zapraszają do udziału w tym wydarzeniu. Jubileuszowa edycja odbędzie się 6 października br. w Siemiatyckim Ośrodku Kultury. Więcej szczegółów będzie można znaleźć na stronie internetowej www.ksm-drohiczyn.pl oraz na profilu KSM Diecezji Drohiczyńskiej na Facobook’u.
W niedzielę w Warszawie zakończył się 29. Festiwal Muzyki Sakralnej. W piątek w ramach festiwalu wręczono nagrodę przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski abp. Stanisława Gądeckiego. Otrzymał ją wybitny Polski muzykolog ks. dr Joachim Waloszek.
29. Festiwal Muzyki Sakralnej w Warszawie to największe tego typu wydarzenie w Polsce. Biorą w nim udział artyści m.in. z Polski, Włoch, Niemiec i Słowacji.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Nowe prawo w stanie Waszyngton nakazuje księżom zgłaszać przypadki nadużyć seksualnych poznane w konfesjonale. Katoliccy biskupi odpowiadają pozwem, broniąc wolności religijnej i nienaruszalności tajemnicy spowiedzi.
O pozwie biskupów pisze Catholic News Agency (CNA). Jak informuje, 2 maja 2025 roku gubernator stanu Waszyngton Bob Ferguson, podpisał ustawę, która od 27 lipca zobowiązuje duchownych do zgłaszania podejrzeń o wykorzystywanie dzieci – także tych, które poznali wyłącznie podczas sakramentalnej spowiedzi. Za niewywiązanie się z obowiązku grozi kara do roku więzienia i 5 tysięcy dolarów grzywny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
